رییس جدید قوه‌قضاییه را سالیان زیادی است به خردورزی، اعتدال، اخلاق‌گرایی و میانه‌روی و روی خوش می‌شناسم. امتیاز بزرگ ایشان نسبت به روسای پیشین آن است که مراحل مدیریت را از سطوح پایین قوه، آغاز و سابقه و تجربه موفق طولانی در این قوه دارد. دیگر آنکه بیش از 16 میلیون رأی در انتخابات ریاست‌جمهوری پشتوانه بزرگی از «ظرفیت مردمی» را برای ایشان فراهم کرده است. حجت‌الاسلام سیدابراهیم رییسی، نایب‌رییس خبرگان رهبری نیز است که همه این «فرصت‌ها» انتظارات زیادی را از ایشان برای موفقیت در قوه‌قضاییه طلب می‌کند.
بر این باورم که ریاست قوه‌قضاییه در میان مسوولیت‌ها، کارها و اقدامات بزرگ و کوچکی که دارد باید بر امور زیر تمرکز و برنامه‌های ویژه‌ای را برای آن‌ها طراحی کند:
یکم/ «بازگرداندن اعتماد عمومی» و ارائه تصویری واقعی از دستگاه قوه‌قضاییه به عنوان ملجأ و پناه مردم ستم‌دیده که نقشی اساسی در ایجاد عدالت و مبارزه با ظلم و نابرابری و بی‌قانونی دارد. خوشبختانه جناب رییسی اعلام کرده‌اند که «هزینه‌های اجتماعی را به سرمایه اجتماعی» و «یأس را به امید» می‌خواهند بدل کنند که مایه بسی خوشحالی است.
دوم/ «مبارزه با فساد، تبعیض و نابرابری» با برنامه مشخص و زمان‌بندی‌شده کاری مهم و بزرگ پیش روی رییس قوه است. این مهم باید به‌دور از شعار و کارهای کلیشه‌ای باشد. مبارزه با فساد و مظاهر آن باید مبتنی بر «قانون‌گرایی، شفافیت و عدالت» باشد، هیچ ملاحظه‌ای با خاطیان از هر طبقه، صنف یا حزب و گروهی باشند، نباید صورت گیرد.
سوم/ «بازرسی و نظارت مؤثر و کارآمد» خلأ بزرگ امروز کشور است.
این بازرسی‌ها باید در همه مراحل و ادوار کارها به‌صورت روشن و شفاف و به‌دور از سلیقه و گرایش‌های فردی و سیاسی باشد. سازمان بازرسی باید از نیروهای کارآمد، متعهد، مردمی و حرفه‌ای برای انجام این مأموریت مهم، برخوردار بوده و البته از حمایت و پشتوانه‌های قانونی هم برخوردار باشد. بیانیه حمایتی 260 نماینده مجلس شورای اسلامی از حسن انتخاب ریاست قوه قضاییه نوید همکاری شایسته‌ای را میان دو قوه می‌دهد.
چهارم/ «توجه بایسته به تنویر افکار عمومی» و تبیین اقدامات قوه‌قضاییه باید به‌طور جدی در دستور کار قرار گیرد.
همه این کارهای بزرگ نیاز به پیوست رسانه‌ای و توجه به افکار عمومی دارد. سازمان رسانه‌ای هوشمند و برگرفته از آرا و اندیشه‌های نخبگان و صاحبنظران مختلف می‌تواند سرمایه بزرگی برای قوه قضاییه باشد.
خیلی از اقدامات قوه چون فاقد «پیوست رسانه‌ای» است، تأثیر خود را بر جامعه ندارد و گاهی خلاف آن است.
پنجم/ «پیشگیری از وقوع جرم» و نقش قوه در بازدارندگی از ارتکاب جرائم بسیار مهم است. در کشور هندوستان بیش از یک میلیارد نفر فقط 100 قاضی و وکیل دارند و در ایران 80 میلیونی که دارای 13 هزار قاضی و وکیل هستیم باز از کمبود قاضی سخن می‌رود؟! این در حالی است که هم‌اکنون 17 میلیون پرونده از مردم در محاکم قضایی در حال تشریفات اداری و دیوانی است!! اگر این رسالت مهم «پیشگیری از وقوع جرم» به‌خوبی تعریف و تبیین شود، حتماً تأثیر بسزایی در کاهش بزه، خطا و جرم خواهد داشت.
متاسفانه دایره جرم در کشور هم فراوان است. هم‌اکنون تا 700 مورد به‌عنوان جرم تلقی می‌شود؛ از کفتربازی تا براندازی!
ششم/ «اهتمام بایسته برای کاهش زندان‌ها و زندانیان» یک اقدام مهم و مورد انتظار از ریاست جدید قوه‌قضاییه است. بیش از 250 هزار زندانی در کشور وجود دارد که زندان‌های ما آن‌ها را نمی‌تواند پذیرش کند. چندین سال قبل کشور نروژ از هلند درخواست کرد که 150 نفر زندانی را که بیش از ظرفیت زندان‌‌هایش است، هلند در زندان‌های خود پذیرش کند. اخیراً هلند اعلام کرد که برخی از زندان‌ها را به‌دلیل کاهش زندانیان تبدیل به هتل کرده است. آیا ما شاهد تبدیل «زندان اوین» به مجموعه گردشگری و تفریحی بزرگ تهران خواهیم بود؟
هفتم/ «سلامت و پاکدستی قضات و کارکنان» این قوه در سراسر کشور بزرگ‌ترین ضامن «اعتمادسازی» است. در بسیاری از کشورها ساختمان قوه‌قضاییه را «ساختمان شیشه‌ای» درست کرده‌اند که گویای شفافیت، قانون‌گذاری، پاسخگویی و اجتناب از پرده‌پوشی است. رییس جدید قوه باید برای پاکسازی برخی عناصر بی‌صلاحیت که آسیب جدی به اعتماد و اعتبار قوه و در نتیجه به نظام زده و می‌زنند، تصمیم قاطع و انقلابی اتخاذ کند و با بهره‌گیری از نیروهای جوان، شایسته، انقلابی، مؤمن و باسواد، قوه‌قضاییه را ملجأ و پناه مردم قرار دهد. این‌گونه می‌توان امید داشت که قوه‌قضاییه به‌عنوان «عدلیه» و عدالت‌خانه بازگردد. صد البته عملکرد و رفتار درست مسوولان قضایی، حمایت و پشتیبانی مجلس شورای اسلامی و به‌خصوص دولت و حمایت‌های مردم می‌تواند سرمایه بزرگی برای ریاست قوه در راستای اقدامات پیش‌گفته باشد.
منبع:صبح‌نو
