در پی حملات موشکی و پهپادی اخیر کشورمان در قالب عملیات وعده صادق ۳ به فلسطین اشغالی، تصاویر و ویدئوهای مختلفی از خسارت های گسترده وارده به اراضی اشغالی و به طور خاص شهر تل آویو منتشر شده است. مقام های شهری در فلسطین اشغالی تاکید دارند که حجم ویرانی ها بی‌سابقه است و پیشتر چنین چیزی را ندیده‌اند. گزارش های رسمی رژیم اشغالگر قدس از هلاکت دست کم 4 صهیونیست و زخمی شدن بیش از 200 تن دیگر حکایت دارد. 

با این همه، آنچه روشن است این است که رژیم اشغالگر قدس به هیچ عنوان مایل به آشکار شدن واقعیت‌های تلخ در مورد خود نیست و دهه هاست که در این رابطه سیاست سانسور حداکثری را اعمال می کند. طی جنگ های حدودا دو ساله اخیر در سطح منطقه نیز به عینه و بارها و بارها شاهد مشاهده این رویکرد رژیم صهیونیستی بوده ایم. ناظران و تحلیلگران معتقدند که شمار کشته شدگان و زخمی های صهیونیست ها در نتیجه حملات ایران به مراتب بیشتر از این حرف ها است. 

 مخفی کاری صهیونیست ها صرفا به تلفاتشان محدود نمی شود و در مورد ابعاد گسترده حمله ایران و البته ناتوانی خود در مهار این حملات نیز سیاست سانسور حداکثری را اعمال می کنند. چنانکه وقتی در بحبوحه عملیات های موشکی ایران نتوانستند جریان اطلاعات را کنترل کنند، راهی جز قطع کردن اینترنت ندیدند! این سیاست صهیونیست ها دو دلیل عمده دارد. 

اول اینکه جامعه صهیونیست ها از نظر روانی در وضعیت وخیم و بحرانی قرار دارد. داده های رسمی رژیم اشغالگر قدس و نهادهای رسمی وابسته به آن حاکی از این هستند که ده‌ها هزار نفر در فلسطین اشغالی از مشکلات جدی روانی و استرس شدید در نتیجه تحولات ماه های اخیر در سطح منطقه رنج می برند. 

حال در وضعیت کنونی که رژیم اشغالگر قدس وارد ماجراجویی علیه ایران شده و کشورمان نیز پاسخ های محکمی به اشغالگران اسرائیلی می دهد، این وضعیت می تواند روند تصاعدی و وحشتناکی را به خود بگیرد. موضوعی که عملا می تواند عرصه مدیریت میدان جنگ را از دست رژیم صهیونیستی خارج سازد. سناریویی که یک کابوس بزرگ برای این رژیم است. 

نکته دوم اینکه رژیم اشغالگر قدس دهه ها یک هیبت پوشالی امنیتی و اطلاعاتی برای خود در خاورمیانه درست کرده بود و اکنون عیان تر از هر زمان دیگری این هیبت دروغین را در خطر می بیند. اگر بخواهد به واقعیت های ضربات کوبنده ایران اعتراف کند، این مساله می تواند موقعیت این رژیم در قالب معادلات بین المللی را به شدت تضعیف کند. در عین حال، روحیه نظامیان این رژیم نیز به نحوی جدی دچار خدشه و بحران خواهد شد. از این رو، برای حفظ ظاهر هم که شده، در ظاهر رجز می خواند اما خوب می داند که وارد معرکه‌ای شده که از آن براحتی خلاص نخواهد شد.