روزنامه کیهان در شماره روز پنجشنبه خود، طی یادداشتی به موضوع «انتقام ایران از اسرائیل» پرداخت.
در بخشی از این یادداشت آمده است: «ایران عزیز و متحدانش، صد در صد پاسخ تجاوز آشکار و میهمانکُشی صهیونیستها را خواهند داد چرا که در غیر این صورت، بازهم این ترورها به شکلی بدتر تکرار خواهند شد این یک. دو: طبیعی است، هرچه پاسخ قویتر باشد، زمان برای بررسی جوانب هم بیشتر خواهد بود. راز طولانی شدن زمان برای انتقام، میتواند بزرگ بودن انتقام هم باشد. سه: این هم طبیعی است که، مسئولینِ امر در همه جبهههای مقاومت، بهتر از امثال من و شما، به جزئیات و مسائل ورود دارند و بهتر از همه ما میدانند، انتقام باید کِی و چگونه گرفته شود. اما اینجا زمان هم بینهایت مهم است. دشمن و تریبونهای جنگِ نرمش، به شدت فعالند. رهبران و متحدان رژیم صهیونیستی، مدام با واسطه و بیواسطه با هدف خدشه واردکردن به همین «اعتبار انتقام» و «انسجام» با مسئولین کشورمان تماس میگیرند تا شاید بتوانند، ضمن ایجاد تردید یا ترس، محاسبات را به هم بریزند.
از آن سو رهبران 4 کشور اروپایی با بیانیهنویسی، تلاش میکنند ضمن بزرگنمایی از تواناییهای جبهه خود، ملت و مسئولین را بترسانند و از سوی دیگر، طرح آتشبس و مذاکره برای روز پنجشنبه (امروز) را هم روی میز میگذارند تا شاید، بتوانند جلوی انتقام را بگیرند و ایران را -در صورت گرفتن انتقام- متهم به شکست طرح مذاکرات آتش معرفی کنند. یک جنگ روانی ترکیبی و بزرگ برای ترساندن.
یکی از مهمترین ابزارهای مهم این جنگ نرم، رسانه است. هر تحلیلی طی این دو هفته راجع به انتقام منتشر شده، ناظر به تحولات رخ داده است. باید ضمن ادامه این روند، و حفظ آن انسجام و اعتبار، یک «پیوست رسانهای قوی» برای آینده و بعد از انتقام هم آماده کرد. همیشه پس از هر اتفاق مهمی مثل همین انتقام، سیلی از شایعات و اخبار جهت دار، برای پیروزی در میدان جنگ نرم به راه میافتد. مثلا در عملیات وعده صادق صهیونیستها فورا مدعی شدند 95 درصد موشکها و پهپادهای شلیک شده از سوی ایران را رهگیری کردهاند. یا با انتشار تصاویر یک ساختمان مخروبه، مدعی شدند یک کودک در این حملات مثلا زخمی شده است! همه این خبرسازیها با هدف به بار ننشستن، عملیات بزرگ وعده صادق بود. باید یک پیوست رسانهای برای بعد از انتقام تهیه و «راویِ اول» بود. این روایت اول است که در شرایط حساس، در ذهنها نفوذ میکند. بدون داشتن این آمادگی رسانهای تاثیر این انتقام میتواند به حداقل کاهش یابد. ضمن این که تا میتوان باید، هزینه را برای افراد و رسانهنماهایی که به دنبال شکستن این اعتبار و انسجام هستند، بالا بُرد. در غیر این صورت، رسانه با آن قدرت جادویی که دارد، پیروز را مغلوب و مغلوب را پیروز جلوه داده و زمینه تکرار این جنایات و ترورها را برای همیشه، فعال نگه خواهند داشت.»
