به گزارش الف عمران فیروز در مقاله ای در فارین پالیسی نوشت طالبان با خوشحالی با ترامپ مذاکره کرده و حملات خود را علیه نظامیان آمریکایی متوقف می کنند اما می گویند با نیروهای امنیت ملی افغان "همچنان در جنگ" هستند.

فارین پالیسی نوشت <<در بخش هایی از افغانستان یک جوک ناخوشایند جدید بین مردم رد و بدل می شود که می گوید: اگر می خواهید از حملات طالبان در امان باشید، نزدیک یک پایگاه نظامی آمریکایی نقل مکان کنید. فاتح ستار، یک مهندس عمران از استان شمالی بغلان میگوید "من هرگز ندیده ام که یک سرباز آمریکایی کشته شود. این افاغنه هستند که افاغنه را می کشند و حدس می زنم به این زودی ها متوقف نخواهد شد. گروه طالبان هم آشکارتر از هر زمان دیگر می گوید توافق صلح امضا شده در 29 فوریه در قطر، فقط شامل نیروهای آمریکایی است و نه نیروهای امنیتی و دفاع  ملی افغانستان.>>

فارین پالیسی از "ذبیح الله مجاهد" به عنوان سخنگوی طالبان یاد کرد و افزود، مجاهد در مصاحبه با این نشریه گفته است << ما با آمریکایی ها توافق نامه امضا کردیم اما جهاد ما پایان نیافته است. دست نشانده هایی که در دو دهه گذشته از مهاجمان حمایت کردند، دشمنان ما هستند. شاید پس از مذاکراتِ بیشتر، این وضعیت تغییر کنند اما نه در این زمان، ما همچنان با هم در حال جنگ هستیم.>>

این گزارش با اشاره به بدبینی مردم افغانستان نسبت به بهبود اوضاع در این کشور پیش از توافق نامه آتش بس می افزاید پس از حملات گسترده علیه نیروهای افغان در چند روز گذشته، که در آن غیرنظامیان و نیروهای نظامی کشته شدند، این بدبینی به ترس تبدیل شد. << اما شاید هیچ چیز به اندازه خبر مکالمه تلفنی 35 دقیقه ای بین "ملا عبدالغنی  برادر" معاون رهبر طالبان و "دونالد ترامپ" رئیس جمهوری آمریکا در روز سه شنبه، بدبینی افغان ها را که از دولتشان حمایت می کنند، تشدید نکرده  و یا این حس را به آنها نداده است که وجودشان غیرقانونی است.>>

ترامپ بعد از این مذاکرات به خبرنگاران گفت مذاکرات خوبی برگزار و توافق شده است خشونت ها پایان یابد. به گفته "سهیل شاهین" یک سخنگوی طالبان در دوحه، رئیس جمهور آمریکا از نیروهای طالبان به عنوان "مردمی سخت" یاد کرد و گفت آنها آرمانی دارند که ماهیت آن برای دفاع از کشورشان است.

به نوشته فارین پالیسی برخی ناظران می گویند ترامپ – که ثابت کرده عادت دارد با  خودکامگان روابط  گرمی داشته باشد- شاید حتی روابط بهتری نسبت به دولت دمکراتیک منتخب در کابل داشته باشد. این مساله ای مهم است زیرا توافق صلح خواستار تشکیل "دولت اسلامی افغان پس از توافق" شده و ترامپ هم هیچ رابطه ای با اشرف غنی ندارد، که در دولت اوباما به ریاست جمهوری افغانستان رسید. برای مردم عادی افغانستان، تمام این مسایل یادآور تاریخ قدیمی تلخی است که در آن آمریکایی ها پس از تامین مالی مجاهدین علیه اتحاد شوروی در دهه 1980 افغانستان را ترک کردند و در نهایت گروه طالبان قدرت را در دست گرفت.

"علی هزاره"، یک راننده و  تعمیرکار خودرو از بغلان – یکی از بی ثبات ترین استان های شمالی کشور- می گوید <<یکی از دوستانم به طالبان پیوسته است. اهمیتی نمی دادم  ولی او از من و دوستان دیگرش به عنوان دشمن یاد می کند. اما آیا او الان رابطه اش با آمریکایی ها خوب است؟ این دیگر چه معامله ای است؟ هیچ کمکی به ما نمی کند.>>

به دنبال انتقادغنی از توافق آمریکا-طالبان، این گروه  حملات جدید خود را علیه نیروهای دولتی آغاز و اعلام کرد 5 هزار زندانی را آزاد نخواهد کرد ، یعنی یکی از اصلی ترین پایه های توافق. بعد از امضای  توافق بود که "شیر محمد عباس استانکزای" رئیس دفتر سیاسی طالبان در دوحه، مدعی شد در کابل هیچ دولت واقعی وجود ندارد و این که طالبان به هیچ وجه آن را نمی پذیرد. به گفته "وحید فقیری" یک تحلیلگر افغان روابط جدید طالبان و واشنگتن  حتی جنبش طالبان را تقویت خواهد کرد <<وقتی که آنها با هم دیدار می کنند، اعتماد دوجانبه شان احتمالا افزایش خواهد یافت.>>

به نوشته فارین پالیسی، همه اینها نشانگر یک ایهام تاریخی برای آمریکایی ها است زیرا این دولت سابق طالبان بود که تروریست های القاعده و عامل حملات 11 سپتامبر را مخفی کرده بود. مردم عادی افغانستان می پرسند دولت جدیدی که طالبان هم به آن پیوسته باشد، چه شکلی خواهد بود. بسیاری آشکارا نگران اقدامات خشونت بار دهه 1990 هستند. "نظیفه نیازی" افسر بازنشسته ارتش افغانستان در کابل می گوید << طالبان خود را از رژیم قبلیشان و اقدامات آن جدا کرده اند. اگر آنها در این ادعا  جدی بوده  و به آزادی های ما احترام بگذارند، خوب است. اما اگر اینگونه نباشد، من جدا نگران بازگشت آنها هستم.>>

وی مانند بسیاری دیگر از زنان افغان تاکید کرده است طالبان نباید رفتن زنان به مدرسه، محل کار  یا دانشگاه را ممنوع کنند. "فهیمه" که در یک نهاد غیرنظامی در کابل مشغول است، می گوید<< من امیدوارم صلح و آرامش برقرار شود اما تصور نمی کنم طالبان به ما به عنوان زن احترام بگذارد. آنها در گذشته ما را سرکوب کرده اند و  شاید در آینده  باز هم این کار را ادامه دهند. آنها از مردان  جوان ما به عنوان سربازانی استفاده کرده اند که جانشان برای آنها مهم نبود. اگر طالبان رفتارشان را تغییر ندهند، من از بازگشتشان استقبال نمی کنم.>>