روزنامه ایران درمورد صحبت‌های ظریف درباره پولشویی پرونده‌ای تشکیل داده که در بخشی از آن با ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا گفتوگویی داشته است که در ادامه میخوانید:

صحبت‎‎های آقای ظریف در مورد پولشویی پیش از اینکه از سوی ایشان مطرح شود، از سوی مقامات دیگری هم عنوان شده بود. دلیل این حساسیت‏‌ها و هجمه‏‌های فراوان نسبت به اظهارات وزیر امور خارجه چیست؟

در خصوص طرح بحث پولشویی چند موضوع قابل تفکیک است که باید در صحبت‏‌های دکتر ظریف مورد توجه قرار بگیرد. نخست اینکه آیا در کشور پولشویی داریم یا خیر؟ بر فرض اگر هم داریم وزیر امور خارجه ما می‎تواند یا جایز است که در مورد آن حرف بزند یا نه؟ و اینکه می‎توانیم کسانی را که منتقد تصویب لوایح تامین مالی تروریسم هستند مدافعان پولشویی بدانیم یا نه؟ آیا این کار به لحاظ اخلاقی و انسانی و حتی سیاسی جایز است؟ البته اینکه موضوع پولشویی را قبلاً مقامات دیگری هم مطرح کرده‎اند، بحث جداگانه‎ای را می‎طلبد. جایگاه وزیر محترم امور خارجه با وزیران دیگر متفاوت است. وزیر خارجه کسی است که فرمایشات ایشان مورد استناد بیشتری قرار می‎گیرد. این نکته را باید همواره توجه داشت. صحبت‎های رئیس جمهوری و وزیر امور خارجه در صدر توجه مقامات خارجی قرار دارد.

به جنبه دومی که در خصوص مبحث پولشویی مطرح شده و شما هم به آن اشاره کرده‎اید بپردازیم. این جمله که «خیلی‎ها از پولشویی منفعت می‎برند» برای خیلی از سیاسیون گران تمام شده است. اگر بخواهیم این حرف دکتر ظریف را نادرست بدانیم، پس چرا خیلی از همین هجمه‎کنندگان به دکتر ظریف از منتقدان تصویب لوایح مبارزه با تامین مالی تروریسم هستند؟

نمی‎خواهم وارد محتوای FATF و دلایل منتقدان و مخالفان آن شوم. آن موضوع جداگانه‌ای است. فقط می‎خواهم به این نکته توجه کنید که آیا درست است کسانی را که منتقد تمامیت FATF یا بخشی از محتوای آن هستند موافقان پولشویی بدانیم؟ این یک اتهام بسیار بزرگی است. اگر دقت کرده باشید در زمان تصویب برجام هم این اتفاق رخ داد. 

صرف نظر از محتوای برجام -که بحثی در مورد آن ندارم چون در همان زمان هم به منتقدان لقب کاسبان تحریم یا عقب افتاده و مخالفان تجدد داده می‌شد- آیا می‌توان به کسانی که منتقد تمام آن یا بخشی از آن بودند هم انتقاد داشت؟ در مورد FATF و یاCFT ممکن است که تمام دلایل موافقان آن کاملاً درست باشد -که موضوع دیگری است- اما اجازه نداریم به منتقدان بگوییم که شما موافق پولشویی هستید. همچنان که منتقدان این لوایح هم اجازه ندارند به موافقان آن بگویند که شما هم غربگرا و عوامل بیگانه در کشور هستید. همچنان که نگفتند و فقط به دلایلی که خودشان می‎دانند انتقاد دارند. دلایل‎شان چه درست باشد و چه غلط من وارد محتوا نمی‌‏شوم ولی اینکه بخواهند منتقدان را با دلایل متعدد مورد انتقاد قرار بدهند، درست است؟ درست است بگوییم از عدم شفافیت و پولشویی منفعت می‎برید؟ یعنی بخشی از نمایندگان مجلس که با بخشی از لوایح مبارزه با تامین مالی تروریسم مخالف هستند، می‎خواهند که پولشویی کنند؟ چه کسانی موافق پولشویی هستند؟ کسانی که به گونه‌ای با قاچاقچیان همکار باشند و پول را از راه نامشروع درمی‎آورند. آیا واقعاً اینگونه است؟ چطور نباید کسی روی این اتهام حساس باشد.

پس هجمه‏‌هایی را که به وزیر امور خارجه می‌شود درست می‌دانید؟

خب آن هم غلط است و این هم غلط است.

ولی بحث مخالفت با لوایح مبارزه با تامین مالی تروریسم جدی است آن هم در شرایطی که وزیر امور خارجه که رئیس دستگاه دیپلماسی هستند از ضرورت تصویب آن در ایران می‎گوید ولی انگار خیلی‌‏ها در این زمینه منافع ملی را نادیده گرفته‎اند...

تمام تلاشم این است که هیچ‌گونه اظهارنظری در مورد اف‌ای تی اف نکنم. شاید خودم هم جزو موافقان تصویب آن باشم. در مورد حواشی حرف می‌‏زنم و وارد مسائل کارشناسی نمی‎شوم. با هر تعریفی که بخواهید به منافع ملی نگاه کنید نمی‎توانید بگویید کسانی که موافق این لوایح هستند منافع ملی را رعایت می‎کنند و منتقدان برخلاف آنها اقدام می‎کنند. شما چه تعریفی می‎خواهید از منافع ملی داشته باشید؟

هر تعریفی که بخواهید در این مورد داشته باشید منتقدان هم با تعبیر حفظ منافع ملی آن حرف‏‌ها را می‌‏زنند. مشکل بر سر تعریف نیست بر سر تشخیص منافع ملی است. موافقان می‎گویند اگر این لوایح تصویب نشود، فشارهای بانک‎های بین‌المللی بر کشور بیشتر خواهد شد. کسانی هم که منتقد هستند می‎گویند که اتفاقاً اگر تصویب شود، فشار توسط سیستم‎های اطلاعاتی خارجی روی کشور بیشتر خواهد شد و هیچگونه منافعی هم برای ما نخواهد داشت. من نمی‏‌گویم استدلال‎های آنان درست هست یا نیست؛ فقط می‎گویم که در تشخیص منافع ملی دچار اشتباه شده‎اند. خواهش می‌کنم که یک بار دیگر به چهار سال قبل بازگردید. در آن زمان برخی از منتقدان در برخی از بندهای برجام اشکالاتی را وارد می‎دانستند. در آن زمان می‎گفتید که آنها خارج از منافع ملی حرف می‎زنند الان دقیقاً همان بندها در اجرا با مشکلاتی روبه‎رو شده‎اند. پس دیگر نمی‌توانید آن حرف‎های گذشته را بزنید و بگویید که آنها اشتباه می‎کردند. الان می‎بینید که آنان داشتند درست می‎گفتند.

اما منافع ملی ایجاب می‎کرد که در آن زمان برجام با هر کم و کاستی که داشت تصویب می‎شد. مثل شرایطی که الان FATF و CFT دارند...

البته بنده هم معتقدم که همین برجام با همان ترکیب در همان زمان می‎بایست تصویب می‎شد و شد. اما نمی‎توانیم با قاطعیت بگوییم که اینها موافق منافع ملی هستند و آنها مخالف منافع ملی. یک کدام از دو طرف در تشخیص منافع ملی دچار اشتباه شده‎اند یا موافقان یا مخالفان. نباید هر کدام از طرفین به طرف مقابل اتهام بزند و بگوید شمایی که موافق و مخالفی به‌دلیل این است که کاسب هستی. این اتهامات دور از انصاف سیاسی است.

تبعات چنین برخوردی با وزیر امور خارجه یک کشور قطعاً با برخورد موافقان و مخالفان نسبت به یکدیگر فرق دارد...

درست است. هم تبعات برخی بیانات جناب دکتر ظریف از بعد خارجی مورد توجه است و هم برخوردهایی که با ایشان در بعد داخلی صورت می‏‌گیرد جای بحث دارد. هر دو تای آن مضر است. هم اینکه آقای دکتر ظریف بخواهند مسائلی را بفرمایند از بعد خارجی می‎تواند مورد سوءاستفاده قرار بگیرد و هم اینکه جایگاه وزیر امور خارجه کشور در این شرایط بخواهد ضعیف شود قابل قبول نیست. به تعبیر دیگر باید دقت و سعه صدر بیشتری در بیان صحبت‎ها معطوف شود که نه مورد سوء استفاده غرب قرار بگیرد که ما آسیب ببینیم و نه از داخل هجمه‎هایی صورت بگیرد که جایگاه وزیر امور خارجه مورد خدشه قرار بگیرد. هیچ کدام خوب نیست.