در اینکه اقتصاد ما تاب آور و مقاوم نیست و شوکهای داخلی (سیل، زلزله و سایر حوادث طبیعی) و خارجی (تحریم، کاهش قیمت نفت) ان را از حالت تعادل خارج میکند شکی نیست. علاوه بر آن هیچکس تردید ندارد که این مشکلات از قبل از انقلاب وجود داشته و بعد از انقلاب نیز برغم همه اقدامات مثبت دولتهای مختلف، تداوم یافته است. با این توضیح نوسان ها و افت و خیزهای اقتصادی ریشه در مقاوم نبودن اقتصاد دارد که نمی توان اشکال را تنها متوجه یک دولت دانست.
برای مقاوم نبودن اقتصاد به دلایل زیر میتوان اشاره کرد:
۱- دولتی بودن اقتصاد
۲- تک محصولی بودن اقتصاد
۳- دانش بنیان نبودن اقتصاد
۴- عدم توجه به مزیتهای نسبی اقتصادی
۵- بی توجهی به عدالت اجتماعی
۶- ساختارهای غیر انعطاف پذیر
۷- اتخاذ استراتژیهای نامناسب اقتصادی
۸- بی توجهی به فساد سیاسی، اداری و اقتصادی
این اشکالات باعث شده تا اقتصاد کشور همیشه با فراز و فرودهایی روبرو شود و در برخی سالها نرخ رشد اقتصادی مثبت و در برخی سالها نرخ رشد منفی داشته باشد. یکی از نقاط عطف اقتصاد کشور سال گذشته بود. در سال گذشته با شوک خارجی ناشی از خروج ترامپ از برجام. به یک باره اقتصاد مشکل دار شده و با فروریختن ارزش پول ملی، قدرت خرید مردم نیز شدیدا کاهش یافت.
در کنار این کاستی ها که همه دولتهای قبل و بعد از انقلاب در آن نقش داشته اند، می توان به بخشی از اشکالات ویژه در سالهای اخیر نیز اشاره کرد. این اشکالات به شرح زیر است:
۱- ساده انگاری در اعتماد بیش از اندازه به غرب و عدم اقدام برای کاهش وابستگی به خارج
۲- تنزل ارتباط با شرق در حد ارتباطات مقطعی و از سر اضطرار بجای ارتباطات راهبردی و استراتژیک
۳- رها شدن کشور در حوزه اقتصاد و واگذاری سرنوشت کشور بدست اقتصاد بازار
۴- تشدید فاصله طبقاتی ناشی از توزیع رانت های سیاسی و اقتصادی
۵- کم توجهی به تولید داخلی
۶- کم توجهی به تجارت خارجی با کشورهای همسایه و منطقه
۷- گسترش فساد و فراگیرشدن آن
۸- سیاسی شدن مدیریتها و تشدید ضعف مدیریت.
۹- ریسک ناپذیری مدیران
۱۰- کاهش سرمایه اجتماعی حاکمیت
