بانک جهانی در گزارشی نوشت: سرمایه‌گذاران برای انتخاب کشور مطلوب خود برای سرمایه گذاری به عوامل مهمی توجه دارند . اولین مساله ثبات سیاسی و عملکرد دستگاه سیاسی کشور در جهان است.
معمولا سرمایه گذاری در کشورهایی که در تقابل با سیاستهای حاکم بر جهان باشند بسیار کم اتفاق می افتد. از طرف دیگر سرمایه گذاران بازارهایی را انتخاب می کنند که صادرات محور باشد و از نظر موقعیت استراتژیک و جغرافیایی امکان دسترسی به بازارهای دیگر را نیز فراهم کند. کشورهایی که هزینه تولید در انها پایین است، هزینه نیروی کار کم است ، بازار مصرف بزرگتری دارد و دارای منابع طبیعی به خصوص منابع انرژی بالایی است برای سرمایه گذاران خارجی جذابیت بیشتری دارد.
نقش دولتها در جذب سرمایه گذاران خارجی چیست؟
بانک جهانی با اشاره به این مطلب که سرمایه گذاران خارجی برای ظرفیت های موجود در یک کشور و سطح مهارت نیروهای فعال در ان بازار ارزش زیادی قایل هستند نوشت: زیر ساختهای یک کشور مانند پتانسیل های موجود در ان کشور اهمیت دارد. ولی موضوع با اهمیت تر، قوانینی است که برای سرمایه‌گذاران خارجی در کشور وضع می‌شود و از آنها و سرمایه‌هایشان در بازار حمایت می‌کند.
قوانینی که امکان و اجازه توسعه فعالیت سرمایه گذاری و حضور قدرتمند در بخش های مختلف اقتصادی را فراهم می‌کند. از طرف دیگر دسترسی به اطلاعات مالی و اقتصادی کشور که تنها از طریق دولت امکان‌پذیر است، امکان برقراری ارتباط با تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان داخلی و امکان دسترسی به بازارهای صادراتی از مهمترین مسایل مد نظر سرمایه‌گذاران خارجی برای انتخاب یک بازار است.
نکته جالب این است که ۶۴ درصد از سرمایه‌گذاران خارجی اعلام کردند در صورت سرمایه‌گذاری دریک کشور در حال توسعه ، سود حاصل از این سرمایه‌گذاری را هم در بخش‌های دیگر و پروژه‌های دیگر در همان کشور سرمایه‌گذاریمی‌کنند. به همین دلیل است که حمایت دولت ازآنها و امکان برقراری رابطه سازنده با فعالان اقتصادی داخلی برایشان اهمیت ویژه‌ای دارد.
چرا سرمایه گذاری در کشورهای در حال توسعه کمتر است؟
کشورهای در حال توسعه نیاز بیشتری به جذب سرمایه دارند و این سرمایه ها برای توسعه زیرساختهای صنعتی در این کشورها بسیار مهم است. از طرف دیگر این کشورها جمعیت بیشتری دارند و بازار مصرف بزرگ تری در اختیار تولید کنندگان فعال در این کشورها وجود دارد. در اغلب این کشورها نرخ مالیات پایین تر از کشورهای صنعتی است و حتی امکان فرار مالیاتی هم بیشتر وجود دارد. حال سوال این است که چرا میزان سرمایه‌گذاریخارجی در این کشورها کمتر از کشورهای صنعتی است با وجود اینکه فرصتهای بیشتری در این منطقه وجود دارد؟
بانک جهانی ریسک‌های سیاسی، خطر تغییر قانون به دلیل منافع سیاسی، مانع‌سازی در مسیر فعالیت اقتصادی سرمایه گذاران، احتمال بالا گرفتن اختلاف با دیگر کشورها و وارد شدن به منازعات منطقه‌ای و بین‌المللی ، عدم وجود امنیت به دلیل حملات تروریستی و درگیری‌های داخلی و در نهایتاحتمال ایجاد ضرورت برای تعطیل کردن پروژه سرمایه‌گذاری و متحمل شدن هزینه های زیاد در نتیجه این مساله را عامل اصلی بی‌تمایلیسرمایه‌گذاران می داند.
طبق گزارش بانک جهانی سه چهارم سرمایه‌گذاران در کشورهای در حال توسعه، تجربه تعطیلی پروژه خود به دلایل مختلف را داشته‌اند. ۱۶ درصدسرمایه‌گذاران اعلام کردند این تعطیلی بعد از نهایی شدن قرار داد اتفاق افتاد و باعث شد تا هزینه زیاد به شرکت آنها تحمیل شود.
در پایان باید گفت ثبات سیاسی و اقتصادی و قانونی و امنیتی کلید ورود سرمایه‌های خارجی به یک کشور در حال توسعه است. همچنین سرمایه‌گذار خارجی برای کسب سود وارد این بازی می‌شود و در صورتی‌که نتواند سود کافی کسب کند و یا هزینه های تحمیل شده در مسیر آغاز کار یا تکمیل ان بیش از سود انتظاری باشد ، عطای آن را به لقایش می‌بخشد.
