به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از مدیکال اکسپرس، محققان مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت دریافتند افرادی که از کووید-۱۹ بهبود می‌یابند و کسانی که علیه ویروس سارس-کوو-۲ واکسینه شده‌اند، کلون‌ها یا گروه‌های یکسان گلبول‌های سفید تولید کننده آنتی بادی تولید می‌کنند.

کشف آن‌ها که این هفته در مجله Cell Reports گزارش شد، جهش‌هایی را که منجر به ظهور انواع سارس-کوو-۲ می‌شود، نشان می‌دهد که می‌توانند از آنتی بادی‌های طبیعی و آن‌هایی که توسط واکسیناسیون ایجاد می‌شوند، فرار کنند.

واکسن‌های فعلی از جمله واکسن‌هایی که از مواد ژنتیکی استفاده می‌کنند، mRNA که یک پروتئین ویروسی را برای ایجاد پاسخ ایمنی رمزگذاری می‌کند، تا حد زیادی در برابر نوع دلتا که در حال حاضر در جمعیت‌های غیر واکسینه شده در سراسر جهان گسترده شده است، محافظت می‌کنند. با این حال دانشمندان نگران هستند که انواع دیگری نیز وجود داشته باشند که خطرناک‌تر و مسری‌تر هستند حتی در میان افرادی که قبلا واکسینه شده‌اند.

یافته‌های گزارش شده در این هفته می‌تواند به دانشمندان در طراحی واکسن‌های موثرتر و درمان آنتی بادی در برابر طیف وسیع‌تری از انواع مختلف کمک کند.

جیمز کرو جونیور، مدیر مرکز واکسن وندربیلت، می‌گوید: ما شگفت زده شدیم که متوجه شدیم تعداد زیادی آنتی بادی مشترک بین افراد پس از عفونت سارس-کوو-۲ وجود دارد، این نشانه خوبی است.

کرو،  استاد متخصص اطفال و آسیب شناسی و میکروبیولوژی می‌گوید: یافتن این نکته که واکسن mRNA این کلون‌ها را نیز القاء می‌کند، بسیار دلگرم کننده بود.

آنتی بادی‌ها پروتئین‌هایی هستند که توسط گلبول‌های سفید خون تخصصی به نام لنفوسیت‌های B یا سلول‌های B تولید می‌شوند. هنگامی که یک ویروس به سطح یک سلول B متصل می‌شود، سلول را تحریک می‌کند تا به یک کلون از سلول‌های یکسان تقسیم و بالغ شود.

سلول‌های B بالغ که سلول‌های پلاسما نامیده می‌شوند، میلیون‌ها آنتی بادی را در جریان خون و سیستم لنفاوی ترشح می‌کنند که برخی از آن‌ها به ویروس متصل شده و از عفونت سلول هدف جلوگیری می‌کند.

محققان ۲۷ کلونوتیپ عمومی، کلون آنتی بادی‌های ژنتیکی مشابه را شناسایی کردند که توسط بهبودیافتگان کرونایی و افراد آلوده علیه سارس-کوو-۲ واکسینه شده بودند به اشتراک گذاشته شد.

بیشتر کلونوتیپ‌های عمومی در برابر قسمتی از سطح ویروسی «سنبله» یا پروتئین S ایجاد می‌شوند که به گیرنده خاصی در سطح سلول‌های ریه و سایر بافت‌ها متصل می‌شود.

این بخش از پروتئین S متغیر است، به این معنی که می‌تواند تغییر کرده یا جهش پیدا کند، به گونه‌ای که می‌تواند ویروس را تقریبا برای پادتن‌های در گردش نامرئی کند.

اگر بسیاری از افراد به طور مستقل آنتی بادی مشابهی را در برابر قسمت متغیر پروتئین S تولید کنند، ممکن است فشار انتخابی روی آن اعمال شود تا جهش یابد.

دانشمندان معتقدند این همان چیزی است که منجر به نوع دلتا سارس-کوو-۲ شد که از نوع اولیه ویروس عفونی‌تر است و قابلیت سرایت بالایی دارد.

در این مطالعه محققان برای اولین بار دو کلونوتیپ عمومی را یافتند که بخشی دیگر و محافظت شده‌تر از پروتئین S را که با غشای سلولی ترکیب می‌شود تشخیص می‌دهند. هنگامی که همجوشی رخ می‌دهد، سارس-کوو-۲ وارد سلول مورد نظر خود می‌شود، جایی که دستگاه ژنتیکی سلول را برای کپی کردن خود ربوده است.

آنتی بادی‌های خنثی کننده که قسمت محافظت شده پروتئین S را به هم متصل می‌کنند مورد توجه هستند، زیرا این قسمت از پروتئین کمتر احتمال جهش دارد.

وقتی هدف «سارس-کوو-۲» پاشنه آشیل کمتر تغییرپذیر باشد، از واکسن و درمان آنتی بادی کمتر فرار می‌کند.

این تحقیق با همکاری محققانی در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، کالج پزشکی دانشگاه آریزونا در توسان و Integral Molecular Inc در فیلادلفیا انجام شد.