به نقل از ارث، نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که عملکرد تحصیلی کودک زمانی افزایش می‌یابد که پدرانشان درگیر فعالیت‌هایی مانند خواندن، بازی، قصه‌گویی، نقاشی و آواز باشند.
محققان نمرات آزمون کودکان پنج و هفت ساله را با استفاده از داده‌های کودکان متولد شده بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ تجزیه وتحلیل کردند. داده‌ها از حدود ۵۰۰۰ خانوار در انگلستان با حضور هر دو والدین جمع آوری شد.
تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که کودکان ۳ ساله در سن ۵ سالگی با داشتن پدرانی که مرتباً با آنها بازی می‌کردند، از نظر تحصیلی بهتر عمل کردند. نتایج نشان داد که مشارکت پدر در سن ۵ سالگی، نمرات ارزیابی مرحله کلیدی کودک را در سن ۷ سالگی افزایش داد.
دکتر هلن نورمن، محقق ارشد دانشگاه لیدز، بر اهمیت سهیم شدن پدران در مسئولیت‌های مراقبت از کودک با مادران تاکید کرد.
باتوجه به اینکه مادران تمایل دارند نقش مراقبت اولیه را بر عهده بگیرند و بیشترین مراقبت از کودکان را انجام می‌دهند اما اگر پدران نیز به‌طور فعال در مراقبت از کودک شرکت کنند، احتمال اینکه کودکان در مدرسه ابتدایی نمرات بهتری کسب کنند به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد.
دکتر نورمن افزود: به همین دلیل است که تشویق و حمایت پدران برای سهیم شدن مراقبت از کودک با مادر در مراحل اولیه زندگی کودک، بسیار مهم است.
در مقابل، هنگامی که مادران با فرزندان خود به فعالیت می‌پرداختند، بر رفتارهای عاطفی و اجتماعی بیش از موفقیت‌های تحصیلی آنها تأثیر می‌گذاشتند.
این گروه تحقیقاتی پدران را تشویق می‌کند که تا حد امکان زمان بیشتری را برای فعالیت‌های تعاملی با فرزندان خود اختصاص دهند. برای پدرانی که مشاغل سختی دارند، صرف وقت حتی ۱۰ دقیقه در روز می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی در پیشرفت تحصیلی فرزندانشان ایجاد کند.
این بررسی نشان داده است که پدران تأثیر مستقیم و مهمی بر یادگیری فرزندان خود دارند.
این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که حتی تغییرات کوچک در کارهایی که پدران انجام می‌دهند و نحوه تعامل مدارس و محیط‌های سال‌های اولیه با والدین، می‌تواند تأثیر پایداری بر یادگیری کودکان داشته باشد.
