31 شهریور، سی و هشتمین سالگرد آغاز جنگ تحمیلی یا دفاع مقدس را پشت سر گذاشتیم. اما این سالگرد، امسال با بی مهری و کم عنایتی رسانه های مکتوب و آنلاین و شبکه های اجتماعی روبرو شد و انعکاس چندانی نیافت.
درج لوگوها و جمله های کلیشه ای و بعضی مقالات و یادداشت های کوتاه و نه چندان جالب در رسانه ها و برنامه های غیر جذاب و تکراری صدا و سیما در این خصوص قابل توجه بود. باز هم گلی به گوشۀ جمال بعضی از جوانان و میانسالان فعال در اینستاگرام و توییتر و کانال های شبکه های اجتماعی که عکس هایی از آن دوران را بارگذاری کرده ویادداشت هایی در تکریم رزمندگان نوشتند. یعنی این جا هم مردم جلوتر از مجاری رسمی خبر رسانی عمل کرده و یادی از رزمندگان و شهدای دوران دفاع مقدس به میان آوردند.
امسال ما موفق شدیم یکی از بلندترین فرازهای تاریخ معاصر کشورمان را مثل یک فرش رنگ و رو رفته و قدیمی، دو سه روزی و حتی چند ساعتی بگشاییم و دوباره لوله اش کرده و به گوشه ای بگذاریم!
راستی چرا برای داشته هایمان ارزش قائل نیستیم ؟ نسل اول و دوم انقلاب را چه شده است ؟ کسانی که طبیعتا باید به عنوان میراث دار ارزش های مقدس زاییده شده در جبهه ها، آن ها را به نسل جوان و جدید منتقل کنند چرا خاموشند ؟ نکند مبتلا شده اند به ترس و از انگ جنگ طلب بودن و روشنفکر نبودن می هراسند ؟
سینمای هالیوود هنوز از رشادت ها و فداکاری های سربازان کشورهای موسوم به متفقین و تک تیراندازان شجاع امریکایی در جنگ عراق فیلم های پر آب و تاب می سازد. تک تیرانداز، نجات سرباز رایان و فهرست شیندلر و امثال آن را هم می سازد و می پردازد و با هنرمندی تمام ، قهرمانان موهوم و تخیلی این فیلم ها را به عنوان الگوها و اسطوره های مقدس و از جان گذشته به نسل جوان غربی و غیر غربی ارائه می کند. از انگ جنگ طلبی هم نمی ترسد . ژست روشنفکری اش را هم با ساختن این فیلم ها در خطر نمی بیند.
اما ما می ترسیم ! اگر نه چرا دوست داریم آن همه ایثار و ایمان و شجاعت و دلاوری را در گنجه های ذهن مان مخفی کنیم ؟ دفاع مقدس فقط کلیشه و شعار و تابلوهای نوشته شده در بزرگراه های تهران و پارچه نوشته های سر در ادارات و نهادهای دولتی و غیر دولتی نبود !
دفاع مقدس تبلور ارادۀ مردمی و استفاده از همه پتانسیل های اندیشه و خرد فردی و عمومی جوانان این مرز و بوم برای حفظ سرزمین و وطن و آرمان های جمعی و همگانی بود.
با وجود تمام مشکلات اقتصادی و فرهنگی که بیشتر خانواده های ایرانی در حال حاضر با آن روبرو هستند، مشکل بزرگ دیگر ما این است که نتوانستیم قهرمانان تاریخ ساز ملت خود را پاینده بداریم و نسل جوان ما تاریخ چهل سال پیش سرزمین خود را نمی داند ، آن مردان مرد و آن زنان بزرگ و پرقدرت را نمی شناسد و هنوز الگوهای خود را از آن طرف آب انتخاب می کند. همان طور که دولت مردان و دست اندرکاران ما نیز اگر آن جبهه ها را به فراموشی نمی سپردند و یادشان نمی رفت که چه خون ها ریخته شد تا این سرزمین برقرار بماند، شاید امروز بسیاری از مشکلات را نداشتیم !
می گویند برای اینکه حقیقتی را از بین ببری لازم نیست خوب آن را مورد هجوم قرار دهی بلکه بهتر است بد از آن دفاع کنی ! همین عبارت رمز موفقیت امروز ما است در اینکه گاه نسل جوان ما حتی یکی از سرداران بزرگ جبهه ها را نمی شناسد، عظمت کار بزرگی را که با دست های خالی در مقابل پیشرفته ترین سلاح ها انجام شد نمی داند، اعتماد به نفس ندارد، با مفهوم آرمان ها و هدف های مردمی و جمعی بیگانه است و از ریشه های خود فاصله می گیرد.
امام خامنه ای در جایی گفته اند : آن هشت سال، مظهری از برترین صفاتی است که یک جامعه میتواند به آنها ببالد و از جوانان خودش انتظار داشته باشد. یعنی دفاع مقدس مظهر حماسه است، مظهر معنویت و دینداری است، مظهر آرمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهی است، مظهر ایثار و از خودگذشتگی است، مظهر ایستادگی و پایداری و مقاومت است، مظهر تدبیر و حکمت است.
و در آخر اینکه ای کاش یاد می گرفتیم و بلد بودیم و با منافع مان ناسازگار نبود و آن هشت سال را زنده نگاه می داشتیم.
