«سیمون دوبوار کسانی را که پس از دستیابی به پیروزی در جامعه‌ای مردسالار اجازه می‌دادند تا همان جامعه ازشان برای تقویت تبعیض استفاده کند زنان توپی نامید. به این ترتیب، تصویرشان مانند توپ به صورت سایر زنان کوبیده می‌شد: «می‌بینید؟ آن زن پیروز شده است زیرا ارزشش را دارد. اگر شما به این موافقت نرسیده‌اید، به دلیل موانع جنسیتی نیست، بلکه بدین دلیل است که شما به اندازۀ کافی ارزشمند نیستید.» آیا ماری کوری هم زنی توپی بود؟ اشتباه نکن: این‌که او بیش از یک قرن پیش زندگی می‌کرد دلیل موجهی بر ناآگاهی‌اش از بی‌عدالتی‌های جنسیتی نیست. پیش از این زنانی در قرون وسطی بودند که متون فمنیستی اولیه را می‌نگاشتند، مانند کریستین دو پیسان و او اثرش با عنوان شهر بانوان(۱۴۰۵) و به‌ویژه در دوران ماری زنان هوادار حق رای بسیار فعال بودند.»

      آنچه خواندید بخشی از  کتاب «رنج ندیدن تو» نوشته روسا مونترو و ترجمه علی‌اکبر فلاحی، در قطع رقعی، در ۲۱۶ صفحه، با شمارگان ۷۷۰ نسخه، در سال ۱۴۰۳ به همت انتشارات ققنوس منتشر شد. این کتاب با عنوان La ridícula idea de no volver a verte به زبان اسپانیایی، در سال ۲۰۱۳ منتشر شده است.

مونترو در کتاب «رنج ندیدن تو»، قصه زندگی، درد و مرگ را روایت می‌کند. این اثر روایت پراحساس صمیمی و مستند است که لذت زیستن لزوم عشق ورزیدن و رازهای مرگ را واکاوی می کند.

تمامی اطلاعات این کتاب راجع به ماری و پیر کوری مستند است؛ به گفته نویسنده حتی در یک مورد هم در واقعیت دست برده نشده است. با این حال در تفاسیر نویسنده به خود اختیار پرواز داده است. او از مادام کوری به مثابه چارچوبی بنیادین استفاده کرده است.

ماری کوری در طول یک سال پس از درگذشت پی‌یر کوری، همسرش، خاطراتی را در یک دفترچه ثبت می‌کند. نوشته‌ها باقی می‌ماند تا زمانی که ناشری اسپانیایی از روسا مونترو می‌خواهد درباره دفترچه خاطرات ماری کوری مقاله‌ای بنویسد. این نویسنده و روزنامه‌نگار که به تازگی همسرش را از دست داده، زمانی که خاطرات ماری کوری را می‌خواند، تحت تاثیر قرار می‌گیرد.