زمانی گفتمانی برعموم مردم موثرخواهد بود که واجد انسجام لازم باشد. درحالیکه جامعه ما مانند سایر جوامع دنیا در حال مبارزه با همه گیری جهانی بیماری کرونا است و با وجود اینکه شاهد تبلیغات گسترده رسانه های جمعی و مجازی برای آگاه کردن و هشدار به عموم مردم در این رابطه هستیم همچنان نتیجه مطلوب به دست نمی‌آید و بسیاری از مردم بی توجه هستند چرا که گفتمان اجتماعی بحران بر مخاطب کم اثر است و مخاطب بخشی از آن نمی شود.
در واقع این گفتمان برای مردم باورپذیر نیست و استنباط دقیق و درستی از منظور و قصد و شفافیت رسانه و متولیان امر ندارند. پیام گفتمان بحران زمانی تحقق می‌یابد که مخاطب تبدیل به کنشگر اجتماعی موثر شود و کسی که در این کنش اجتماعی فراگیر شرکت نکند و نسبت به آن بی توجه باشد توسط شهروندان از چرخه کنش این گفتمان حذف و طرد خواهد شد. در واقع به عنوان شهروند غیر مسئول شناخته می‌شود در برابر شهروندی مشارکت گر که به طور نمونه حتی در صورت نبود پلیس و دوربین در نیمه های شب از چراغ قرمزعبور نخواهد کرد.
یکی از وظایف اصلی درازمدت دولت‌ها در بعد آموزشی و فرهنگی تبدیل مردم بی تفاوت، به شهروندان مسئول در کلیه گفتمان های اجتماعی است و در اینصورت است که انسجام گفتمان ناشی از پیوند کنشگران اجتماعی جامعه را به سمت رشد و بهبود سوق خواهد داد. بنابراین اگر مردم کم توجه هستند به این دلیل است که به سمت شهروند شدن سوق داده نشده اند و خود کنشگری اجتماعی را تمرین نکرده اند. در بستر اجتماعی پویا و رشد یافته مردم همواره کنشگران فعال و پیشرو هر گفتمان و کنش اجتماعی فراگیر هستند.
