سید احسان خاندوزی، نماینده مجلس یازدهم طی یادداشتی در روزنامه صبح‌نو نوشت:
۱.مهم نیست شما چه دوست می‌دارید یا اهل کتاب چه چیز را خوش می‌دارند، قاعده آن است که هر گروهی بد عمل کند، جزایش را می‌بیند.
۲.اگر گروهی حاضر نباشند خویش را تغییر دهند، خداوند سرنوشت آن‌ها را متحول نمی‌گرداند و باز همان رخ می‌دهد که پیش از این بود.
این دو آموزه از مجموعه سنت‌های الهی است که در متن قرآن مجید بدان اشاره رفته و سنت‌ها بیانگر آن قواعد عامی است که در امور عالم بر آن اساس تدبیر می‌شود. قواعدی که بی‌اغماض و بی‌تبعیض اعمال می‌شوند مثل سنت کمک خداوند به پیروزی تلاشگران، که به تصریح سوره اسری، هم کافر و هم مؤمن را شامل می‌شود، هرچند سنت امداد غیبی مومنان واقعی، خودش یکی از همان سنت‌هاست.
نکته‌ای که در این نوشتار و در شروع سومین ماه مجلس یازدهم مایلم بدان اشاره کنم، توجه به سنت‌هایی است که نه شوخی‌بردار و قابل مذاکره است و نه چپ و راست یا مسلمان و کافر می‌شناسد. ما نمایندگانی که در این برهه سخت و کم نظیر در تاریخ ایران، امانتدار مردم و پاسدار جمهوری اسلامی شده‌ایم و بر کرسی قانونگذاری و نظارت نشسته‌ایم باید مکرراً به خود متذکر شویم که جهان را سنت‌هایی اداره می‌کنند که تابع علایق و سلایق ما نیستند.
اجتماع پیچیده مدرن، سرشار است از «نتایج قصدنشده» یعنی سیاستگذار نمی‌خواست نتیجه تدبیرش چنین شود اما در واقعیت، چنین شد یا سیاستگذار می‌خواست که ثمره تصمیمش چنان شود اما در واقعیت، آنگونه نشد. این همان است که در تعابیر فقهی می‌گویند: ما قصد لم یقع و ما وقع، لم یقصد. نیت فاعل، تنها یک عامل است. بله بر‌‌اساس سنت امداد غیبی، ما باید «برای خیر مردم و با انگیزه مخلصانه» عمل کنیم (نخستین توصیه رهبر انقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس یازدهم) لکن این شرط لازم است نه شرط کافی و بر‌‌اساس سنت یک تنها مکمل آن، چگونگی عمل و تدبیر ماست. ما چاره‌ای نداریم جز اینکه به کلیدواژه رهبر انقلاب در ۱۴خرداد بازگردیم یعنی به تحول. طبق سنت دو این تحول را باید از درون مجلس شروع کنیم، از گفتار و رفتار خودمان. جنگ اقتصادی و رسانه‌ای علیه جمهوری اسلامی، مستلزم دقت‌های ویژه است.
اینکه به نظر می‌رسد نمایندگان مجلس یازدهم در نسبت با سلف خود، دلبستگی بیشتری به انقلاب اسلامی و رهبری آن دارند یا جدیت بیشتری به مسیر مقاومت، عدالت و مردم‌مداری نشان می‌دهند، فقط یک شرط امداد الهی است و به خودی خود، تضمین‌کننده موفقیت نیست. تلک الایام نداول‌ها بین الناس، روزگار بین جریان‌های مختلف دست‌به‌دست می‌شود نه به‌عنوان پاداش ما بلکه به مثابه بوته آزمون ما و شناسایی آن‌ها که دست به ظلم می‌آلایند و شناسایی مومنان حقیقی، لیعلم الله الذین آمنوا ... والله لا یحب الظالمین.
بر این اساس، توجه هم کسوتان عزیز را به دو نکته جلب می‌کنم:
اولاً تداوم اعتبار اجتماعی و نیکنامی، به رفتار عادلانه، اخلاقی ما و همچنین سیاست درست ارتباطی با افکار عمومی بازمی‌گردد. تاریخ ایران سرشار است از خوش استقبال بودن و بد بدرقه کردن یعنی چرخه افول محبوبیت و فرسایش سرمایه اجتماعی و نزول اعتماد. اگر جامعه احساس کند مجلس یازدهم تداوم همان سیاست‌بازی‌ها، ریاکاری‌ها و بده‌بستان‌های سیاسی گذشته است، به دست خود زمینه روگردانی جامعه و زمینه توفیق ملامت‌گران و طعنه زنان را فراهم کرده‌ایم.
ثانیاً کامیابی و رسیدن به اهداف در جهان اجتماعی، محصول ده‌ها مقدمه است که عمدتاً به طراحی عالمانه یک سیاست، استفاده از عقول متخصصان و تجارب گذشته و سایر کشورها، همراه کردن انگیزه فعالان اقتصادی-اجتماعی، نهادسازی و نظارت اثربخش و بدون تعارف بازمی‌گردد. اگر مجلس یازدهم اولویت‌های اقتصاد و اجتماع را نشناسد یا سرگرم نطق‌های بی‌اثر باشد یا به شکل شتاب‌زده طرح‌های ناپخته را در دستور کار قرار دهد، باز به دست خود زمینه ناکامی مجلس و خدای ناکرده، ناامیدی مجدد جامعه و خشنودی دشمنان ملت ایران را فراهم کرده‌ایم.
الغرض، شصت صفحه نخستین کتاب مجلس یازدهم، حاوی برگ‌های قابل افتخار و برگ‌های قابل انتقاد بود. مهم آن است که در ادامه مسیر، عقل جمعی مجلس به فکر ساماندهی نیروها حول تقویت نقاط قوت و کاستن از نقاط ضعف آن باشد.
