به گزارش الف؛ به تازگی در بحبوحه جنگ اوکراین، وقوع اقدامی قابل تامل، توجه بسیاری از جریان های سیاسی و رسانه ای بین المللی را به خود جلب کرده است. در این راستا، دولت روسیه اخیرا از حمله 2 پهپاد به کاخ کرملین با هدف آنچه ترور "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهور روسیه عنوان شده خبر داده است. حمله ای که بر اساسا آنچه مقام های روسیه گفته اند، به دلیل فعال شدن سامانه های دفاع الکترونیک و اختلال در عملکرد پهپادهای مهاجم، خنثی شده و نتیجه ای را به همراه نداشته است. 

با این حال، دولت روسیه بلافاصله انگشت اتهام را به سمت اوکراین نشانه گرفته و شخص ولادیمیر زیلنسکی رئیس جمهور این کشور را عامل اصلی انجام حمله مذکور معرفی کرده است.  روسیه از نقش آمریکایی ها نیز در جریان این حمله خبر داده است. اگرچه هم مقام های ارشد اوکراینی و هم مقام های آمریکایی به ویژه وزیر خارجه و سخنگوی شورای امنیت ملی این کشور، هرگونه دست داشتن در حمله مذکور را رد کرده اند. با این حال، اینطور به نظر می رسد که در قالب این حمله، جهان غرب بار دیگر از یک کارت تکراری خود استفاده کرده است. 

تنها اندکی پس از انجام حمله پهپادی به کرملین، جریان های سیاسd و رسانه ای غربی به نحو گسترده ای مانور خود را معطوف به این مساله کردند که این حمله، می تواند کارِ خود کرملین باشد. این جریان ها و تحلیلگران فعال در آن ها به طور خاص به این نکته اشاره داشته اند که روسیه با طرح این مساله که حمله مذکور کارِ اوکراین و دولت آمریکا است، سعی دارد تا مقدمه چینی های لازم را برای خود جهت انجام یک حمله بزرگ علیه اوکراین، با فرا رسیدن فصول گرم سال، انجام داده باشد. با این حال، این استدلال از دو منظر چندان منطقی نیست. اول اینکه بر اساس اسناد افشا شده اخیر پنتاگون، این نکته کاملا آشکار شده که نیروهای نظامی اوکراینی در جریان جنگ با روسیه در شرایط کنونی، در موقعیتی ضعیف(چه از حیث نیروی انسانی و چه توان تسلیحاتی) قرار دارند. 

با این حال در جبهه مقابل، ارتش روسیه با توجه به وسعت بیشتر به نسبت ارتش اوکراین و البته توان تسلیحاتی بیشتر، از ظرفیت های قابل ملاحظه ای جهت انجام حملات گسترده به اوکراین با فرارسیدن فصول گرم سال برخوردار است. توجه داشته باشیم که وجود گل و لای شدید در فصول سرد سال به دلیل بارشهای مکرر برف و باران در اوکراین، یکی از موانع جدی عملیات های نظامی علیه اوکراین در فصول مذکور است. از این رو، روس ها اساسا از توان و موقعیت تهاجم به اوکراین برخوردار هستند و نیازی به بهانه جویی ندارند. 

دوم اینکه وقتی از جنگ میان دو کشور صحبت می کنیم، اینکه بگوییم یک کشور به دنبال بهانه است تا به طرف مقابلِ خود در میدان های نبرد حمله کند، چندان منطقی به نظر نمی رسد زیرا اساسا منطق جنگ و منازعه سختِ نظامی، بر حمله و ضدحمله استوار است و بهانه جویی در این رابطه و استناد به وقایعی نظیر حمله به کرملین جهت گسترده کردن دامنه جنگ از سوی روسیه علیه اوکراین چندان منطقی به نظر نمی رسد. با این همه، از چشم اندازی کلان نیز باید به رویدادی که چندین ماه قبل روی داد و جریان های سیاسی و رسانه ای غربی به نحو گسترده ای آن را هم به روس ها نسبت دادند، اشاره داشت. 

رویداد مذکور چیزی جز انفجار در خط لوله نورد استریم نیست. جالب اینکه جریان های سیاسی و رسانه ای غربی به نحو گسترده ای خودِ روس ها را عامل انفجار خط لوله مذکور معرفی کردند با این حال، با طرح استدلال های مختلف در ادامه راه و البته آشکار شدن برخی شواهد، نشان داده شد که تا چه اندازه این استدلال که خودِ روسیه در پس حمله مذکور بوده، بی پایه بوده است. در این راستا، اول اینکه روسیه به مساله انتقال انرژی‌اش به غرب به مثابه یک اهرم موثر برای خود می نگریست و به هیچ عنوان منطقی نبوده که بخواهد اهرم موثر خود را بی‌اثر سازد. با این حال، به طور خاص دولت آمریکا سال ها با ایجاد خط لوله نورد استریم مخالفت می کرد و البته که در نتیجه از کار افتادن آن نیز این فرصت را پیدا کرد تا خود به تامین کننده اصلی گاز اروپا با تعرفه هایی که مطلوبش است اقدام کند. مساله ای که ثروت قابل توجهی را نیز برای آمریکا(در ماه های اخیر) به بار آورده است. 

دوم اینکه تنها اندکی پس از انفجار در خط لوله نورد استریم، لیز تراس وزیر خارجه و نخست وزیر سابق بریتانیا در پیامی مشکوک به وزیر خارجه آمریکا آنتونی بلینکن می گوید که "کار انجام شد". مساله ای که موجب شد تا بسیاری از ناظران و تحلیلگران، بریتانیا و آمریکا را در ماجرای خرابکاری درخط لوله نورد استریم به عنوان مقصران اصلی معرفی کنند. با این همه، جالب است که هنوز هم کشورهای غربی در مورد رویداد مذکور موضعی مبهم را در پیش گرفته اند. از این منظر، اینکه اکنون نیز این طیف ها می گویند که حمله پهپادی به کرملین کارِ خود دولت روسیه بوده است، از هیچ استدلال و بنیان منطقی برخوردار نیست. 

زیرا دلیلی ندارد که روس ها برای تقابل سخت با دشمن خود یعنی اوکراین در میدان های جنگ با این کشور، دلیل و بهانه بتراشند. با این حال، طرف مقابلِ روس ها شاید از این طریق سعی داشته تا پیام های خاصی را به طرف روسی برساند و اینطور بگوید که ابزارهای متنوعی را جهت تحمیل هزینه های سنگین به کرملین در دست دارد. مساله ای که شاید بتواند طرف روسی را به انعطاف بیشتر در مورد تصمیمات آتی خود در میدان های جنگ اوکراین رهنمون سازد. این مساله به ویژه در شرایطی که جهان غرب نیز بر اساس اسناد و شواهد گوناگون در حمایت از اوکراین در میدان های جنگ این کشور با روسیه مردد شده، از اهمیت بیشتری برخوردار می شود.