به گزارش الف، "جیمز کارافانو" از مقام های ارشد "بنیاد هریتیج" و تحلیلگر مسائل آمریکا، در گزارشی برای پایگاه خبری-تحلیلی "نشنال‌اینترست"، به تحلیل نخستین سخنرانی "جو بایدن" در مقام ریاست جمهوری آمریکا در وزارت خارجه این کشور(در مورد سیاست خارجی آمریکا) پرداخته و به طور خاص به این موضوع اشاره کرده که بایدن در سخنرانی خود، غرق در لفاظی بوده است و اندک شواهدی هم از ظرفیت عملیِ دولت وی جهت محقق کردن شعارهایش، به چشم نمی خورد. کارافانو در این رابطه می‌نویسد: 

«بالاخره جو بایدن رئیس جمهور جدید آمریکا، نخستین سخنرانی خود در رابطه با سیاست خارجی این کشور را در تاریخ چهارم فوریه، در وزارت خارجه آمریکا انجام داد. عده زیادی از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که سخنرانی بایدن نتوانست تصویر روشنی از قاطعیت و ارده دولت جدید آمریکا در مواجهه با چالش های جهانی ارائه کند. جهانی که وجه بارز آن در برهه کنونی، رقابت میان قدرت های بزرگ است. 

باید توجه داشت که رهبری استراتژیک در جهان، ترکیبی از "حرف و عمل" است. بدون تردید در این میان، لفاظی ها و سخنان، از اهمیت قابل توجهی برخوردار هستند. چه کسی می تواند زمانی که "رونالد ریگان" خطاب به شوروی گفت: "آن دیوار را خراب کنید/tear down that wall   "را فراموش کند؟(اشاره ریگان به دیوار برلین بود). سخنرانی وی در آن زمان در ذهن بسیاری از افراد نقش بسته است. هنوز هم در آمریکا، عده ای به سخنرانی ریگان اشاره می کنند زیرا در نهایت، دیوار برلین فروریخت. در مقابل، "باراک اوباما" رئیس جمهور اسبق آمریکا خطاب به مسلمانان جهان، سخنرانی را در قاهره انجام داد که بسیاری از ناظران و تحلیلگران هنوز هم آن را مهم ارزیابی می کنند. با این حال، عده بسیاری کمی وجود دارند که حتی یک کلمه از آن سخنرانی را در برهه کنونی به یاد داشته باشند. دلیل اصلی این مساله هم این است که دولت وقت آمریکا در آن زمان، کمترین اقدامِ عملی در راستای سخنان و حرف های ریاست جمهوری (وقتِ) این کشور را انجام نداد. در واقع، مدتی پس از سخنرانی اوباما، وضعیت منطقه خاورمیانه بدتر هم شد. پس از همین سخنرانی بود که خلافت داعش ایجاد شد و این گروه تروریستی توانست قلمرو قابل توجهی که شبیه به یک کشور بود را اشغال، و به تصرف خود درآورد. 

در عصر رقابت قدرت های جهانی که در آن، کشورهای جهان به راحتی آنچه آمریکا می خواهد را انجام نمی دهند، ایالات متحده آمریکا بایستی در عرصه سیاست خارجی خود سعی کند تا حرف و کلام را با عمل همراه کند. حتی در این رابطه می توان گفت که عمل، بیش از صرفِ لفاظی، حائز اهمیت است زیرا رقبای آمریکا عملا برای صرفِ حرف ها و سخنان آن، اندکی هم ارزش قائل نیستند. در این راستا به طور خاص می توان به بی اعتنایی های کشورهای جهان به لفاظی های دور و دراز "دونالد ترامپ" اشاره کرد. 

جو بایدن سعی کرد در جریان سخنرانی اخیر خود در وزارت خارجه آمریکا، به نوعی از وقوع تغییرات اساسی در سیاست خارجی آمریکا خبر دهد تا بتواند تا حدی از تاثیر ترامپ بر سیاست خارجی کشورش، فاصله بگیرد. با این حال، سخنرانی بایدن هیچ تضمینی را با خود به همراه نداشت که بتوان اطمینان خاطر حاصل کرد که صحبت های وی از تضمینِ اجرایی‌شدن در صحنه عمل نیز برخوردارند. 

به عنوان مثال بایدن تاکید کرد که دولت وی رویکرد سخت گیرانه ای را در برابر نظام های سیاسی اقتدارگرا در پیش خواهد گرفت. با این حال، تمامی اقدامات ابتدایی او از نخستین روز حضورش در قدرت، بر خلاف این ادعا بوده اند. بایدن همچنین در جریان سخنرانی اش از عزم دولت آمریکا جهت تمدید قرارداد کنترل تسلیحاتِ "استارت نو" با روسیه سخن گفت. این موضع گیری بایدن در قبال روسیه به مراتب از ادعاهای او مبنی بر اتخاذ مواضع سخت گیرانه در برابر کرملین، دور است. بدون تردید این اقدام بایدن، نوعی تعظیم در برابر ولادیمیر پوتین است. از سوی دیگر، فراهم ساختن یک فرصت مناسب برای روسیه جهت توسعه زرادخانه های اتمی اش(زیرا توافق استارت نو فقط بخشی از زرادخانه و ظرفیت اتمی روسیه را دربر می گیرد)، تعبیه نکردنِ سازوکارهای درست جهت راستی آزمایی اقدامات روسیه در قالب توافق مذکور، و تلاش نکردن جهت انعقاد قراردادهای مشابه نظارتی در رابطه با تسلیحات اتمی چین، به طور حتم، هیچ دستاوردی برای آمریکا به دنبال نخواهد داشت. بدون تردید اقدام دولت بایدن در تمدید قرارداد استارت نو با روسیه، نوعی نشان دادنِ ضعف از جانب دولت آمریکا در برابر دولت پوتین است. 

جو بایدن در جریان سخنرانی خود به چین نیز اشاره کرد. وی به طور خاص به وقایع میانمار و سقوط دولت غیرنظامی این کشور از سوی نظامیان میانماری اشاره کرد. وی آنچه در میانمار اتفاق افتاده را یک "کودتا" نامید که بدون تردید تبعات گسترده ای را برای دولت آمریکا به دنبال خواهد داشت. اکنون همه از دولت بایدن توقع دارند تا تحریم ها و فشارهای زیادی را بر میانمار و کودتاچیان این کشور، تحمیل کند. این مساله موجب نزدیکی میانمار به چین خواهد شد. از طرفی اگر دولت بایدن تا حدی به دلیل برخی ملاحظات، واکنشی ضعیف به تحولات میانمار نشان دهد، تصویر آن در عرصه بین‌المللی به عنوان کشوری که ادعا می کند سعی دارد تا وضعیت حقوق بشر جهانی را بهبود بخشد، کاملا مخدوش خواهد شد. در منطقه خاورمیانه نیز بایدن و اقداماتش، عمدتا در نهایت به توانمندسازی ایران و فاصله گرفتن آمریکا از متحدان منطقه ای اش، ختم خواهند شد.  

بایدن در جریان سخنرانی خود تقریبا به نکته خاصی اشاره نکرد که رقبای بین المللی آمریکا را عصبانی کند. با این حال، وی با طرح خواست ها و آرزوهای به اصطلاح مترقی خود، تا حد زیادی رقبای آمریکا را جسور کرد و ماهیت سخنرانی‌اش را نیز به ضعف کشاند. 

مسائلی نظیر تغییرات اقلیمی بایستی در سیاست خارجی، گنجانده شوند با این حال، نباید فراموش کرد که سیاست های اتخاذ شده، باید معتبر و محکم باشند. این سیاست ها باید منافع ملت آمریکا را در اولویت قرار دهند و به نیروهای مخالف با آمریکا در عرصه بین المللی توجه داشته باشند. نَه اینکه صرفا در عرصه ذهنی و تئوریک باقی بمانند و فراتر نروند. 

با این همه، باید صبر کرد و منتظر ماند تا ببینیم که آیا بایدن از صرفِ لفاظی در عرصه سیاست خارجی فاصله می گیرد تا اندکی هم به عمل توجه کند یا خیر؟ باید به زمان فرصت داد تا این مساله را به ما نشان دهد». 

*** نویسنده: جیمز کارافانو، وی از مسوولان ارشد بنیاد هریتیج و تحلیلگر مسائل آمریکا است.

*** لینک: 

https://nationalinterest.org/feature/bidens-first-foreign-policy-speech-preview-mistakes-come-177835