به گزارش تسنیم، 10 سال پیش وقتی کلید واژهای به نام «برجام» بر سر زبانها افتاد، عدهای آن را شاهکلید همه قفلها معرفی کردند و قرار بود دروازههای اقتصاد جهانی به روی ایران گشوده شود و سایه تحریمها از سر ملت برداشته شود.
اما امروز پس از یک دهه فرصتسوزی، همان «مکانیسم ماشه» یا اسنپبکی که به مردم گفته میشد وجود خارجی ندارد، با رأی آمریکا و اروپا فعال شد و این پایان یک توهم و آغاز یک بیداری برای جمهوری اسلامی ایران است.
غربیها بارها نشان دادند که امضایشان اعتباری ندارد در حالی که ایران در همه این سالها به تعهدات خود پایبند بود، حتی بیش از آنچه باید به این تعهدات پایبند باشد اما در مقابل هیچیک از وعدههای لغو تحریمها محقق نشد.
این موضوع در شرایطی صورت پذیرفت که حتی تحریمهای جدیدتر و شدیدتری بر ملت تحمیل شد و در این میان، فرصتهای بزرگ و سرمایههای بیبدیل از جمله زمان، دانشمندان، سرمایههای هستهای و حتی اعتماد مردم از بین رفت.
مکانیسم ماشه، تنها یکی از مینهای کاشتهشده در برجام بود؛ مینی که امروز زیر پای ملت منفجر شد اما آنچه مهمتر است، عبرتی بوده که باید از آن تجربه گرفت؛ تجربهای که نشان داد «لغو تحریم از راه مذاکره با غرب» سرابی بیش نیست.
اگر دوباره به این سراب دل بسته شود، هزینهای بهمراتب سنگینتر بر دوش نسلهای آینده خواهد گذاشت در حالی که شهید آیتالله رئیسی در همان مدت کوتاه خدمت خود، راهی تازه را آغاز کرد و آن شکستن جمود مغزی غربگرایی و گشودن افقهای جدید با همسایگان، سازمان همکاری شانگهای و بریکس بود.
این مسیر همان مسیری است که اگر با جدیت و عزم ملی ادامه یابد، میتواند کشور را از وابستگی به غرب و بازیهای بیپایان آنان برهاند در حالی که امروز، اسنپبک نه پایان ایران و نه آغاز تحریمها بوده چراکه ما همیشه زیر سنگینترین فشارها بودهایم.
اسنپبک پایان یک توهم تاریخی و پایان اعتماد سادهدلانه به غرب و آغاز بیداری برای اتکا به خود، به ظرفیتهای درونی و به پیوندهای منطقهای و جهانی خارج از مدار غرب است و از این پس، هر بار که نام اسنپبک برده میشود باید به یاد بیاوریم که «ایران قدرتمند» با مقاومت، عزت و امید و نه با اعتماد به وعدههای دروغین غرب میایستد.
