رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه طی سال های گذشته و در قالب موضوعات مختلف، نشان داده که جاه‌طلبی‌های بزرگی را برای کشورش با محوریت تفکرات نوعثمانی‌گری و احیای قدرت و نفوذ امپراطوری عثمانی در قالب های جدید در دستورکار دارد. از بلندپروازی های اردوغان جهت توسعه نفوذ ترکیه در منطقه قفقاز و آسیای مرکزی گرفته تا تحرکات اخیر وی و دولتش در رابطه با تحولات خاورمیانه و به طور خاص سوریه و روی کار آوردن عناصر دست نشانده و البته تقویت پیوندهای ترکیه با رژیم اشغالگر قدس در ماه های اخیر علیه رغم موضع گیری های ظاهری وی علیه این رژیم (سیاستی که خود موجب تقویت پیوندهای ترکیه با آمریکا نیز شده است)، همه و همه جلوه های این قبیل جاه‌طلبی‌های اردوغان در عرصه حکمرانی ترکیه را به نمایش می‌گذارند.
با این همه، شاهد انتشار یک خبر معنادار و قابل تامل با محوریت احتمال تداوم حضور اردوغان در صحنه قدرت سیاسی ترکیه از رهگذر برگزاری انتخابات ریاست جمهوری جدید در این کشور بوده ایم. در این راستا، مسوولان حزب عدالت و توسعه ترکیه از نامزدی مجدد اردوغان برای دوره بعدی ریاست جمهوری این کشور خبر داده اند. حسین یایمان، معاون رئیس حزب عدالت و توسعه و رئیس کمیته پارلمانی رسانه های دیجتالی ترکیه تاکید کرده که انتخابات ریاست جمهوری زودهنگام ترکیه احتمالا در ماه نوامبر سال 2027 برگزار خواهد شد.
نامزدی اردوغان در این انتخابات که علی رغم وعده پیشین وی مبنی بر عدم کاندیداتوری مجدد در انتخابات ریاست جمهوری ترکیه صورت خواهد گرفت، به احتمال زیاد وی را به رئیس جمهور مادام العمر ترکیه تبدیل خواهد کرد.
اردوغان در پی تحولات ماه های اخیر در سطح منطقه نوعی حس اعتماد به نفس پیدا کرده و سعی دارد خود را به مثابه یگانه ناجی کشورش و ارتقا موقعیت آن در عرصه های منطقه ای و بین المللی معرفی کند. به بیان ساده تر، او با استفاده از آنچه دستاوردسازی های خود و دولتش در قالب تحولات منطقه عنوان می شود سعی بر تداوم حضور در قدرت دارد.
این در حالی است که بدون تردید طیف های قابل توجهی در عرصه سیاست ترکیه، اردوغان را به اقتدارگرایی و دیکتاتوری متهم خواهند کرد و چالش های جدی را برای او ایجاد خواهند نمود. اردوغان این نکته را در ذهن دارد که باید پروژه مطلوب خود را برای ترکیه در قالب تفکرات نوعثمانی‌گری در سطوح منطقه ای و بین‌المللی تا جای ممکن به پیش برد و البته وی در این زمینه تداوم حضورش در قدرت را به مثابه یک پیش نیاز مهم و عینی در نظر می گیرد. با این حال، حضور بیش از 20 ساله اردوغان در سطح اول قدرت سیاسی ترکیه، می تواند تناقض‌های جدی را درباره تعهد ادعایی او به دوری کردن از سیاست های اقتدارگرایانه برایش ایجاد کند. موضوعی که برای وی خسارتبار خواهد بود.
اردوغان در طی سال های گذشته خود را هم ردیف سیاستمداران پوپولیست دنیا قرار داده است. در این میان، اوج گیری مجدد فردی نظیر ترامپ در آمریکا، بسترهای مساعدی را برای همتایان وی نظیر اردوغان در ترکیه و یا ویکتور اوربان در مجارستان و دیگر رهبران مشابه با آن ها ایجاد کرده است.
از این رو، اردوغان سعی دارد از این فضای تازه ایجاد شده در عرصه بین المللی استفاده کند و تا جای ممکن تداوم حضور خودش در قدرت را تضمین کند. به بیان ساده‌تر اردوغان سعی در سوار شدن بر موجی دارد که می تواند در طی سال های آتی نیز حضور وی در قدرت را تضمین کند.
