ماجرای پول کثیف در سینما احتمالا به سال‌های ۹۰ و ۹۱ برمی‌گردد. در آن سال‌ها نام بابک زنجانی به‌عنوان سرمایه‌گذار در چند فیلم مطرح شد. بابک زنجانی که در آن زمان هنوز به‌عنوان یک متهم اقتصادی شناخته نمی‌‌شد برای ساخت چند فیلم سرمایه‌گذاری کرد.
در آن زمان صرفا برخی از افراد شک وشبهه درباره ثروت بابک زنجانی طرح کردند اما در رسانه‌ها عمومیت پیدا نکرد و حتی بعد از دستگیری بابک زنجانی خیلی به آن بخش از ماجرا پرداخته نشد.
آنچه باعث شد امسال بحث پول کثیف بدین شکل در رسانه‌ها مطرح شود پرونده تخلفات بانک سرمایه بود. در پرونده تخلفات بانک سرمایه نام محمد امامی و محمدهادی رضوی تهیه‌گنندگان سریال شهرزاد به‌عنوان متخلف مطرح شد که البته از مدت‌ها قبل از برگزاری دادگاه این نام‌ها به‌کرات در برخی رسانه‌ها به‌عنوان متهم اقتصادی مطرح شده بود.
بیشتر بخوانید:
مشروح دادگاه بانک سرمایه که رسانه‌ای شد مطالبه‌ای از سوی رسانه‌ها و کاربران شبکه‌های اجتماعی مطرح شد که طی آن از عوامل سریال شهرزاد خواستند همانگونه که درباره مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی اظهارنظر میکنند در این‌باره سکوت نکنند و فراتر از آن پول مردم را هم برگردانند.
از سویی دیگر کانون کارگردانان سینمای ایران با انتشار بیانیه‌ای در مردادماه درباره ورود پولهای کثیف به سینما هشدار داد و اظهار کرد این پولهای کثیف باعث پرداخت دستمزد نجومی بازیگران می‌شود و اقتصاد تولید سینما را مختل می‌کند.
بیشتر بخوانید:
انتقاد کانون کارگردانان از پرداخت دستمزدهای نجومی به بازیگران
توجه رسانه‌ها به ورود سرمایه‌گذاران از حوزه‌های تجاری دیگر به سینما باعث شد سوالاتی درباره محمدصادق رنجکشان ایجاد شود. محمدصادق رنجکشان در دو فیلم حاضر در جشنواره سرمایه‌گذاری کرده بود و همچنین تئاتر لاکچری بینوایان با سرمایه‌گذاری او در هتل اسپیناس پالاس اجرا شد.
اما چه باید کرد؟
ذکر این مقدمه در اینجا لازم است که در تمام دنیا فعالیتهای خیریه یکی از مهم‌ترین فالیت‌ها برای پولشویی و فرار مالیاتی است، عموما از آن جهت که فعالیتهای خیریه معاف از مالیات هستند. در کشور ما هم فعالیتهای فرهنگی از پرداخت مالیات معاف هستند. قانونگذار این معافیت را برای حمایت از فعالیت فرهنگی لحاظ کرده است.
اما دقیقا به‌همین جهت که معاف از مالیات هستند محل خوبی برای پولشویی و فرار مالیاتی می‌شوند. شاید نیاز باشد این قانون بازنگری شود و با جوری تنظیم شود که فعالان فرهنگی با درآمد بالا موظف به پرداخت مالیات شوند.
اما تا زمانی‌که این قانون برقرار است وظیفه دستگاههای نظارتی و علی‌الخصوص سازمان سینمایی است که بر ورود سرمایه‌گذاران نظارت کنند و مانع شوند پولهای مشکوک به چرخه اقتصادی سینما وارد شوند.
مثلا سازمان سینمایی می‌تواند شرایطی برای سرمایه‌گذاری در سینما لحاظ کند که طی آن شرایط محل درآمدی سرمایه باید مشخص باشد و از سوی دیگر اگر فیلمی سودی بیش از مقدار مشخص داشته باشد سرمایه‌گذار را موظف به پرداخت مالیات کند.
سازمان‌های نظارتی هم که باید پیش از همه از صاحبان پولهای کثیف مطلع باشند و با ابلاغ دستورالعمل مانع از ورود متخلفین اقتصادی به حیطه سینما و تئاتر شوند.
