سعید حجاریان، فعال اصلاح طلب و تئوریسین جریان دوم خرداد، اخیرا در مصاحبه‌ای مکتوب، نکاتی مطرح کرده که واقعا عجیب است.

تئوریسین جریانی که معتقد به مسئولیت سیاسی، اجتماعی و اخلاقی سیاستمداران است، آن‌چنان شانه از مسئولیت اش خالی کرده که گویی اصلا مسئولیتی نبوده است.

حالا پس از گذشت 66 ماه از خرداد 92 و انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور، کیست که نداند جریان اصلاحات با تمام توانش از صدر تا ذیل، تمام قد پشت روحانی ایستاد، حتی رئیس دولت اصلاحات از معاون اولش خواست  به نفع روحانی کنار رود، دفاتر احزاب و تشکل های اصلاح طلب در تهران و شهرستان ها  به ستاد روحانی تبدیل شد و فردای انتخاب روحانی، همین اصلاح طلبان و حامیانشان جشن پیروزی گرفتند.

اما امروز کار به کجا رسیده است که برخی جوانانی که روزی با شعار «روحانی،روحانی» و تصاویر او از رئیس جمهور منتخب در خیابان‌های تهران استقبال کردند، چند روز پیش در دانشگاه سمنان و در مراسم روز دانشجو، او را با شعار«تورم، بیکاری، جواب بده روحانی» بدرقه کردند؛ بماند که تحلیل ها  حکایت از آن دارد که روحانی به جای دانشگاه تهران و شریف و امیر کبیر، سمنان را برای سخنرانی روز دانشجو برگزید تا شاید در جو کمتر سیاسی آنجا، کمتر مورد اعتراض و انتقاد دانشجویان قرار گیرد.

1- سعید حجاریان در مصاحبه ابراز داشته که ما هیچ گاه با روحانی«عقدی به صورت ائتلاف نبسته بودیم» و با گفتن این جمله، کاملاً از مسئولیت دولتی که جریان متبوع او به مردم تحمیل کرد، شانه خالی کرده است. مگر شما نبودید که 
می گفتید«حاضریم دندانه های کلید آقای روحانی باشیم»؟ مگر شما در هر مقطعی از پروژه برجام، از لوزان تا وین و مقاطع دیگر تمام عیار از روحانی حمایت نکردید؟

مگر هم وندانتان در مشارکت منحله، پیش از 96 نگفتند گزینه ما دوباره روحانی است؟ مگر قرار نبود تا 1400با روحانی بمانید و به عقب برنگردید؟ یادتان رفته است؟

2- البته استراتژی شما و امثال شما  مشخص است. از یک سو تمام توان تان را صرف به قدرت رساندن یک شخص کرده اید. 

سپس با حمله و فشار سعی کردید از او امتیازبگیرید و از سوی دیگر با توهین و تحقیر، مسئولیت خسارات و ضعف عملکرد او را نپذیرید. توهین های شما به دولت منتخب از شمار بیرون است و از قضا تعابیر توهین آمیز نسبت به دولت نه تنها از سوی جناح رقیب نبوده که توسط خودتان ابراز شده است.

رحم اجاره ای، دولت یک میلیونی، فرزندخوانده اصلاحات، دولت قرضی و بی شناسنامه ترین دولت تعابیر به کار گرفته شده در مورد دولت روحانی توسط اصلاح طلبان است. مگر خود شما دولت فعلی را«حسین قلی خانی» نخواندید؟ حسین قلی خانی که والی خشن و دیکتاتور پشتکوه لرستان بود.

کار به جایی رسید که پیش از انتخابات 96 از عبدالله ناصری عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان  پرسیده بودند چگونه مردم را راضی می کنید به دولتی که آن را رحم اجاره ای خوانده اید، دوباره رای دهند و ناصری جواب داده بود نگران نباشید، دوباره اجاره اش می کنیم.

3- در جای دیگر جناب حجاریان نوشته اند«اصلاح طلبان هر یک به تنهایی اهل ایده پردازی هستند، لذا برعکس جریان راست، ولایت پذیر نیستند.» این سطح برداشت شما از «ولایت پذیری» است.  مگر ولایت پذیری، « دگماتیسم» و در برابر « اهل ایده بودن» قرار می گیرد؟ عجیب تر آن که حتی مسئله را مصداقی هم مطرح نکرده اید و ولایت پذیری را به صورت عام زیر سوال برده اید.

4- نوشته اید به پراگماتیسم اعتقاد دارید، اما شیوه عمل و راهبردی که در ارتباط با دولت پیش گرفته اید که در بند دوم شرح داده شد، مو به مو بر اپورتونیسم تطبیق دارد. بگویید از کدام فرصت برای انحراف افکار مردم از دولت مورد حمایتتان استفاده نکرده اید و کجا سعی داشته اید مطالبات مردم از مسائل اصلی مورد نیازشان فاصله نگیرد؟ اگر چه باید تصریح کرد ضعف اجرایی و عملکردی دولت هم در این مسئله بی تاثیر نبوده است.

5- مرتبا از نظارت استصوابی شکایت می کنید. مگر در همین شورای شهر و انتخاب شهردار تهران که نظارت بر آن، نه بر عهده شورای نگهبان که با مجلس بر آمده از حماسه تکرارتان است، چه گلی برسر مردم زده اید؟ جریان متبوع شما در 15 ماه، 5 شهردار و سرپرست شهرداری به مسئولیت گمارده و هر بار شهردار منتخب را از لیست بلند بالایی شامل بیش از 20 نفر برگزیده است. 5 گزینه نهایی انتخاب اخیر را یادتان هست؟ یکی وزیر مستعفی دولت به قول شما حسین قلی خانی بود و دیگری شهردار لیسانسه منطقه دو.

اتفاقا یادآوری این نکته جالب است که در انتخابات شورای شهر 96، مجلس چند نفر از جناح رقیبتان را ردصلاحیت کرده  بود و جریان شما با گزینه های حداکثری اش آمده بود. المنه لله که در انتخابات شورای شهر نظارتی جدی نیست و حداقل این حسن را دارد که مردم بدانند گزینه های به اصطلاح حداکثری جریان شما چیزی در چنته ندارند و عاقبت کوه، موش می زاید. 

6- شما و دوستانتان به جای آن که بگویید چرا شورای شهر فعلی، شرکت سهامی است و چرا برخی اعضایش چنانند که می دانید و می دانیم، باز به سیاست حمله روی آورده اید، در مورد شهردار 12 ساله تهران که مردم قضاوت می کنند، اما چرا در دوره جدید، یک ایستگاه مترو افتتاح نشده است؟

چرا بزرگ ترین کارهایتان اصلاح  روکش پل کریمخان بوده و کاشت چند  صد درخت در خیابان ولیعصر؟ چرا دغدغه های اصلی بر زمین است و نام گذاری یک خیابان ساعت ها وقت شورا را می گیرد؟ چرا در یک برف شدید، تهران فلج می شود و پس از زلزله خبری از حضور شهردار نیست؟

اتفاقاً به قالیباف حمله می کنید چون از آن که عملکرد شهرداران منسوب به جریان شما با عملکرد او مقایسه شود واهمه دارید. وعده هایی که با آن، بهشت را تصاحب کردید، یادتان هست؟ آلودگی هوا رفع شده؟ ترافیک تهران روان تر شده؟ ساختمان ها ایمن تر شده اند؟ شهرسازی اصولی تر شده؟ اگر مسئولیت عملکرد  ضعیف دولت را با تعابیری چون فرزند خواندگی و رحم اجاره ای، از سر خود باز می کنید، در مورد شورای شهر چه می کنید؟

7- در این موضوع با سعید حجاریان و همفکران او همنظریم که پایگاه اجتماعی دولت اجاره ای است و از قضا دولت، مستاجر بدی هم بوده و به تعهدات خود عمل نکرده ، اما آن چیزی که حجاریان به آن توجه نمی کند، بدعهدی خود او و همفکران اوست. وضعیت امروز دولت، مجلس و شهرداری نتیجه بدعهدی دو مقصر اصلی است، هم موجر و هم مستاجر.

منبع:رسالت