به گزارش ایسنا، نتایج بررسی انجام گرفته حاکی از آن است که بر خلاف باور رایج، این گروه از داروهای محرک تاثیری بر تسکین درد مزمن کمر یا آرتروز زانو و مفصل ران ندارند.

به طور کلی داروهای محرک برای دردهای کمر و آرتروز کافی نیستند و این درحالیست که به شکل گسترده ای در تسکین این بیماریها مورد استفاده قرار می گیرند.

یافته های بدست آمده بر اساس شواهد تقریبا قطعی است که نشان می دهد اثربخشی این داروها در افراد مبتلا به کمردرد بسیار ناچیز است هرچند نمی توان اثربخشی اندک آن را برای بیماران مبتلا به آرتروز رد کرد.

در بیشتر دستورالعمل ها مصرف داروهای افسردگی برای تسکین دردهای طولانی مدت (مزمن) کمر و آرتروز مفصل ران و زانو توصیه شده است اما شواهد موجود در مورد استفاده از آنها قطعی نیست.

از این رو گروهی از متخصصان استرالیایی تاثیر داروهای افسردگی را در تسکین درد کمر و آرتروز بررسی کردند.

این یافته بر اساس ارزیابی اطلاعات ۳۳ آزمایش است که بیش از ۵۰۰۰ فرد بزرگسال مبتلا به درد کمر، گردن، آرتروز زانو یا مفصل ران در آنها شرکت داشته اند.

یافته های بدست آمده نشان داد: نوعی از داروهای افسردگی موسوم به مهارکننده های باز جذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs) پس از گذشت سه ماه "کمردرد" را کاهش می دهند. هرچند این تاثیر در مقایسه با شبه دارو بسیار اندک بوده و حدود ۵.۳ درجه بوده است.

به گزارش ایسنا به نقل از هندوستان تایمز، در عین حال در بیماران مبتلا به "آرتروز" نیز مشاهده شد که اثربخشی این داروها و تسکین درد پس از گذشت سه ماه مقدار ناچیزی بیشتر بوده و در مقایسه با شبه دارو ۹.۷ درجه بوده است که البته نمی توان همین میزان از اثربخشی را نیز کاملا نادیده گرفت.