گسل سومین تجربه علیرضا بذرافشان بعد از ساخت سریال‌های «نابرده رنج» و «هفت‌سنگ» در کسوت کارگردان است. مجموعه در 40 قسمت 45 دقیقه‌ای از 19 مرداد از شبکه یک در حال پخش است.
روزنامه جوان: گسل سومین تجربه علیرضا بذرافشان بعد از ساخت سریال‌های «نابرده رنج» و «هفت‌سنگ» در کسوت کارگردان است. مجموعه در 40 قسمت 45 دقیقه‌ای از 19 مرداد از شبکه یک در حال پخش است.
این سریال كه ابتدا با نام «بی‌نمك» در 14 دی‌ماه سال گذشته كلید خورد، یك كمدی اجتماعی- سیاسی است. این سریال داستان یكی از معاونان وزرا به همراه محافظ شخصی‌اش را به شكل طنز و با چاشنی سیاست روایت می‌كند. نویسنده و كارگردان این مجموعه در گفت‌وگو با جام‌جم درباره سریال عنوان كرد: گسل، یك سریال سیاسی ـ اجتماعی است. البته برای پرداخت به اتفاقات سیاسی روز یك وزارتخانه تخیلی ایجاد كرده‌ایم، یعنی ارگانی ساختگی به اسم وزارت منابع را طراحی كرده‌ایم.
اكنون با رسیدن به قسمت‌های پایانی این مجموعه می‌توان گفت كه نویسنده در اجرای مسائل بیان شده در متن و ساخت موفق نبوده است. او نتوانسته چهره‌ای عزتمند و قابل‌دفاع از یك مدیر دولتی نشان دهد، در عوض ما با مدیری سفیه اما پاك‌دست و سالم روبه‌رو هستیم كه از آرمان‌های انقلاب جز یكی دو شعار چیزی بیشتر نه در زندگی شخصی و نه در زندگی كاری او مشاهده نمی‌كنیم. او كه از عهده مسئولیت و تعهدش برنمی‌آید و در یك اقدام انقلابی دست به استعفا می‌زند، علاوه بر اینكه حس ستایشی در مخاطب نسبت به استعفایش القا نمی‌كند بلكه بی لیاقتی خود را كاملاً اثبات می‌كند. روح حاكم بر این سریال كاملاً منطبق با بی‌اعتمادی مردم نسبت به مسئولان آن هم از نوع پاك و حقوق نجومی‌نگیر است. همچنین در مواجهه با شخصیت محافظ مدیر هم با یك كلاف سردرگم روبه‌رو هستیم. با دیدن او كه عاشق دختر مقام مسئول است، ناخودآگاه تفكر مخاطب درباره محافظان مسئولان دچار دگرگونی می‌شود و خبری از اهداف مقدس و حفاظت از ذخایر نظام در كار نیست!
شاید سیاست‌های بسته و ناكارآمد و تاریخ گذشته صدا و سیما بدنه تلویزیون را مجبور به ساخت این مجموعه‌های شترگاوپلنگ می‌كند. مجموعه كمدی- سیاسی- اجتماعی- عشقی كه در یك زمان می‌خواهد تمام مشكلات مردم را از پایین شهر گرفته تا شمال شهر بیان كند، مشكلات جوانان را نشان دهد، درباره فواید ازدواج صحبت كند، مادر مسنی مقتدر و پدری روستایی را كه نگران پسر مسئولش هست، نشان بدهد، به فكر ازدواج سالمندان باشد و تازه مسائل سیاسی مملكت را هم به چالش بكشد تا بلكه بتواند از هفت‌خوان اخذ تصویب برای ساخت با وجود تهیه‌كننده كاركشته‌ای در حوزه سریال كمدی، بگذرد.
در مورد فیلم و سریال‌های تلویزیون كه این روزها نه مورد رضایت عوام است نه خواص، تقریباً می‌توان گفت كه این محصولات همگی دچار یك معضل هستند و آن این مسئله است كه موضوعات خوب، مثبت، انقلابی و مذهبی دستمایه تولید محتوایی برضد خود موضوعات می‌شود و در مرحله پخش آن موضوعات را كاملاً نسخ می‌كند. حال این سؤال قابل‌توجه است كه چه كسانی از این روند رضایت دارند و سود می‌برند كه تغییر نگرش و اصلاحی اساسی در این پروسه صورت نمی‌گیرد؟
این سریال كه ابتدا با نام «بی‌نمك» در 14 دی‌ماه سال گذشته كلید خورد، یك كمدی اجتماعی- سیاسی است. این سریال داستان یكی از معاونان وزرا به همراه محافظ شخصی‌اش را به شكل طنز و با چاشنی سیاست روایت می‌كند. نویسنده و كارگردان این مجموعه در گفت‌وگو با جام‌جم درباره سریال عنوان كرد: گسل، یك سریال سیاسی ـ اجتماعی است. البته برای پرداخت به اتفاقات سیاسی روز یك وزارتخانه تخیلی ایجاد كرده‌ایم، یعنی ارگانی ساختگی به اسم وزارت منابع را طراحی كرده‌ایم.
اكنون با رسیدن به قسمت‌های پایانی این مجموعه می‌توان گفت كه نویسنده در اجرای مسائل بیان شده در متن و ساخت موفق نبوده است. او نتوانسته چهره‌ای عزتمند و قابل‌دفاع از یك مدیر دولتی نشان دهد، در عوض ما با مدیری سفیه اما پاك‌دست و سالم روبه‌رو هستیم كه از آرمان‌های انقلاب جز یكی دو شعار چیزی بیشتر نه در زندگی شخصی و نه در زندگی كاری او مشاهده نمی‌كنیم. او كه از عهده مسئولیت و تعهدش برنمی‌آید و در یك اقدام انقلابی دست به استعفا می‌زند، علاوه بر اینكه حس ستایشی در مخاطب نسبت به استعفایش القا نمی‌كند بلكه بی لیاقتی خود را كاملاً اثبات می‌كند. روح حاكم بر این سریال كاملاً منطبق با بی‌اعتمادی مردم نسبت به مسئولان آن هم از نوع پاك و حقوق نجومی‌نگیر است. همچنین در مواجهه با شخصیت محافظ مدیر هم با یك كلاف سردرگم روبه‌رو هستیم. با دیدن او كه عاشق دختر مقام مسئول است، ناخودآگاه تفكر مخاطب درباره محافظان مسئولان دچار دگرگونی می‌شود و خبری از اهداف مقدس و حفاظت از ذخایر نظام در كار نیست!
شاید سیاست‌های بسته و ناكارآمد و تاریخ گذشته صدا و سیما بدنه تلویزیون را مجبور به ساخت این مجموعه‌های شترگاوپلنگ می‌كند. مجموعه كمدی- سیاسی- اجتماعی- عشقی كه در یك زمان می‌خواهد تمام مشكلات مردم را از پایین شهر گرفته تا شمال شهر بیان كند، مشكلات جوانان را نشان دهد، درباره فواید ازدواج صحبت كند، مادر مسنی مقتدر و پدری روستایی را كه نگران پسر مسئولش هست، نشان بدهد، به فكر ازدواج سالمندان باشد و تازه مسائل سیاسی مملكت را هم به چالش بكشد تا بلكه بتواند از هفت‌خوان اخذ تصویب برای ساخت با وجود تهیه‌كننده كاركشته‌ای در حوزه سریال كمدی، بگذرد.
در مورد فیلم و سریال‌های تلویزیون كه این روزها نه مورد رضایت عوام است نه خواص، تقریباً می‌توان گفت كه این محصولات همگی دچار یك معضل هستند و آن این مسئله است كه موضوعات خوب، مثبت، انقلابی و مذهبی دستمایه تولید محتوایی برضد خود موضوعات می‌شود و در مرحله پخش آن موضوعات را كاملاً نسخ می‌كند. حال این سؤال قابل‌توجه است كه چه كسانی از این روند رضایت دارند و سود می‌برند كه تغییر نگرش و اصلاحی اساسی در این پروسه صورت نمی‌گیرد؟
