رژیم ایالات‌متحده آمریکا به بهانه سالمرگ مهسا امینی بیانیه‌ای را صادر و اتهامات ناروایی را به نظام منتسب کرد. فحوای اصلی این سخن‌پراکنی‌‌ها مسائل حقوقبشری و انتقاد از برخوردهای صورت‌گرفته با اغتشاشگران در سال گذشته بود و به ادعای رئیس‌جمهور آمریکا، حکومت ایران متوسل به خشونت و ظلم علیه زنان می‌شود.
اما فارغ از بررسی موشکافانه این ادعاهای موهوم، قسمت فکاهی این بیانیه، جایی است که جو بایدن از بودن کنار مردم ایران و حمایت از خواسته‌های آنان سخن می‌گوید و جالب آنکه بودن کنار مردم را با اقدامات خصمانه دولتش، یعنی سلاح تحریم، تعبیر می‌کند.
دولت آمریکا سعی می‌کند که به این بهانه، اقدامات ضد مردمی خود را در زرورق مقابله با جمهوری‌اسلامی پیچیده و به افکار عمومی عرضه کند تا شاید از خود نزد ملت ایران سلب اتهام کند اما واقعیت‌های تاریخی، تفاوت بسیاری با اهداف شوم آمریکایی‌ها دارد.
نزاع ایرانیان با رژیم ایالات‌متحده قدمتی به درازای تاریخ معاصر ما و عمری ۷۰ ساله دارد؛ از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تا امروز که تحریم‌های ضدانسانی و تروریستی این رژیم مردم ایران را هدف قرار داده است.
تاریخ گواهی می‌دهد که این آمریکا بود با دخالت‌های خود دولتی ملی را سرنگون کرد، موجبات ادامه سلطنت پهلوی را فراهم و زمینه استعمار ایران و منابع آن را رقم زد، پس از پیروزی انقلاب در پی ساقط‌کردن انقلابی باعظمت و ملی بود و با حمایت‌های همه‌جانبه خود از عراق و حکومت صدام، ضرر و زیان‌های بسیاری را به ایران وارد ساخت و پس از پایان جنگ هشت‌ساله هم به انواع روش‌های مختلف برای زمین‌زدن ایران متوسل شد؛ از تحریم‌های گسترده در طول سالیان مختلف گرفته تا حمایت از گروهک‌های تجزیه‌طلب و تروریستی برای هدف قراردادن زندگی مردم ایران و همچنین خدشه به امنیت‌ملی و تمامیت ارضی کشورمان.
هر چند تحریف تاریخ و ناآگاهی بخشی از افکارعمومی موجب شده تا برخی تعبیر کنند که نظام جمهوری‌اسلامی با رویکرد ایدئولوژیک خود زمینه تقابل ایران و آمریکا را فراهم کرده اما بخش اعظم ایرانیان از یاد نخواهند برد که آمریکا همواره در آتش تقابل دمیده و هر گاه که زمینه‌ای برای مذاکرات و کاستن از نزاع طرفین فراهم شده، ایالات‌متحده به زیر میز توافق زده است؛ از مذاکرات الجزایر گرفته تا پشت‌پا زدن به توافقات امنیتی دهه ۸۰ در مسائل افغانستان و عراق و همچنین برجامی که با بی‌تعهدی و خروج یکجانبه این کشور از قراردادی بین‌المللی مواجه شد.
آمریکا امروز در جایگاهی نیست که بخواهد در مقام مدعی و با لحنی طلبکارانه ایران را در جایگاه متهم بنشاند و ژست‌های حقوقبشری بگیرد زیرا این رژیم خود بزرگترین ناقض حقوق‌بشر در سطحی گسترده است.
بزرگترین جنایت این حکومت در حق مردم ایران، تحریم‌هایی است با انگیزه و هدف ضربه به معیشت آنان وضع شده؛ تحریم‌هایی که حتی مردم را برای دسترسی به دارو هم با مشکل مواجه می‌کند و حالا این حکومت در سالگرد یک اتفاق غیرعامدانه، حقوق‌بشر را دستمایه پروپاگاندای خود قرار می‌دهد.
این بازی نخ‌نمای ایالات‌متحده دیگر همچون گذشته توانایی اقناع مردم ایران را ندارد چون جنایات این رژیم به اندازه‌ای واضح و عریان است که این ادعاها را چون دود به هوا می‌فرستد.
جهانیان از یاد نخواهند برد که با دستاویز‌های حقوق بشری، چگونه مردم افغانستان، عراق و لیبی قربانی تجاوزات آمریکا شدند و این رژیم تروریستی از حقوق‌بشر ابزاری برای جنایات خود ساخت و بزرگترین ناقض حقوق انسانی میلیون‌ها مردم بی‌گناه شد.
این بیانیه‌ها و ادعاها صرفا ابزاری است برای سفیدشویی جنایات ایالات‌متحده در حق مردم ایران و رفع‌اتهام از خود اما تاریخ بهترین قاضی است و با سیاهه‌کردن اقدامات این کشور، ادعاهایش را نقض و به ضد خود بدل می‌کند.
