درس‌های کرونا برای رهبران جهان به روایت مسوول اسبق سیاست خارجی اتحادیه اروپا

گروه جهان الف،   3990310041

«بسیاری از این گزاره وحشت دارند که پاندمی ویروس کرونا موجب تقویتِ صرفِ ملی گرایی شود. با این حال، دانشمندان جهان راه بهتری را پیش روی ما برای آینده قرار می دهند. آن ها فقط یافته های پژوهشی خود را در دسترس هر فرد قرار نمی دهند بلکه همچنین الگویی از همکاری های مشارکتی را ترویج می کنند که آن ها را قادر می سازد تا بروندادها و نتایج بهتر و بیشتری را تولید کنند.»  

درس‌های کرونا برای رهبران جهان به روایت مسوول اسبق سیاست خارجی اتحادیه اروپا

به گزارش الف، "خاویر سولانا" مسوول اسبق سیاست خارجی اتحادیه اروپا در مقاله ای برای پایگاه خبری پراجکت سیندیکیت، به درس هایی پرداخته که رهبران و افکار عمومی جهان از بحران پاندمی ویروس کرونا باید فرا گیرند. وی در این رابطه می نویسد:

«پاندمی ویروس کرونا، آثار و پیامدهای گوناگونی را از خود برجا گذاشته است. از جمله این آثار و پیامدها می توان به این مساله اشاره کرد که بحران شیوع ویروس کرونا، رقابت ژئوپلیتیک میان چین و آمریکا(که پیش از بحران کرونا نیز وجود داشته است) را بیش از پیش تشدید کرده است. این تنش بسیاری را واداشته تا نسبت به "تله توسیدید"، اصطلاحی که توسط استاد دانشگاه هاروارد "گراهام آلیسون" ابداع شده و اشاره به بالارفتنِ بیش از پیشِ خطرِ جنگ و درگیری نظامی، هنگامی که یک قدرت نوظهور، جایگاه و موقعیتِ یک قدرتِ مستقر را تهدید می کند، ابراز نگرانی کنند و در مورد آن هشدار دهند. نظریه گراهام آلیسون نام خود را از توسیدید، تاریخدان سرشناس یونانی گرفته که خالق اثر بزرگی مثل "جنگ های پلوپونزی" است. در قالب این کتاب، دولتشهرِ اسپارت، دولتشهرِ در حال ظهورِ آتن را شکست می دهد». 

با این همه، یکی از جزئیات مهمِ این اثر تاریخی(جنگ های پلوپونزی)، مخصوصا در بحبوحه بحران کنونیِ اپیدمی ویروس کرونا، تا حد زیادی مورد غفلت قرار گرفته است: مولفه تعیین کننده در پیروزی اسپارت بر آتن، شیوع طاعون بود که قریب به یک سوم از جمعیت آتن را به کام مرگ فرستاد. این بحران حتی موجب مرگِ "پریکلس"، رهبرِ دولتشهرِ آتن شد. 

"فرانک اسنودن" استاد دانشگاه ییل استدلال می کند: «اگرچه امکان دارد حوادث و رویدادهای نظامی و سیاسی، در حافظه عمومی غالب شود، با این حال، بحران هایی نظیر اپیدمی یک بیماری، نقشی برتر(و غالب) در تغییرات تاریخی عظیم و بزرگ ایفا کرده اند. برای مثال، این حصبه(تیفوس) بود که حمله ناپلئون بناپارت را در سال 1812 به روسیه با شکست مواجه کرد. از سویی، اپیدمی آنفلوانزای اسپانیایی در سال های 1918-1919(در آمریکا)، توانایی و پشتوانده قدرت وودرو ویلسون رئیس جمهور وقت آمریکا در جریان مذاکرات صلح ورسای را، تا حد زیادی کاهش داد». 

با این همه، قبل از آغاز بحران شیوع ویروس کرونا، جوامع غربی تا حد زیادی آسیب های ساختاری که یک بیماری می تواند ایجاد کند را فراموش کرده بودند. این مساله در شرایطی اتفاق افتاده که بیماری های نظیر وبا و مالاریا، حتی در شرایط کنونی نیز جان بسیاری از انسان ها را در بخش های فقیرتر جهان، می گیرند و یا بیماری هایی نظیر ایدز و آنفلوانزای خوکی، بسیاری از انسان ها را در سال های اخیر کشته اند. 

دانشمندان جهان سال ها به ما در مورد وقوع یک بیماری اپیدمیک مرگبار (شیوع یک ویروس تنفسی که مشابه با شیوع آنفلوانزای اسپانیایی در سال های 1918 و 1919 باشد) هشدار می دادند. با این همه، در شرایط کنونی ما به اندازه کافی برای مقابله با بحران اپیدمی ویروس کرونا، آماده نیستیم. این مساله تا حد زیادی ریشه در بی دقتی و کم کاری دارد که رهبران اقتصادهای پیشرفته، در مراحل ابتدایی شیوع ویروس کرونا از خود نشان داده اند. در کنار این دسته از رهبران، آسیب پذیری مزمنِ کشورهای در حال توسعه وجود دارد که توانایی و مدیریت اغلب آن ها در مقابله با یک بیماری همه گیر را تحت تاثیر قرار داده و تضعیف می کند. 

ویروس کرونا به دلیل شدتِ بحرانی که ایجاد کرده و تعطیلی گسترده ای که در اقتصاد جهانی سبب شده، بر تمامی طبقات و گروه های اجتماعی تاثیرگذار است. با این حال، بدون تردید، نابرابری های اجتماعی در داخل و میان کشورها را نیز تا حد زیادی تشدید می کند. 

هر روز، کارمندان نظام های بهداشت و سلامت و دیگر افرادی که مشاغلی حیاتی در اختیار دارند، در معرض خطر ابتلا به ویروس کرونا قرار دارند. این مساله اغلب به این دلیل اتفاق می افتد که آن ها از تجهیزات حفاظتی کافی برخوردار نیستند و درآمدها و دستمزدی دارند که ارزش حقیقی تلاش های آن ها را پوشش نمی دهد. به همین منوال، بسیاری از بخش های اقتصادی، مخصوصا آن هایی که عمیقا از اجرای مقررات قرنطینه تاثیر گرفته اند، با آینده ای مبهم و نامعلوم رو به رو هستند. اضافه بر این، چالش و بحران، در کشورهایی با درآمد متوسط و پائین، حتی از این هم عظیم تر است. این دسته از کشورها به دلیلِ ظرفیت و توانایی های مالی ناچیز خود، اقتصادهایِ غیررسمی بزرگ، سیستم های بهداشت و درمان نامناسب و ضعیف، و نقص در سیستم های بهداشتی، با مشکلات زیادی مواجه هستند. 

به دلیل همه این مسائل، شدتِ وخامتِ وضعیت موجود، ما را وادار می سازد تا قراردادهای اجتماعی(Social Contracts) که در جوامعمان حاکم هستند را مورد بازطراحی قرار دهیم. در کشورهای توسعه یافته، یعنی در کشورهایی که غفلت از اقتصاد، به نابرابری ها و بی عدالتی ها اجازه داده انسجام اجتماعی را مورد فرسایش قرار دهند، اولویت اصلی و فوری، حفاظت مناسب و کافی از آن دسته از کارمندانی است که در بخش های حساس و ضروری فعالیت دارند. در این کشور ها همچنین  خسارات وارده به این قشر نیز، به دلیل نقش برتری که این افراد در رفاه جامعه ما بازی می کنند، جبران می گردد. در خصوصِ حصول اطمینان جهت محقق شدنِ بازیابی و ریکاوری اقتصادی در سطح گسترده، ما باید برای همه آن هایی که به دلیل بحران شیوع ویروس کرونا شغل خود را از دست داده اند، حداقل شبکه ایمنی(و امنیت خاطر) را فراهم کنیم. 

اضافه بر این، کشورهایی که از میزان رفاه کمتری برخوردار هستند را نیز نمی توان فراموش کرد. این بدان معناست که باید اقداماتی انجام شوند تا بار و بحران بدهی آن ها کاهش یابد، به این دسته از کشورها کمک شود تا دارو و امکانات پزشکی را به صورت عادلانه و برابر کسب کنند، و به آن ها اطمینان خاطر داده شود که در صورت کشف واکسن کرونا، آن ها نیز به آن دسترسی خواهند داشت. 

یک قرارداد اجتماعی موثر و کارآمد باید چهارچوب و زمینه جهانی را در نظر بگیرد. در این راستا، یک تمرکزِ جهانیِ موثر، باید تغییرات آب و هوایی را نیز درنظر بگیرد. کره زمین مهمترین دارایی مشترکِ بشریت است. با این حال، این موضوع نیز تحت تاثیرِ عامل اصلی بحران شیوع ویروس کرونا قرار گرفته است: نابینایی و غفلتِ دسته جمعی ما. 

اگر به صحبت های اپیدمیولوژیست ها(متخصصان بیماری های اپیدمیک) گوش می دادیم، احتمالا می توانستیم شیوع ویروس کرونا را سریع تر و موثر تر کنترل کنیم. با این حال، ما هنوز زمان کافی برای مقابله با پدیده گرم شدن کره زمین داریم(قبل از اینکه به نقطه ای بدون بازگشت برسیم). با این همه، این امر در صورتی که به هشدارهای "هیات بین دولی تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد" گوش دهیم و بدون هرگونه تاخیری دست به اقدام بزنیم، قابل تحقق است.  

گذشته از همه این ها، هیچ اطمینانی وجود ندارد که کاهشِ میزانِ گازهای گلخانه ای که با ایجاد وقفه در فعالیت های اقتصادی ایجاد شده(حتی اگر پایدار هم باشد) برای تحقق اهداف توافق آب و هوایی پاریس کافی باشد. در واقع، فعالیتِ بیش از حدِ بخش های تولیدی که مرتبط با بازگشایی فعالیت های اقتصادی است، خطر افزایشِ میزان گازهای گلخانه ای به سطوح قبل از بحران کرونا را تشدید می کند(مساله ای که به طور خاص در مدت اخیر در چین شاهد آن بوده ایم). 

از این رو، برای جلوگیری از وقوع بحران و فاجعه، ما باید به صورت فوری و قاطعانه اقدام کنیم. کشورهای مختلف در قالب بسته های کمک اقتصادی خود، باید مساله تغییرات آب و هوایی را نیز مد نظر قرار دهند و قاطعانه به آن بپردازند. 

با وجودِ بزرگی و شدتِ بحران کرونا، برخی مولفه ها در راستای منافع ما قرار دارند. در سرتاسرِ دوره اپیدمی ویروس کرونا، بر خلافِ دیگر شوک های سیستماتیک نظیرِ جنگ، زیرساخت های فیزیکی دست نخورده باقی می مانند و به راحتی می توانند فعال شوند. اضافه بر این، نبرد علیه ویروس کرونا موجب شده تا همکاری علمیِ بی سابقه ای در عرصه جهانی ایجاد شود. در این زمینه می توان به تبادلات علمی گسترده دانشمندان کشورهای مختلف جهان جهت مقابله با ویروس کرونا اشاره کرد. 

در این راستا، ابتکارات متعدد از جانب بخش های دولتی و خصوصی برای تولید واکسن کرونا، باید تشویق شده و حمایت گردد. این تلاش های باید ادامه یابند و صرفا متمرکز بر ویروس کرونا نباشند. فراموش نکنیم که فقط در سال 2018، بیش از نیم میلیون نفر در سطح جهان بر اثر ابتلا به مالاریا و وبا جان خود را از دست داده اند. 

بسیاری از این گزاره وحشت دارند که پاندمی ویروس کرونا موجب تقویتِ صرفِ ملی گرایی شود. با این حال، دانشمندان جهان راه بهتری را پیش روی ما برای آینده قرار می دهند. آن ها فقط یافته های پژوهشی خود را در دسترس هر فرد قرار نمی دهند بلکه همچنین الگویی از همکاری های مشارکتی را ترویج می کنند که آن ها را قادر می سازد تا بروندادها و نتایج بهتر و بیشتری را تولید کنند. تمامی کشورها از جمله دو قدرت برتر جهانی(چین و آمریکا) باید از این مدل پیروی کنند و وابستگی متقابل خود به یکدیگر را به عنوان یک حقیقت بپذیرند. آنچه در معرض خطر است، کمتر از آینده سیاره و بقای خود ما نیست. 

***نویسنده: خاویر سولانا، وی وزیر خارجه اسبق اسپانیا و همچنین مسوول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا است.

*لینک: http://www.dailystar.com.lb/Opinion/Commentary/2020/May-21/506221-learning-the-lessons-of-the-pandemic.ashx

 

 

 

yektanetتریبونخرید ارز دیجیتال از والکس

پربحث‌های هفته

  1. نظرات برگزیده مخاطبان الف: باید نگران دوقطبی حجاب در جامعه باشیم/ امربه معروف و نهی از منکر شرایط و مراتب دارد/ در ایران با یک جامعه یکدست و یکرنگ مواجه نیستیم

  2. فایل صوتی لو رفته از «عبدالله مهتدی» درباره آرزوی تجزیه ایران

  3. سکوت عقل و فریاد هشتگ ها!

  4. تنها راه پیش پای اقتصاد ایران

  5. بیانیه حوزه علمیه امام خمینی (ره) درباره حواشی انتقال مالکیت یک باغ به آیت‌الله صدیقی

  6. فقر، بزرگی ما را می‌بلعد!

  7. پیشنهاد عجیب افزایش ۲۲درصدی دستمزد کارگران برای ۱۴۰۳ از سوی وزیر کار

  8. پاسخ روابط عمومی مجلس به علم‌الهدی درباره لایحه حجاب/ آیا نیکزاد با قالیباف رقابت می‌کند؟/ روایت کیهان از فایل صوتی جدید ظریف

  9. درخواست صدیقی از دادستانی درباره زمین‌خواری در ازگل/ واکنش دولت به شایعه برکناری مخبر

  10. دیر اما قابل‌توجه ...

  11. هدف قراردادن کشتی اسرائیلی و ناوشکن آمریکایی توسط ارتش یمن

  12. به زودی در این زمین مسکن ملی احداث می شود !

  13. تمجید «عبدالحمید» از حکومت طالبان!

  14. دستگیری عاملان انتشار فیلم درمانگاه قم | نخستین اعترافات متهمان

  15. انتقاد روزنامه دولت از زیباکلام/ پیش‌بینی علی مطهری از فراکسیون‌های مجلس آینده

  16. آزمونی بزرگ برای دولت رئیسی

  17. قبور لاکچری

  18. المیرای ۷ ساله کجاست؟!

  19. تورم نقطه به نقطه نسبت به اول سال ۲۲ درصد کم شد/ رشد اقتصادی به ۴.۵ درصد رسید

  20. پشت پرده ادعای جدید گروه «هفت» علیه ایران چیست؟

  21. حکایت چرخی که هزاران بار اختراع می شود!..

  22. آخرین وضعیت مذاکره نمایندگان کارگری و کارفرمایی

  23. افشاگری، تایید و واکنش‌ها

  24. یمنی ها فراتر از تصور !

  25. واکنش صدیقی به موضوع زمین‌خواری در حوزه‌علمیه ازگل: امضا‌یم جعل شده؛ دادستان ورود کند

آخرین عناوین