نمی‌دانم این روزها به ما چه می‌گذرد به مایی که حفظ نظام اسلامی برایمان از نماز هم بالاتر است. برای مایی که در سکوت جبهه رفتیم بی پست و مقام جانباز شدیم و بی سهمیه با رتبه‌های خوب کارمند عادی شدیم. راهپیمایی‌ها را جدی گرفتیم که دشمن چپ به کشورمان نگاه نکند. پشتیبان ولایت فقیه شدیم تا آسیبی به مملکتمان نرسد. خلاصه قشری که همیشه از خودش گذشت و ادعا هم نداشته حالا هم ندارد.
ولی خواهش می‌کنم زبان ما هم نباشید ما با تمام اعتراضمان هنوز امید داریم کشورمان را با بچه‌هایمان بسازیم و رشد دهیم. برای ما مردم به دو دسته بسیجی و معترض تقسیم نمی‌شوند. ما مردم درگیر در خیابان را جدا از بسیجی و معترض فرزند انقلاب می‌دانیم و از خواری که به پایشان رود غمگینیم. ما از کلمات ناشایستی که در خیابان به زبان رانده می‌شود شرمساریم. لطفا وقتی به یک بسیجی یا معترض خشونت روا می‌دارید خودتان را نماینده ما ندانید.
ما نه خواستار اعدام معترضان از راه به در شده‌ایم نه هتک حرمت روحانیون. ما مردم را همراه و یا علیه خودمان تقسیم نکرده‌ایم ما همه را یک دسته می دانیم، "ملت ایران" که باهم همنظر نیستند و راه گفتگو باهم را به اشتباه در ناسزا و پاره‌های آجر جستجو نمی‌کنند. اگر ما را لیبرال بدانید سخت در اشتباهید ما سر انقلاب با کسی معامله نمی‌کنیم ولی افق‌های دوردست را هم می‌پاییم. در نظر ما درخت انقلاب آنقدر تنومند است که جوان ۲۲ ساله با قمه نمی‌تواند حتی یک برگ‌اش را زخمی کند.
در نظر ما بسیج نیروی مردمی است که همسایه بغلی ماست چرا باید از آتش زدن او خوشنود باشیم. ما هنوز در دوران جنگ مانده‌ایم جدا از دسته‌بندی‌ها برای همه ملت جان می‌دهیم. عقلای این جناح وآن جناح که فکر می‌کنید اکثریت مردم همگام با افکار شمایند، بدانید قشری که کم تعداد هم نیستند فعلا در سکوتند و جذب حداکثری می‌خواهند. لطفا خودتان را نماینده کل مردم ندانید لطفا زبان ما نباشید به موقعش خودمان خیلی حرف‌ها می توانیم بزنیم.
