حانیه موحدین طی یادداشتی در فرهیختگان نوشت:روز گذشته محمود واعظی، بار دیگر در واکنش به بگومگوها و نقدهای رسانه‌ای اصلاحطلبان تاکید کرد: «آنها فکر می‌کنند این انتقاد موجب رای‌آوری در انتخابات می‌شود درحالی که این روند هم به ضرر خودشان می‌شود و هم به ضرر دولت.» این موضوع را چندی پیش روحانی نیز به شرکای انتخاباتی‌اش یادآور شده بود. تاکید چندباره بر بازی دو سر باختی که به رویه امروز اصلاحطلبان تبدیل شده، تنها به رئیس‌جمهور و به قول اصلاحطلبان حلقه چهار، پنج نفره اطرافش منحصر نیست.
حتی بهزاد نبوی هم به «نقد با میل انتخاباتی» اصلاحطلبان انتقاد دارد و ابایی ندارد بگوید دوستان اصلاح‌طلبش به اشتباه تصور می‌کنند اگر در این شرایط لبه تیز حملات‌شان را متوجه دولت کنند، می‌توانند خرج‌شان را از روحانی و دولت جدا کرده و در افکار عمومی تصویر مثبتی از خودشان برای انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری آینده نشان دهند.در همین راستا غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران به «فرهیختگان» گفت: «من بارها گفته‌ام و کاری به صحبت این و آن هم ندارم، اگر کسی می‌خواهد واقعا کار تبلیغاتی انجام دهد و مردم را فریب بدهد، اشتباه است و مردم باور نمی‌کنند.»
دبیرکل حزب کارگزاران البته معتقد است: «اگر در کار دولت و سایر ارگان‌ها، عیب و ایراد و نقصی می‌بینیم، وظیفه اخلاقی، شرعی و اجتماعی است که انتقاد کنیم. به‌خصوص اینکه اصلاحطلبان چون در آوردن این دولت نقش داشتند، اگر جایی ایرادی می‌بینند باید صادقانه حرف‌شان را با مردم در میان بگذارند و بگویند این دولت دارد مطابق آن ایده‌آل‌ها و وعده‌های ما عمل می‌کند یا خیر. این انتقاد هم نباید حرف تبلیغاتی باشد و کسی برای آن برداشت انتخاباتی کند. این در جهت اصلاح است و در این جهت است که باقی‌مانده وقت دولت صرف این شود که آن نقایص و ایرادات را برطرف کنند. درمورد مجلس، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت و هر نهادی، معنایش این نیست که اگر کسی انتقاد می‌کند بخواهد رای بیاورد یا نیاورد.»
کرباسچی در ادامه به روی کارآمدن دولت توسط اصلاحطلبان تاکید کرد و افزود: «وقتی دولتی را روی کار آوردیم دل‌مان می‌خواهد و وظیفه‌مان است که انتقادات را مطرح کنیم. ما می‌گوییم اگر انتقادی هست و در هر سازمان و وزارتخانه‌ای اشکال می‌بینیم، همین الان که دولت سر کار است، آن را باید با مردم صادقانه در میان بگذاریم. این هم از این باب است که هم مردم در جریان قرار بگیرند و هم فشار افکار عمومی و صحبت‌های‌مان باعث شود آن وزارتخانه و سازمان کارش را اصلاح کند.»
دبیرکل کارگزاران درخصوص نقدهای اصلاحطلبان به حلقه اطراف رئیس‌جمهور هم گفت: «اگر بر هر وزارتخانه یا سازمان یا نهادی انتقاد وارد باشد یا این انتقاد محصول عملکرد ریاست آن است یا مجموعه کسانی که با او کار می‌کنند. اگر آقای روحانی یک‌جایی خودش اشتباه می‌کند خب باید به خودش انتقاد کرد. اگر زمانی انتقاد محصول خودشان نیست و محصول مجموعه‌ای است که با ایشان کار می‌کنند، خب باید انتقاد را به آنجا گفت چه آن افراد دور (اطراف) ایشان باشند چه دور از ایشان!»
بیانیه حزب کارگزاران در نقد عملکرد دولت، جنس انتقاداتی که کرباسچی به ضرورت بیانش معتقد است را روشن‌تر می‌کند؛ دولتی سرگشته، کابینه‌ای آکنده از بروکرات‌ها، مردان بزم و... اینها تعابیر حزب متبوع آقای کرباسچی در وصف دولت است و بُرندگی نقدشان را نشان می‌دهد. نقدهایی که طیف‌هایی از خانواده اصلاحات را تا مرز عبور از روحانی و زیر پا گذاشتن شراکت و عهدهای دیروزشان پیش برده است. البته اگرچه نگاه به آینده و تلاطم انتخابات بعدی، برای برخی از اصلاحطلبان نسخه رادیکالی و عبور از دولت پیچیده ولی به قول رضا خاتمی، نایب‌رئیس مجلس ششم، عقلای قوم‌شان می‌دانند که عبور صریح از روحانی، پاره‌کردن نخ تسبیحی است که هیچ‌چیز از تسبیح باقی نمی‌گذارد.
از این رو حفظ این نخ تسبیح حتی اگر پوسیده هم باشد، در نگاه واقع‌بینان جریان اصلاحات به‌منظور حفظ افکار عمومی مهم است؛ چراکه حمایت تام و تمام انتخاباتی اصلاحطلبان را مردم به یاد دارند و آنان چه بخواهند و چه نخواهند، هر اندازه دز فرافکنی را هم بالا ببرند نخواهند توانست از زیر بار مسئولیت کنش انتخاباتی‌شان شانه خالی کنند. از این رو امثال عبدالله ناصری، عضو شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات تاکید دارند: «خالی‌کردن پشت دولت در آینده به زیان اصلاحات بوده و منجر به بی‌اعتمادی مردم خواهد شد، زیرا مردم با خود خواهند گفت اگر از گزینه اصلاحات حمایت کنیم این جریان در ادامه راه از حمایت از دولت سر باز خواهد زد.»
از طرفی دیگر عملکرد دولت به گونه‌ای پیش رفته که حامیان دیروز و دندانه‌های کلید روزهای انتخابات روحانی، این روزها شاهد افول مقبولیت خود در افکار عمومی هستند. اگرچه برای اصلاحطلبان خوشایند نیست، ولی همان‌طور که اشاره شد، عقلای این جریان، به درستی دریافتند که این‌همانی دولت و اصلاحات در افکار عمومی غیرقابل انکار است. از این رو تئوریسین‌های اصلاحات برای عبور از این انسداد، آغاز فصل فاصله میان دولت و اصلاحات را در قالب نقد بی‌پروا به دولت اعلام کرده‌اند تا از این طریق هزینه‌های ناکارآمدی دولت تا حد امکان کمتر به پای جریان اصلاحات نوشته شود. اظهارات محمدرضا تاجیک، تئوریسین اصلاحات، شاهد مثالی بر این استراتژی است. تاجیک به صراحت عنوان می‌کند: «باید فاصله دولت با جریان اصلاح‌طلبی برجسته شود و مردم ببینند که جریان اصلاح‌طلبی در گفتمان و منش، کجاها با دولت کنونی و رئیس‌جمهور متفاوت است؛ نباید اجازه داده شود آن چیزی که دولت انجام می‌دهد به نام اصلاح‌طلبی نوشته شود.»
به بیانی دیگر اگرچه اصلاحطلبان در آغاز، خود را تضمین دولت می‌خواندند و از یک عقد اخوت دائمی سخن می‌گفتند اما حالا که عملکرد دولت روحانی، به ضرر سبد رای و ژست‌های کارآمدی‌شان تمام شده و خود را میراث‌خوار کارنامه دولت می‌بینند، سعی دارند با نقاب انتقاد خود را از ورطه این بن‌بست نجات دهند.
