به گزارش الف به نقل از شرق، این پرونده با تماس تلفنی یکی از شهروندان به جریان افتاد. او با مأموران تماس گرفت و گفت جسد مردی را که لای پتو پیچیده شده‌ در باغی دیده ‌است. این تماس ١٢ مرداد سال ٩٠ با مأموران گرفته شد و دقایقی بعد پلیس به آدرسی در شهریار که مرد تماس‌گیرنده داده‌ بود، رفتند.  تحقیقات پلیسی نشان داد قربانی آرمین نام دارد و از مدت‌ها پیش با زنی به نام آرزو رابطه پنهانی داشته است. پزشکی قانونی هم نظر داد آثار کبودی بر گردن مقتول دیده می‌شود و به‌نظر می‌رسد او را خفه کرده‌اند.  آرزو ردیابی شد و تحت بازجویی قرار گرفت. او گفت: شوهرم مازیار در میدان میوه و تره‌بار کار می‌کند و بیشتر شب‌ها دیروقت به خانه می‌آمد. شوهرم وقتی به رابطه من و آرمین (مقتول) پی برد، به پلیس اطلاع داد و هر دو بازداشت و پس از مدتی از زندان آزاد شدیم. از آن پس شوهر و عمویم «شاهین» من را تحت فشار قرار دادند و خواستند با آرمین قرار ملاقات بگذارم تا او را بکشند. من هم به‌اجبار آرمین را به باغ عمویم در ملارد کشاندم. در آنجا عمو و شوهرم او را خفه کردند و سپس جسدش را در صندوق خودرو گذاشتند و به بیابان‌های اطراف شهریار بردند.  مأموران پلیس آگاهی با شنیدن گفته‌های این زن، عمو و شوهر او را بازداشت و هر دو نفر به قتل اعتراف کردند. با توجه به اعترافات صورت‌گرفته و شکایت اولیای‌دم و سایر مدارک موجود در پرونده، کیفرخواست علیه متهمان صادر و پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. شاهین و مازیار محاکمه و با توجه به درخواست قصاص از سوی اولیای‌دم به قصاص محکوم شدند.  زن جوان نیز به‌خاطر معاونت در قتل به ١٥ سال زندان محکوم شد. این آرا مورد اعتراض متهمان قرار گرفت و شاهین، عموی آرزو، ادعا کرد دروغی در کار است و او در قتل نقشی نداشته‌ و شخصی دیگر در قتل حضور داشته ‌است. او ادعا کرد آرزو برادرزاده‌اش هم از این موضوع خبر دارد. در ادامه آرزو نیز منکر حضور عمویش در صحنه قتل شد و انگشت اتهام را به سمت برادرشوهرش به نام کیان گرفت. به‌این‌ترتیب قضات حکم قصاص این مرد را نقض کردند و پرونده برای بررسی دوباره دراین‌باره به شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. قضات شعبه دهم نیز پرونده را برای تحقیق دوباره به دادسرا ارجاع کردند. در این مرحله برادرشوهر آرزو برای بازپرسی احضار شد و تحت بازجویی قرار گرفت تا اینکه مشخص شد وی دخالتی در جنایت نداشته است.  سپس آرزو در بازجویی‌ها گفت: من از ترس عمویم گفتم که کیان با همدستی شوهرم قتل را انجام داده‌اند چراکه عمویم من را به مرگ تهدید کرده بود و از طرفی هیچ سرپناهی برای زندگی نداشتم و در خانه عمویم به سر می‌بردم. به همین خاطر مجبور شدم به‌دروغ بگویم برادرشوهرم در جنایت دخالت داشته است.  به‌این‌ترتیب پرونده بار دیگر برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد و شوهر آرزو و عمویش به‌عنوان متهمانی که در قتل دست داشتند در برابر قضات قرار گرفتند. در جریان این محاکمه مازیار (شوهر آرزو) گفت: من قتل را قبول ندارم شاهین با من تماس گرفت و گفت به باغ بیا. وقتی به آنجا رفتم و با جسد آرمین داخل صندوق عقب خودروی قربانی روبه‌رو شدم همراه با او به بیابانی در حاشیه شهریار رفتم و او جسد را در گودالی انداخت. بعد سوار خودرویم شدیم و به باغ برگشتیم.  شاهین نیز ادعاهای آرمین را تکذیب کرد و گفت: من مازیار و آرزو را برای آشتی به باغ دعوت کردم اما آنها به من گفتند کیان هم می‌خواهد به اینجا بیاید و خواستند که تنها باشند و من باغ را ترک کردم. وقتی برگشتم آرزو به من گفت مازیار و کیان با هم آرمین را خفه کرده‌اند. آنها از من خواستند قتل را به گردن بگیرم و وعده دادند برایم وکیل گرفته تا از خانواده قربانی رضایت بگیرند.  آرزو نیز که در این پرونده اتهامش معاونت در قتل بود، در آخرین دفاع، ادعای عجیبی کرد و گفت: عمویم بی‌گناه است چرا که همسرم مازیار و برادرش کیان آرمین را کشته‌اند.  سرانجام در پایان محاکمه قضات وارد شور شدند و بر اساس اعتراف صریح متهمان به قتل و مدارک و شواهد موجود مازیار و شاهین را به‌خاطر قتل عمد به قصاص نفس محکوم کردند و آرزو نیز به‌خاطر معاونت در قتل به ١٥ سال زندان و دو سال کار در‌ آسایشگاه سالمندان محکوم شد.  اما این رأی یک‌بار دیگر مورد اعتراض متهمان قرار گرفت و دیوان عالی کشور بار دیگر رأی را نقض کرد. متهمان این‌بار در شعبه دوم دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه رفتند و یک‌بار دیگر ادعاهای خود را مطرح کردند آنها همگی گفته‌های خود در مرحله دادسرا را تکذیب کردند و هریک قتل را بر گردن دیگری انداخت. با پایان جلسه رسیدگی هیئت قضات وارد شور شدند و این بار نیز مازیار و شاهین را به قصاص و آرزو را به حبس محکوم کردند.