به گزارش الف، "پیتر اوبورن"، نویسنده و تحلیلگر پایگاه خبری "میدل ایست آی" در گزارشی، اقدام اخیر حزب‌الله لبنان در وارد کردن سوخت از ایران در بحبوحه بحران اقتصادی و اجتماعی لبنان را یک موفقیت و دستارود بزرگ برای آن توصیف کرده و اینگونه استدلال می کند که در شرایط سخت لبنان، تنها حزب الله بوده که در وسطِ میدان ایستاده است. امری که حمایت افکار عمومی لبنان از حزب الله را نیز به همراه داشته و در نوع خود می‌تواند نشان دهنده تغییرات گسترده تر در بُعد منطقه ای باشد. 

پیتر اوبورن در این رابطه می نویسد: «بیرون از هتلی در بیروت که اکنون من(نویسنده مقاله کنونی: پیتر اوبورن) در آن ساکن هستم، یک پمپ بنزین است که صفی حدودا یک مایلی در آن تشکیل شده و بسیاری منتظرند تا بتوانند برای وسیله نقلیه خود سوخت گیری کنند. 

بسیاری از رانندگان هیچ سوختی در لبنان پیدا نمی کنند. فضا در پمپ بنزین های لبنان نیز به شدت متشنج است. در این چهارچوب، درگیری ها و دعواهای زیادی نیز در این مکان ها روی می دهند. من از هتل خود خارج و با برخی از رانندگان و دارندگان وسیله نقلیه که در صف سوخت گیری حضور داشتند صحبت کردم، برخی شغل خود را از دست داده بودند. من از آن ها می پرسیدم که چگونه شکم خود و خانواده هایشان را سیر می کنند؟ چطور هزینه های عادی زندگی نظیر پول قبوض آب و برق را می پردازند؟ آن ها هیچ پاسخی برای این پرسش‌ها نداشتند. 

حتی آن دسته از لبنانی هایی که خوش شانس بوده اند و توانسته اند شغل خود را حفظ هم کنند، اکنون سرخورده و ناامید هستند. فواد، یک کارمندِ 50 ساله دولت لبنان، به من می گوید که چگونه نوسانات ارزی، ارزش حقوق ماهیانه وی را نابود کرده است. او می گوید: "قبل از بحران کنونی اقتصادی لبنان، من ماهانه سه هزار دلار درآمد داشتم، با این حال اکنون حقوق من فقط و فقط 150 دلار است". 

من از او می پرسم که وی چگونه همسر و سه کودکش را حمایت می کند؟(دو کودک وی مدرسه ای بودند). وی در پاسخ، دست های خود را رو به آسمان می برد و می گوید: "واقعا نمی دانم. خدا کمکم می کند". فواد قریب به چهار ساعت در صف بنزین منتظر بود تا بتواند خودرویش را سوخت گیری کند. من حدس می زنم که وی تا سه الی چهار ساعت دیگر نیز همچنان باید در صف بماند تا شاید بتواند بنزین بزند. 

*یک آینده نه چندان روشن

یک مرد که ظاهرا ثروتمند به نظر می رسید، از کنار من گذشت. وی گفت: "من پیشتر عادت داشتم تا هر روز گوشت بخورم. با این حال اکنون فقط یک روز در ماه می توانم گوشت بخورم". وی در نوع خود یکی از خوش‌شانس‌ترین قربانیان بحران اقتصادی لبنان بوده است. دوباره و دوباره، من داستان های مشابهی را در لبنان می شنیدم. داستان هایی که تاکید داشتند پولی نیست، برق نیست، و آینده روشنی هم نیست. در این راستا، بسیاری از مردم لبنان شدیدا از دولت لبنان که مورد حمایت آمریکا و عربستان سعودی است، انتقاد داشته و عصبانی بودند. در این رابطه یک شهروند لبنانی با فریاد به من می گفت که "اگر یکی از وزرای دولت لبنان را ببیند، وی را قطعا خواهد کُشت". 

اغلب افرادی که در صفوف بنزین انتظار می کشند به من گفتند که از سیاستمدارانی که کشورشان را اداره می‌کنند به هیچ عنوان راضی نیستند. با توجه به اینکه لبنان یکی از بدترین بحران های اقتصادی جهان را سپری می‌کند(بانک جهانی این بحران اقتصادی را از سال 1850 میلادی بی سابقه دانسته است)، بایستی اذعان کرد که یکی از تحقیر شده ترین و تحت فشارترین انسان ها در لبنان کنونی، شخصِ نخست وزیر این کشور یعنی "نجیب میقاتی" است. 

وی شش هفته است که قدرت در لبنان را در دست دارد. با این حال، انتخاب وی به عنوان یکی از مهمترین میلیاردرهای لبنان(به زعم مجله مشهور "فوربز"، نجیب میقاتی ثروتمدترین فرد در لبنان است) به کرسی نخست‌وزیری لبنان، به هیچ عنوان اتفاقی خوشایند از منظر مردم بحران زده لبنان نبوده است. در شرایطی که لبنان با بحران های شدید اقتصادی و اجتماعی دست و پنجه نرم می کند، بسبیاری از افکار عمومی لبنان تا حد زیادی وی را نماد طبقه حاکمِ فاسدی می بینند که خود عامل اصلی به وجود آمدن شرایط کنونی در این کشور هستند. 

شاید در این میان، تنها یک نفر باشد که بیش از همه، هدفِ خشم مردم لبنان است و آن، "رائد سلامه" رئیس بانک مرکزی لبنان از سال 1993 است. وی که زمانی از او با عنوان "جادوگرِ مالی" یاد می شد، به زعم بسیاری از افراد (در شرایط کنونی)، یکی از عوامل اصلی وقوع بحران فعلی در لبنان است و مردم او را عاملِ از دست رفتن شغل و پس اندازهای خود می دانند. 

در شرایط کنونی، یک سوال لبنان را بیش از پیش به خود مشغول کرده: آیا مدل اقتصادی و سیاسی که لبنان پس از جنگ های داخلی این کشور آن را اتخاذ کرد و در قالب آن، به وام هایی از عربستان سعودی و حمایت‌های آمریکا و اتحادیه اروپا وابسته بود، می تواند همچنان ادامه یابد؟ در ادامه این سوال مطرح می شود که چه گزینه مناسبی می تواند جایگزین این مدل باشد؟ 

*فساد نهادینه شده در لبنان

بعید است که انتخاباتِ بهار آتی در لبنان چندان بتواند وضعیت در این کشور را تغییر دهد. "کارل مارکس" مدت‌ها قبل تاکید داشت که اقتصاد، محرکِ سیاست است. اگر این گزاره صحیح باشد، پس بسیاری از چیزها برای دور ماندن از فروپاشی کاملِ اقتصادی و اجتماعی لبنان باید تغییر کنند. 

چه بخواهیم چه نخواهیم(اگرچه بسیاری از افراد این مساله را نمی پسندند)، تنها یک سازمان و گروه توانسته از دل بحران کنونی لبنان، با قدرت برخیزد و بیش از انتظارها کنش ورزی کند: "حزب الله لبنان". دراین رابطه تنها یک چهره برجسته نیز وجود دارد: "سید حسن نصرالله" دبیر کل حزب الله لبنان. 

در شرایطی که نظامِ سیاسی لبنان با توجه به بحران سوختی در این کشور، فلج شده، نصرالله شخصا جهت واردات سوخت از ایران و رفع مشکلات لبنان وارد عمل شد. در ابتدا، بسیاری وی را مسخره کردند با این حال اکنون تانکرهای سوختی از ایران و از طریق سوریه، وارد خاک لبنان می شوند. نجیب میقاتی نخست وزیر لبنان نیز اقدام حزب الله لبنان را به عنوان عملی در نقض حاکمیت ملی لبنان محکوم کرده با این حال این موضع گیری چیزی نیست که افکار عمومی لبنان نیز با آن موافق باشند. 

یک مرد که در جریان بحران اقتصادی لبنان شغل خود را از دست داده بود به من گفت: "من یک لبنانی هستم. من می خواهم غذا بخورم و سیر باشم. هرکسی که به من و کشورم کمک کند، من سپاسگزار وی خواهم بود". این مساله این روزها توسط بسیاری از لبنانی ها مطرح می شود. امری که در نوع خود مایه نگرانی دولت لبنان و نخست وزیر این کشور است. دراین راستا، اخیرا "سزار معلوف" یک نماینده حامی آمریکا و عربستان سعودی در پارلمان لبنان، از کشورِ برادر یعنی جمهوری اسلامی ایران به دلیل کمک به ملت لبنان در شرایطی که آن ها در سختی هستند، تقدیر و سپاسگزاری کرد. وی گفت: "همه ما با مساله گرسنگی رو به رو هستیم. ما همه امروز تحقیر می شویم. اگر کسی با حزب الله و مساله سلاح آن مشکلی دارد، باید این مشکل را در شرایط فعلی کنار بگذارد". 

در این رابطه، معلوف به نحو معنا داری از وعده اخیر سفیر آمریکا در لبنان یعنی "دوروتی شی" مبنی بر ارسال سوخت به لبنان نیز انتقاد کرده و آن را خیلی دیر و کَم توصیف کرد. بایدپذیرفت که آمریکا در جریان بحران اخیر لبنان، تسلیم حزب الله شد. حزب الله لبنان نیز به لبنان در شرایط وخیم آن کمک قابل توجهی کرد. 

حزب الله لبنان اقدام خود در وارد کردن سوخت از ایران از طریق سوریه را بر خلاف آمال و خواسته های طبقه سیاسی حاکم در لبنان و همچنین دولت آمریکا انجام داد. حزب الله لبنان با این اقدام خود عملا قانون تحریمی سزارِ آمریکا علیه سوریه را مورد بی اعتنایی قرار داد. 

جسارت سید حسن نصرالله کارساز بوده و از اکنون می توان چشم انداز سیاسی جدیدی را که به سرعت در خاورمیانه پدیدار می شود مشاهده کرد. یک معماری منطقه ای جدید به سرعت در حال ظاهر شدن است و افرادی که در صف های طولانیِ بنزین در لبنان منتظر می مانند، سرانجام با بارقه ای از امید رو به رو می شوند». 

*نویسنده: پیتر اوبورن، وی نویسنده و تحلیلگر پایگاه خبری "میدل ایست آی" و همچنین ستون نویس ارشد صفحه سیاسی روزنامه انگلیسی "دیلی تلگراف" است. 
*لینک: 
https://www.middleeasteye.net/opinion/lebanon-fuel-crisis-how-hezbollah-reshaping-regional-dynamics