عملیات "طوفان اقصی" را به معنای واقعی کلمه بایستی یک نقطه عطفِ قابل توجه در تاریخ مبارزات ملت فلسطین علیه رژیم اشغالگر قدس به شمار آوریم. عملیاتی که جلوه ای عینی از یک اقدام نظامی هیبریدی(عملیات ترکیبی) را تداعی می کند و البته که گستره اجرایی آن و هماهنگی قابل توجه میان بخش های مختلف نیروهای مقاومت فلسطین، جدای از اینکه شوکی جدی را به نهادهای اطلاعاتی و امنیتی رژیم اشغالگر قدس وارد کرده، بُهت قابل توجهی را نیز در عرصه بین المللی سبب شده است. 

عملیاتی که موجب کشته شدنِ بیش از هزار صهیونیست و زخمی شدن چیزی در حدود 3 هزار تن دیگر شده و البته که ده ها صهیونیست هم به اسارت جریان مقاومت فلسطین درآمده اند. شاید یکی از نکاتی که بسیاری از ناظران و تحلیلگران، چه افرادی که حامی جریان مقاومت هستند و چه آن هایی که با این جریان مخالفت و دشمنی دارند، به آن اشاره داشته اند این مساله بوده که عملیات طوفان اقصی تا حد زیادی اسطوره شکست‌ناپذیری صهیونیست ها را در هم شکسته است. 

با این حال، حتی اگر عملیات طوفان اقصی را کنار بگذاریم و تحولات پس از این عملیات و نوعِ واکنش رژیم اشغالگر قدس به جنبش مقاومت فلسطین را نیز بررسی کنیم، بیش از پیش معنای حقیقی فروپاشی اسطوره شکست ناپذیری صهیونیست ها را متوجه می شویم. این نشانه ها در حالی ظاهر می شوند که مقام های ارشد رژیم صهیونیستی در مدت اخیر بر شدت لفاظی های خود علیه جریان مقاومت افزوده اند و سعی می کنند ترسناک جلوه کنند! 

در این راستا می توان به 2 نشانه عمده و محوری اشاره داشت. 

اولا، وضعیت به قدری برای صهیونیست ها از حیث امنیتی وخیم شده که آن ها مجبور شده اند از آمریکایی ها جهت کمک به خود استفاده کنند. اقدام دولت آمریکا در تقویت حضور دریایی(در آب های پیرامون اراضی اشغالی) و کمک تسلیحاتی خود به رژیم اشغالگر قدس، خود نمودی عینی از این گزاره است که رژیم صهیونیستی خودش را حد و قواره ای ندیده که بتواند با چالش های امنیتی جدی که برای آن ایجاد شده، به صورت منفرد مواجه شده و برخورد کند. 

به بیان ساده تر، صهیونیست ها روند تحولات کنونی را یک بحرانِ وجودی برای خود ارزیابی می کنند و نگرانی‌های جدی دال بر این مساله دارند که مبادا روند فشارها علیه این رژیم به قدری افزایش یابد که حتی فروپاشی آن را رقم بزند. معادله ای که موجب شده رژیم صهیونیستی در مواجهه با مقاومت فلسطین، چشم به کمک های حامیان بین المللی اش داشته باشد. 

دوم اینکه مقام های سیاسی و نظامی اسرائیلی در مدت اخیر بارها علیه جریان مقاومت فلسطین رجزخوانی کرده و از اراده خود جهت به اصطلاح ریشه کن کردنِ مقاومت فسلطین خبر داده اند. این در حالی است که هر بار پس از این رجزخوانی ها، با بحران های امنیتی جدیدی رو به رو شده اند. 

به عنوان مثال، نتانیاهو و وزیر جنگ کابینه اش یواف گالانت از نابودی حماس و مقاومت اسلامی فلسطین سخن می گویند و سعی دارند تصویری قاطع را از رژیم اشغالگر قدس در این رابطه نزد افکار عمومی خود و جهان ایجاد کنند. با این حال، بارها پس از این موضع گیری ها شاهد نفوذ رزمندگان مقاومت به عمق اراضی اشغالی و درگیری با ارتش رژیم صهیونیستی و یا هدف قرار گرفتن بخش هایی جدید از اراضی اشغالی با موشک های جریان مقاومت و رونمایی از توانمندی های تازه این جریان، بوده ایم.  

در یک معنا، اینطور به نظر می رسد که مقام های اسرائیلی لفاظی می کنند و در مورد قدرتشان لاف می زنند اما هر بار، در دامی که مقاومت برای آن ها پهن کرده گرفتار می شوند. مساله ای که خود از عمق پریشانی و بُهت مسوولان رژیم اشغالگر قدس از وضعیت کنونی رژیمشان حکایت دارد. در این میان، انتظار می رود که رژیم صهیونیستی در ادامه راه نیز با شگفتانه های بیشتری از سوی جریان مقاومت فلسطین رو به رو شود. معادله ای که می تواند صورت حساب های سنگینی را روی دست این رژیم بگذارد.