به گزارش الف؛ اخیرا برخی منابع آگاه و نزدیک به دولت بایدن اعلام کرده اند که آمریکا به دنبال پیشبرد طرحی است که در قالب آن، نیروهای نظامی این کشور در کشتی های تجاری و نفتکش هایی که در خلیج فارس و یا تنگه هرمز حضور دارند، مستقر خواهند شد. این منابع مدعی شده اند که هدف اصلی دولت بایدن از ارائه یکچنین طرحی، مقابله با آنچه آزار و اذیت تهران برای کشتی های غیرنظامی در این منطقه عنوان شده، می‌باشد.
در این راستا، از زمان طرح این مساله، بسیاری از ناظران و تحلیلگران مسائل خاورمیانه از خطرناک بودن این اقدام آمریکا(در صورت عملیاتی شدن) و تکرار خاطرات مرتبط با "جنگ نفتکش ها" در دهه 1980 میلادی(در بحبوحه جنگ ایران و عراق) صحبت کرده اند. دوره زمانی که در قالب آن رژیم بعث عراق با همکاری آمریکا، اقدام به هدف قرار دادن نفتکش های ایرانی و تاسیسات نفتی کشورمان می کرد و پس از مدتی، ایران نیز با استفاده از مین های دریایی، کشتی های کویتی که اقدام به صادرات نفت عراق می کردند و البته کشتی های آمریکایی اسکورت کننده آن ها را هدف قرار می داد. با این همه، طرح آمریکا حداقل از 3 منظر، طرحی شکست خورده است.
اولا، آنچه دولت آمریکا در قالب آزار و اذیت های ایران علیه کشتی های غیرنظامی و به طور خاص نفتکش ها و کشتی های تجاری عنوان می کند، گزاره ای کاملا انحرافی است، زیرا آمریکایی ها خود به صراحت و برخلاف تمامی قوانین بین المللی، در چندین نوبت اقدام به توقیف نفتکش های ایرانی و محموله های تجاری آن ها کرده‌اند. به تازگی نیز شاهد بوده ایم که دولت آمریکا هنوز نتوانسته محموله نفتکشی را که نفت ایران را حمل می‌کرد و پس از توقیف غیرقانونی توسط دولت آمریکا، در هیوستونِ این کشور مستقر شده را بفروشد.
دلیل این مساله نیز روشن است: زیرا خریداران نفت و شرکت های مختلف، از واکنش های ایران به این مساله هراس دارند. از این رو، ایران بر اساس قواعد و عرف بین المللی وقتی با واکنش های خصمانه علیه خود و منافعش رو به رو می شود، کاملا از این حق برخوردار است که مقابله به مثل کند.
دوم اینکه در ماه های اخیر، روندی از تنش زدایی در میان کشورهای منطقه ایجاد شده که نقطه آغاز آن تنش‌زدایی از روابط ایران و عربستان با میانجی گری چین بوده است. در این راستا، چه در داخل جهان عرب و چه میان کشورهای عربی و دیگر دولت های منطقه نیز شاهد روندهای تنش زدایانه گسترده ای بوده ایم. از این رو، اساسا جو مثبت حاکم شده بر منطقه نیز به هیچ عنوان پذیرای اقدامات ماجراجویانه جدید دولت آمریکا نیست. اهمیت این مساله زمانی بیش از پیش درک می شود که توجه داشته باشیم در ماه های گذشته، همزمان با تقویت روندهای تنش زدایانه میان دولت های منطقه، شاهد تشدید و تعمیق شکاف ها و گسست ها در روابط آمریکا با متحدان سنتی مهم آن درمنطقه حاشیه خلیج فارس نظیر عربستان سعودی و امارات متحده عربی بوده ایم.
به بیان ساده تر، بعید است که این دولت ها بخواهند خود را در قالب پازل طراحی شده دولت بایدن با محوریت تشدید تنش های منطقه ای قرار دهند. البته که این دولت ها پیشتر نیز دریافته اند که بازی در زمین آمریکا، عملا با تنها شدن آن ها در مواقع بحرانی همراه خواهد شد و واشینگتن به هیچ عنوان حاضر به هزینه کردنِ خود برای این دسته از دولت ها و منافع آن ها نیست.
و در نهایت سوم اینکه اینطور به نظر می رسد که دولت بایدن با طرح ابتکار استقرار نظامیان خود در کشتی های تجاری حاضر در خلیج فارس و تنگه هرمز، نوعی بازی تبلیغاتی را نیز در دستورکار خود قرار داده است. بازی تبلیغاتی که نوک پیکان آن معطوف به انتخابات ریاست جمهوری سال 2024 آمریکا است. در این چهارچوب، دولت بایدن سعی دارد با این قبیل ابتکارات که عملا علیه ایران مطرح می شوند، به نوعی از سطح و میزان انتقادات جمهوری‌خواهان علیه سیاست خارجی خود در رابطه با ایران بکاهد.
جمهوری‌خواهان آمریکایی بارها و بارها دولت بایدن را به نرمش و انعطاف بیش از حد در برابر ایران متهم کرده‌اند و عملا معتقدند که سیاست خارجی این دولت در برابر تهران، ناکارآمد و هزینه زا است. در این فضا، دولت بایدن سعی دارد با طرح این قبیل ابتکارات، به نوعی اهرم های انتقادی جمهوری‌خواهان علیه خود و دموکرات ها را خنثی سازد و با دستی پُر تر در چهارچوب انتخابات ریاست جمهوری سال 2024 آمریکا و کارزارهای تبلیغاتی مطرح در قالب آن شرکت کند.
در این میان این مساله نیز کاملا روشن است که اساسا دولت کنونی آمریکا، توانایی تحمل هزینه ها و خسارت‌های سنگین هرگونه رویارویی و تقابل احتمالی با ایران را نیز با توجه به چالش های قابل توجه داخلی و خارجی خود ندارد. مساله ای که البته در نوع خود بیش از پیش از ماهیت تبلیغاتی اقدام اخیر دولت بایدن پرده برداری می‌کند.
