برخی تلاش می کنند برای پیوستن یا نپیوستن ایران به اف ای تی اف رفراندوم برگزار کنند، هر چند رفراندوم ساز و کار خود را دارد که اکنون جای بحث آن در اینجا نیست.
بسیاری از مباحثی که در حکومت ها مطرح می شود تخصصی و کارشناسی است، برای آن که در باره یک موضوع مهم و تخصصی تصمیم گیری شود باید چندین نهاد و سازمان با داشتن اندیشکده‌ها و اتاق‌های فکر که از وجود افراد کارشناس، فرهیخته و متخصص تشکیل شده جلسات متعددی را برگزار کنند تا به نتیجه برسند.
نتیجه هم آن چیزی نیست که برخی قلیل و اندک در جامعه با بهره برداری از فضای رسانه ای آن را مثبت جلوه می دهند. بستگی به نظر آن نهاد و سازمانی دارد که مسئول رسیدگی و بررسی موضوع است.
منافع ملی مهمترین مسئله ای است که نظام جمهوری اسلامی ایران به آن اهمیت می‌دهد، در واقع اکثر کشورهای دنیا در صدد حفظ و حراست از منافع ملی خود هستند، برخی رژیم ها نیز وجود دارند که منافع دیگران را ترجیح می دهند.
کشورها و رژیم های وابسته، منافع ملی رژیم های قدرتمند همچون آمریکا و اروپا را بیشتر از منافع خود تامین می کنند.
کشورها و رژیم های واداده به راحتی افسار خود را به دست ارباب خود می‌سپارند.
جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب، وابستگی های سیاسی را قطع کرد و اختیار را در دست خود گرفت، تصمیم گیری‌ها به مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران واگذار شد، البته چنین سیاستی از سوی دشمنان غیر قابل تحمل بوده است.
نظام سلطه برای آن که کشورهای مستقلی همچون جمهوری اسلامی ایران را مهار کند، اقدام به ایجاد ساز و کارهایی برای این هدف کرد.
تشکیل سازمان ها و نهادهای بین المللی یکی از راه‌هایی است که نظام سلطه برای ایجاد محدودیت و نظارت بیشتر بر روی کشورهای مستقل و انقلابی در پیش گرفته است.
اکثر سازمان‌ها و نهادهای بین المللی که راه اندازی میشود، زیر مجموعه سازمان ملل است و یا از سوی نظام سلطه به این سازمان تحمیل شده است.
برخی از سازمان‌ها و نهادهایی که ساخته شده، مستقلاً از سوی نظام سلطه هدایت میشود، یکی از آن دستگاه‌هایی که سران رژیم های سلطه گر تشکیل داده اند، سازمان اف ای تی اف یا گروه ویژه اقدام مالی است.
ماهیت سازمان اف ای تی اف مهار کشورهایی است که مقابل زورگویی‌ها و زیاده خواهی های نظام سلطه سر خم نکرده است.
گروه ویژه اقدام مالی به بهانه مبارزه با تروریسم و پولشویی، قوانینی را در قالب کنوانسیون تدوین کرده تا با وادار کردن همه کشورهای دنیا به پیوستن به آن، همه مناسبات مالی کشور هدف را در اختیار داشته باشد.
قطع کمک مالی به گروه‌ها و سازمان‌های تروریستی و جلوگیری از پولشویی با راهکار مقابله با قاچاق مواد مخدر، قاچاق اسلحه و قاچاق انسان و اعضای بدن آن، فرایندی است که در اف ای تی اف تعبیه شده است.
در نگاه اول اقدام در خور تقدیری است، اما با اندکی دقت می توان به اهداف آن پی برد.
نکته جالب ماجرای اف ای تی اف در این است که بیشترین رقم های پولشویی در کشورهایی وجود دارد که از بانیان تاسیس اف ای تی اف هستند و یا بیشترین حمایت ها از گروه های تروریستی در دنیا از سوی کشورهایی صورت می گیرد که نقش اصلی را در سازمان اف ای تی بازی می کنند.
رئیس سازمان اف ای تی اف مارشال بیلینگسلی یک آمریکایی به شدت ضد ایران است. مواضع او در جایگاه ریاست گروه ویژه اقدام مالی علیه جمهوری اسلامی ایران تهدید آمیز است. او بارها در سخنان خود ایران را کشوری تروریستی و حامی تروریسم معرفی کرده است و تهدید کرده که اگر ایران به گروه ویژه اقدام مالی نپیوندد مراودات و مناسبات بانکی با ایران قطع خواهد شد.
باید به این موضوع توجه داشت که هم اکنون نیز مناسبات بانکی ایران با بانک‌های بین المللی به خاطر توافق هسته‌ای قطع است.
تبلیغات و بهره بردن از رسانه های گوناگون از سوی موافقین برجام باعث شد تا نظر افکار عمومی به سوی برجام جلب شود تا جایی که توانست اکثریت افکار عمومی را با خود همراه کند. نظر سنجی‌های انجام شده در آن زمان نشان می داد که اکثریت مردم با مذاکره و توافق بر سر موضوع هسته‌ای موافق هستند. البته با تبلیغاتی هم که از دستاوردهای مذاکرات هسته‌ای شده بود، طبیعی هم بود که چنین استقبالی شود.
در کنار این رویه، مخالفین و منتقدین هم تلاش کردند تا واقعیات و حقایق مذاکره هسته‌ای را بازگو کنند، اما موفق به ترغیب افکار عمومی برای همراهی با خود نشدند.
مواضع منتقدین به حق از آب در آمد چرا که از زمان امضای برجام تاکنون هیچ یک از تعهداتی که طرف‌های مقابل در برجام به ایران داده‌اند و پای آن را امضا کرده‌اند، اجرا نشده است بلکه بر مواضع خصمانه خود علیه ایران افزوده‌اند.
اف ای تی اف و کنوانسیون های زیر مجموعه آن که از سوی دولت در قالب چهار لایحه به مجلس فرستاده شده و همچنان در مجمع تشخیص مصلحت در حال بررسی و رسیدگی است، بسیار پیچیده و کارشناسی است.
موضوع اف ای تی اف مسئله‌ای نیست که بتوان آن را به رفراندوم گذاشت چرا که قطعاً آحاد مردم از ریز محتوای آن آگاهی کافی ندارند و نمی‌توانند درباره آن نظر بدهند و تصمیم گیری کنند.
برگزاری رفراندوم برای موضوع مهمی همچون اف ای تی اف که به منافع ملی کشور ارتباط دارد، نیازمند سپری کردن یک پروسه طولانی برای آگاه سازی افکار عمومی از همه جوانب مزایا و معایب پیوستن یا نپیوستن به گروه اقدام ویژه مالی است.
بدون آگاهی بخشی درباره اف ای تی اف نمی توان آن را در معرض نظر و رای مردم گذاشت و برای آن رفراندوم برگزار کرد. حتی در این صورت نیز نمی‌توان به همه پرسی رجوع کرد.
آنهایی که اصرار بر برگزاری رفراندوم برای این منظور دارند، باز هم می‌خواهند از فضای رسانه‌ای بهره برده و افکار عمومی را با خود همراه کنند.
سازمان ها و نهادهای قانونی همچون مجلس شورای اسلامی، شورای نگهبان، دولت و مجمع تشخیص مصلحت نظام برای چنین مواقعی ساخته شده‌اند که البته شورای عالی امنیت ملی نیز فراتر از آنها می‌تواند در مواقع حساس و مهم وارد موضوع شده و تصمیم گیری کند.
بهتر است کار را به نهادها و سازمان‌های قانونی بسپاریم و از اقداماتی که باعث ایجاد شبهه و شائبه می شود بپرهیزیم.
منبع: سیاست روز
