به گزارش الف به نقل ازsciencealert بر اساس تجزیه و تحلیل بیش از ۶ میلیون زوج در تایوان، دانمارک و سوئد، یک تیم بین المللی از پژوهشگران دریافتند که احتمال ابتلای افراد به اختلالات روانی شریک زندگیشان به شکل معناداری بیشتر از آن چیزی است که به طور تصادفی انتظار می رود.
این اختلالات شامل اسکیزوفرنی، اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD)، افسردگی، اوتیسم، اضطراب، اختلال دوقطبی، وسواس فکری عملی (OCD)، سوءمصرف مواد و بی اشتهایی عصبی بود.
شباهت اختلالات روانی میان همسران
پژوهشگران در مقاله منتشر شده نوشتند: «یافتیم که اکثر اختلالات روانی همبستگی همسری ثابت و مشابهی در میان کشورها و نسلها دارند، که نشاندهنده اهمیت آنها در پویایی جمعیتی اختلالات روانی است.»
این پدیده «همبستگی همسری» نامیده می شود. بالاترین همبستگی های مشابه قبلاً در باورهای مذهبی، دیدگاه های سیاسی، سطح تحصیلات و مصرف مواد مشاهده شده بود.
به طور کلی سه عامل در این موضوع نقش دارند: ما معمولاً همسرهایی شبیه خودمان انتخاب می کنیم؛ انتخاب همسر محدودیت های گوناگونی دارد؛ و زوج هایی که سال ها در یک محیط مشترک زندگی می کنند، به مرور به یکدیگر شبیه تر می شوند. پژوهشگران معتقدند هر سه عامل در این موضوع دخیل هستند و تعیین مهم ترین عامل کار دشواری است.
با وجود تفاوت های فرهنگی و سیستم های بهداشتی در سه کشور، نتایج در کل پایگاه داده مشابه بود، هرچند در مورد وسواس فکری عملی، اختلال دوقطبی و بی اشتهایی عصبی تفاوت هایی مشاهده شد.
پژوهشگران نوشتند: «همانطور که نتایج ما نشان می دهد، شباهت بین زوجهای اختلالات روانی در کشورهای مختلف و در نسل ها پایدار است که نشان دهنده پدیدهای جهانی است.»
البته محدودیت هایی هم وجود دارد: مثلاً این مطالعه مشخص نکرد که زوجین قبل یا بعد از تشخیص رسمی بیماری با هم آشنا شدهاند. با این حال، الگو ها به قدری قوی و بر روی گروه بزرگی از افراد بررسی شدند که نتایج آنها معنادار محسوب می شود.
تحلیل نسل های متوالی تنها در تایوان انجام شد، نه در دو کشور دیگر، و پژوهشگران امیدوارند در آینده داده های بیشتری در این زمینه گنجانده شود. همچنین، بررسی عمیقتر چرایی وقوع این پدیده ضروری است.
تیم پژوهشی همچنین دریافت که داشتن دو والد با یک اختلال مشابه، خطر ابتلای فرزندان به همان بیماری را نیز افزایش می دهد. این یافته اهمیت زیادی در مطالعات ژنتیکی دارد، زیرا بیشتر تحلیل ها فرض می کنند که الگوی انتخاب شریک تصادفی است؛ اما این تحقیق چنین فرضی را به چالش می کشد.
اگر افراد مبتلا به اختلالات روانی با احتمال بیشتری با یکدیگر ازدواج کنند، این امر بر تخمین نقش ژنتیک در ایجاد این اختلالات تأثیر می گذارد و درک ما از چگونگی آغاز آنها و بهترین روش های درمانی را دقیق تر می کند.
پژوهشگران در پایان نوشتند: «با توجه به همه گیر بودن همبستگی همسری، ضروری است که در طراحی مطالعات ژنتیکی اختلالات روانی، الگوهای غیر تصادفی ازدواج در نظر گرفته شوند.»
این تحقیق در مجله Nature Human Behavior منتشر شده است.
جمع بندی: همبستگی اختلالات روانی در روابط بلندمدت
پژوهشی گسترده بر روی بیش از ۶ میلیون زوج در تایوان، دانمارک و سوئد نشان داد که بسیاری از اختلالات روانی از جمله اسکیزوفرنی، اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD)، افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی، وسواس فکری عملی (OCD)، سوءمصرف مواد و بی اشتهایی عصبی بیشتر از آنچه انتظار می رود بین زوج ها مشترک هستند.
این پدیده که «همبستگی همسری» نامیده می شود، بیانگر آن است که افراد نه تنها به طور طبیعی به سمت شریک زندگی مشابه خود کشیده می شوند، بلکه زندگی طولانی مدت در کنار هم نیز می تواند ویژگی های روانی آنها را مشابه کند. یافته ها در میان فرهنگ ها و نسل ها یکسان باقی ماندند، هرچند در برخی اختلالات تفاوت های جزئی وجود داشت.
پژوهشگران هشدار دادند که داشتن دو والد با یک اختلال مشابه خطر انتقال آن به فرزندان را بیشتر می کند، نکتهای که پیامد های مهمی برای مطالعات ژنتیکی دارد، زیرا این مطالعات معمولاً فرض می کنند که انتخاب همسر به طور تصادفی رخ می دهد. این نتایج نشان می دهد الگو های غیر تصادفی انتخاب شریک زندگی باید در تحقیقات و درمان های مرتبط با اختلالات روانی مدنظر قرار گیرند.
