مجید شیبانی یکی از کارمندان نمایندگی‌های خودروسازی است که برای این کار داوطلبانه قدم برداشته است و در خصوص هدف و انگیزه خود در این خصوص و اینکه چه دلایلی برای این کار داشته به عنوان یک شهروند عادی جامعه، با پانا گفت‌وگو کرده است.
او در خصوص چگونگی اطلاع یافتنش از این طرح می‌گوید: «ما از طریق تبلیغات و اطلاع‌رسانی بهشت‌زهرا در سایتشان در این مورد مطلع شدیم.»
شیبانی تاکید می‌کند: «برخیها هم این وسط فقط کارت عضویت دارند و اقدام عملی انجام نمی‌دهند. به گفته او اکثر افراد شاغلند و فقط پنج شنبه، جمعه‌ها گاهی می‌توانند برای شست‌وشوی اموات به بهشت‌زهرا بروند. شاید در طول ماه بین پنج تا هشب بار برای داوطلبان آموزش دیده فرصت پیدا شود که بتوانند جسدی را بشویند. برخیها هم شغل آزاد دارند و واقعا هر هفته برای شست‌وشوی اموات و کفن و دفن و کمک به این مسئله مراجعه می‌کنند.»
او توضیح می‌دهد که سه مرحله را برای آموزش قبل از ورود به شست‌وشوی عملی اموات گذراندند. سه مرحله واکسن هپاتیت زدند، دوره‌های عملی روی مانکن‌های آموزشی و آموزش تئوری را طی چندین جلسه گذراندند. خودش حضوری در این کلاس‌ها شرکت کرده و چندین بار فقط نحوه شست‌وشوی اموات را نگاه کرده است تا یاد بگیرند.
این کارمند شرکت خودروسازی در ادامه عنوان می‌کند: «ما جزو اولین گروه‌هایی بودیم که سر کلاس آموزشی می‌رفتیم و هر بار 200 نفر سر کلاس بودیم.»
او همچنین درباره انگیزه‌اش بیان می‌کند: «این طرح اقدام خوبی است. من از ابتدا راغب به شرکت در چنین طرحی بودم. انگار آدمیزاد آخر و عاقبت کار خودش را می‌بیند و حواسش به عملکرد خودش است. ایمان آدم هم قوی می‌شود. به نظر من سازمان بهشت‌زهرا امکانات خوبی برای این کار تهیه کرده است.»
او تاکید می‌کند: «حالا که دوره‌های آموزشی‌اش تمام شده است و می‌تواند اموات را غسل دهد، بالا سر اجسادی که سوخته‌اند یا تصادفی هستند نمی‌رود و فقط برای شست‌وشوی اجسادی می‌رود که در خانه یا بیمارستان فوت کرده‌اند. می‌گوید من برداشت سختی از این مسئله دارم و توان بیش از این را نداشتم، اما همه این طور نیستند.»
او در پاسخ به اینکه آیا خودش به عنوان یک شهروند نگاهی منفی یا نامناسب درباره کسانی که شست‌وشوی اموات را انجام می‌دهند نداشته است، عنوان می‌کند: «به نظر من اقدام خوبی که الان مدتی است از سوی بهشت‌زهرا صورت گرفته این است که دیگر اجازه نمی‌دهند مردم عادی بروند غسالخانه و شست‌وشودهندگان را ببینند که آنها حس تحقیر داشته باشند. این امر باعث می‌شود آنها احساس امنیت کنند.»
او می گوید: «تصورات به حدی در مورد این قشر شریف بد است که خودشان رویشان نمی‌شد شغلشان را بگویند و عنوان می‌کردند در شهرداری کار می‌کنند. مثلا برخی از مردم دیدگاه‌هایی دارند که از دست شست‌وشودهندگان غذا و خوراکی نمی‌گیرند و حس نامناسبی درباره آنها دارند. این در حالی است که ما با چکمه و ماسک و لباس کامل که هر بار خود سازمان آنها را می‌شوید و ضدعفونی می‌کند، اموات را شست‌وشو می‌دهیم. حتی ما مجبور نیستیم لباس‌ها را برای شست‌وشو به خانه بیاوریم؛ چرا که ممکن است برخی اعضای خانواده نخواهند آن لباس‌ها در خانه شست‌وشو شود.»
او معتقد است که بازتاب چنین طرحی در جامعه و استقبال از آن خوب بوده است. اما به نظر من سازمان باید در صدور کارت برای داوطلبان سخت‌گیری کند. همان‌طور که گفتم برخیها کارت را دارند، اما اصلا به داخل مرکز برای شست‌وشوی اموات نمی‌روند؛ در حالی که وقتی لازم شد باید بروند و کمک کنند چون در صورت لزوم و نیاز به کمک بیشتر با ما تماس می‌گیرند و اعلام می‌کنند برویم برای کمک‌رسانی.
شیبانی ادامه می‌دهد:«به‌هنگام مواقع بحرانی همچون سیل و زلزله و بلایای طبیعی که ناگهان تعداد زیادی از مردم از دست می‌روند، این اقدام داوطلبانه بسیار ضروری است.»
