«باب ویلان»، خواننده جوانی که با ترانههای اعتراضیاش شناخته میشد، حالا دیگر نه خانهای دارد، نه ویزای آمریکا و نه حتی شرکتی که حاضر باشد آثارش را منتشر کند. همه چیز از زمانی شروع شد که او در یکی از کنسرتهایش مقابل هزاران تماشاگر فریاد زد: «مرگ بر ارتش اسرائیل». شعاری که هرچند برای مردم مظلوم غزه و فلسطین معنای حمایت از مقاومت داشت، اما برای غربیها و مدعیان «آزادی بیان»، به معنای پایان زندگی هنری او بود.
به گزارش بولتن نیوز ، پس از این سخنان، شرکت موسیقی که سالها با باب ویلان قرارداد داشت، همکاری با او را لغو کرد. ویزای آمریکا که برایش حکم خانه دوم داشت، باطل شد. رسانههای جریان اصلی غربی هم او را به «نفرتپراکنی»، «تروریسم کلامی» و «ضدیت با ارزشهای غربی» متهم کردند. فشارها تنها به لغو قراردادها ختم نشد؛ پروندهای قضایی علیه او گشوده شد تا روشن شود آزادی بیان در غرب، تنها تا جایی مجاز است که منافع اسرائیل و لابی صهیونیستی به خطر نیفتد.
این اولین بار نیست که هنرمندی در غرب بهخاطر حمایت از مردم فلسطین با چنین سرنوشتی مواجه میشود. در سالهای اخیر بسیاری از ورزشکاران، خبرنگاران و حتی دانشگاهیان، به دلیل انتقاد از جنایات ارتش اسرائیل، شغل و موقعیت اجتماعی خود را از دست دادهاند. ماجرای باب ویلان بار دیگر نشان داد «آزادی بیان» در فرهنگ غربی، توهمی زیبا برای فریب افکار عمومی است؛ اما در واقعیت، چارچوبی دارد که مرزهایش را اسرائیل و لابیهای پرنفوذ آن تعیین میکنند.
