"جرمی کوزماروف" نویسنده و ژورنالیست تحقیقاتی در مقاله ای در نشریه آمریکایی "گری زون" می نویسد، آمریکا به دنبال آن است تا برنامه های جنگی خود را در افغانستان به بخش خصوصی واگذار کند.
<< "جو بایدن" رئیس جمهور آمریکا در 14 آوریل اعلام کرد با فراخواندن سربازان آمریکایی از افغانستان تا سپتامبر 2021، به طولانی ترین جنگ در تاریخ آمریکا پایان خواهد داد. قرار است خروج آمریکایی ها تا بیستمین سالگرد حملات 11 سپتامبر 2001 تکمیل شود.
بیش از 6 هزار دیگر نیروی نظامی ناتو نیز تا آن زمان عقب نشینی خواهند کرد.
بایدن در سخنانی در اتاق معاهدات کاخ سفید گفت، "هرگز قرار نبود جنگ در افغانستان مسئولیتی برای چند نسل (آمریکایی) باشد." اتاق معاهدات، همان مکانی است که "جورج دابلیو بوش" رئیس جمهور اسبق آمریکا در آن ایستاده بود و آغاز جنگ افغانستان را در اکتبر 2001 اعلام کرد.
بایدن گفت "به ما حمله شد. ما با اهداف مشخص به جنگ رفتیم. ما آن اهداف را به دست آوردیم. بن لادن کشته شده و موقعیت القاعده در افغانستان تضعیف شده و زمان آن است که به جنگ همیشگی پایان داد."
اما ادعای بایدن در خصوص "جنگ همیشگی"، گمراه کننده است. نیویورک تایمز می نویسد پس از خروج سربازان، آمریکا " به صورت سایه وار و در قالب مخفی از نیروهای عملیات ویژه، پیمانکاران پنتاگون و عوامل سری اطلاعاتی" در افغانستان حضور خواهد داشت. ماموریت آنها نیز پیدا کردن و حمله به عوامل تهدید بسیار خطرناک القاعده یا داعش است."
آمریکا در قالب گروهی از پایگاه های هوایی در منطقه خلیج فارس و اردن، و یک مقر اصلی در قطر به حضور خود ادامه می دهد که این وضع می تواند نقطه آغاز عملیات بمب افکن ها و همچنین ماموریت پهبادهای نظامی آن به داخل خاک افغانستان باشد.
"متیو هو" کهنه سرباز جنگی که در سال 2009 در اعتراض به جنگ افغانستان از سمت خود در وزارت خارجه آمریکا کناره گیری کرد، می گوید روند صلح واقعی در افغانستان "به خروج نیروهای نظامی خارجی بستگی دارد."
وی گفت "جدای از این که 3 هزار و 500 سرباز آمریکایی افغانستان را ترک خواهند کرد یا خیر، ارتش آمریکا در قالب هزاران نفر از نیروهای عملیات ویژه و سیا (سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا)، همچنان در داخل و اطراف افغانستان حضور خواهد داشت. این نیروها به شکل دهها اسکادران از جنگنده های نظامی و پهباد در پایگاه های زمینی یا ناوهای هواپیمابر مستقر خواهند شد. علاوه بر آن صدها موشک کروز در کشتی ها و زیردریایی ها نیز در خدمت ارتش آمریکا خواهند بود."
مزدوران آمریکا
بخش بی معنا در سخنان بایدن زمانی آشکار می شود که در نظر بگیریم پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) برای هر نیروی نظامی زن یا مرد در افغانستان، بیش از هفت پیمانکار استخدام می کند. ده سال قبل این رقم یک نفر به ازای هر نظامی بود.
به گزارش وزارت دفاع، از ژانویه تاکنون، بیش از 18 هزار پیمانکار در افغانستان باقی ماندند در صورتی که تعداد رسمی نظامیان مستقر به 2 هزار و 500 تن کاهش یافت.
این اعداد و ارقام بیانگر استراتژی دولت آمریکا در خصوص برون سپاری جنگی است که منافع شرکت های خصوصی تامین کننده مزدوران را برآورده می کند. ضمنا راهی است برای آن که نظر عموم مردم از جنگ دور و از مخالفت های مردمی کاسته شود...
اغلب نیروهای پولکی، کهنه سربازان سابق ارتش آمریکا هستند و البته بخشی از آنها نیز از کشور ثالث می آیند.
یکی از بزرگ ترین این شرکت ها، DynCorp International مستقر در ویرجینیا است که از سال 2019 تاکنون بیش از 7 میلیارد دلار قرارداد دولتی دریافت کرده است. آموزش ارتش افغانستان و مدیریت پایگاه های نظامی در این کشور، از جمله وظایف این شرکت بوده است.
این شرکت از سال 2002 تا 2013 بیش از 69 درصد از کل بودجه وزارت خارجه آمریکا را دریافت کرده بود. مجله "فوربس" از این شرکت به عنوان "یکی از بزرگ ترین برنده ها در جنگ های عراق و افغانستان" یاد کرده است – و بازندگان نیز تقریبا تمام دیگر افراد هستند.
طرح استراتژی آمریکا در افغانستان شبیه جنگ سری آمریکا در لائوس در حدفاصل سال های 1975-1959 است... سیا و نیروهای ویژه بار دیگر تلاش کرده اند عناصر قبایلی در افغانستان را به خدمت بگیرند و مانند لائوس، در برانگیختن اختلافات و جنگ های شدید فرقه ای دخیل هستند.
عوامل وابسته به نیروهای ویژه آمریکایی چندین سال مشغول آموزش نیروهای امنیتی افغان به عنوان ارتش نیابتی بوده و به سبک فونیکس، در حال اجرای ماموریت ربودن و ترور افراد هستند، روندی که به رغم اعلام خروج آمریکا، قرار است ادامه یابد.
افغانستان، عربستانِ لیتیوم
"جیم اینهوف" سناتور تندروی جمهوری خواه، طرح بایدن را برای خروج نیروها محکوم کرد و گفت این "تصمیمی خطرناک و حاکی از بی مبالاتی است. تعیین ضرب الاجل های دلبخواه، امنیت سربازان ما را به خطر می اندازد و ..."
باید توجه کرد که اینهوف از جمله کسانی است که از جنگ نفع برده است. وی زمانی که به عنوان رئیس کمیته خدمات نیروهای مسلح سنا خواستار افزایش بودجه دفاعی شده بود، در سهام شرکت Raytheon که یک تولید کننده مهم سلاح است، سرمایه گذاری کرد.
البته ارزیابی وی کاملا اشتباه است زیرا آمریکا از 19 سال جنگ هیچ عوایدی نداشته است: به گفته اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا، طالبان بیش از هر زمان دیگر از سال 2001 تاکنون قوی تر است...
جنگ افغانستان بی مهابا ادامه خواهد یافت، نه به دلیل تهدید تروریسم – که با حضور نظامی آمریکا بیشتر به چشم می آید- بلکه به خاطر آن که آمریکا در منطقه، هیچ زمینی را واگذار نخواهد کرد.
آمریکا اعلام کرده است بعد از خروج رسمی نیروهایش، در نظر دارد دستکم دو پایگاه نظامی را در افغانستان حفظ کند؛ واشنگتن در دوران جنگ نیز بیش از هزار پایگاه دیگر احداث کرد. عموسام همچنین به ثروت معادن افغانستان چشم طمع دوخته است. در این کشور تنها در سال 2007 معادنی به ارزش یک تریلیون دلار کشف شد...
یادداشت به دست آمده از منابع داخلی پنتاگون حاکی است که افغانستان می تواند "عربستانِ لیتیوم" باشد.
آمریکا در سال 2001 که به افغانستان حمله کرد، در حال توسعه زیرساختارهای نظامی خود در آسیای مرکزی بود. افغانستان مسیری برای دست یابی به مخازن بزرگ جدید نفت در منطقه بود که حدود 200 میلیارد بشکه تخمین زده می شود... افغانستان همچنین مسیری اصلی برای احداث خط لوله انتقال نفت از آسیای مرکزی به اقیانوس هند تعیین شد، مسیری که در آن روسیه کنار گذاشته شده است.
در دهه 1990، شرکت نفتی آمریکایی Unocal در ساوث کالیفرنیا تلاش هایش را برای احداث این خط لوله آغاز کرد و حتی هوای طالبان را نیز داشت. در سال 2018 کلنگ احداث خط لوله نفتی دیگری زده شد که از حمایت آمریکا برخوردار بود. این خط لوله، نفت ترکمنستان را به شمال هند منتقل خواهد کرد.
شدیدترین ترس تشکیلات حاکم آمریکا آن است که خروج کامل از افغانستان سبب شود واشنگتن یک پایگاه استراتژیک را به نفع رقبای اصلی ژئوپولیتیک خود، چین و روسیه، از دست بدهد.
چین که با افغانستان مرز مشترک دارد، به تازگی سرمایه گذاری تجاری خود را در افغانستان افزایش داده و تلاش کرده است روابط بهتری با دولت کابل و طالبان داشته باشد.
روسیه نیز یک مرکز فرهنگی خود را در سال 2014 در کابل بازگشایی کرد، مرکز دوستی متروک از زمان شوروی را بازسازی کرده، تعداد کارکنان سفارت خود را افزایش داده، سرمایه گذاری اقتصادی خود را تقویت کرده و 10 هزار قبضه کلاشینکف به دولت کابل داده است...
دولت کنونی افغانستان به ریاست اشرف غنی عمدتا مخلوق آمریکا است. ارتش آن سالیانه 4 میلیارد دلار برای آمریکا هزینه دارد. این حمایت ها قرار است ادامه یابد مگر آن که کنگره آن را قطع کند...آمریکا می خواهد غنی را در قدرت نگه دارد یا فردی را جایگزین او کند که در رقابت ژئوپولیتیک با روسیه و چین به آن کمک کند.
تا زمانی که امپراتوری آمریکا دست نخورده باقی مانده است، جنگ هایی اینچنینی ادامه خواهد یافت...
