نگاه اول: 
بر اساس برخی اخبار عراق روزانه تقریبا سه و نیم میلیون بشکه نفت می‌فروشد که تقریبا ثلث پول فروش نفت را دولت امریکا مصادره می‌کند. البته بر اساس برخی گفته‌ها فروش غیر رسمی نفت عراق چیزی حدود 5 میلیون بشکه نفت است. با مقایسه فروش نفت ایران که در سال 97 حدود 1 و نیم میلیون  بشکه نفت است متوجه می‌شویم که عراق چه ثروت هنگفتی از فروش نفت بدست می‌آورد. این در حالی است که جمعیت عراق بسیار کمتر از جمعیت ایران می‌باشد و ضمنا ایران با شرایط تحریمی نیز دست و پنجه نرم می‌کند. 

به گفته افراد مطلع، حقوق مسئولان دولتی در عراق بسیار بالاست. رییس جمهور چیزی حدود 40 هزار دلار ( قریب نیم میلیارد تومان) و نمایندگان مجلس حدود 15 هزار دلار (حدود 165 میلیون تومان) دریافتی دارند. این در حالی است که بسیاری از مردم این کشور با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند. خدمات در کشور بسیار محدود است و زیرساخت‌ها، رفاه، بهداشت و مشکلات امنیتی گریبان ملت عراق را گرفته است. طبیعی است که در این شرایط مردمی که کشورشان ثروت سرشاری دارد اما خودشان در فقر و مشکلات به سر می‌برند صبرشان لبریز می‌شود و در خیابان‌ها حضور پیدا کنند. 

نگاه  دوم: 
هرچند مشکلات عراق و مبارزه با فساد حقیقتی عینی و ملموس است اما باید توجه داشت که مساله امنیت در هر حال اولویت اول است و مبارزه با فساد اولویت دوم. بنابراین نمی‌توان به بهانه مبارزه با فساد امنیت عمومی را به خطر انداخت و راه را برای رخنه عناصر برانداز و بدخواه باز کرد. 

نگاه سوم: 
اشتباه برخی از رجال سیاسی عراق مبنی بر تایید و تشویق و یا تحریک مردم عراق برای حضور در خیابان‌ها مساله‌ای است که می‌توانست کشور را تا پرتگاه سقوط و تباهی ببرد. تا امروز هم اگر اتفاق بدتری رخ نداد می‌تواند فقط بخاطر خوش شانسی باشد و الا در در شرایط هرج و مرج احتمال هر حادثه ای – حتی کودتا – وجود دارد. 

نگاه چهارم: 
فساد مالی گاه از یک کودتای نظامی یا سیاسی خطرناک‌تر است. گاه چنگال فساد چنان بر گلوی کشور فشرده می‌شود که راه هر اصلاحی را می‌بندد و کشور را خفته می‌کند. گاه برای نجات کشور از فساد سیستمی حاکمیت، نیاز به یک جنبش و مطالبه عمومی است. بنابراین مساله فساد را نباید کمتر از یک کودتای نرم دانست. فساد مالی مثل یک بمب ویرانگر می‌تواند سایر فسادهای سیاسی، اخلاقی و ... را با همراه داشته باشد. کودتای اقتصادی می‌تواند منابع مالی کشور را نابود و کشور را محتاج بیگانه کند. 

نگاه پنجم: 
موضع مرجعیت عالی عراق در اعتراضات عراق ستودنی و منطقی است. هم مطالبات به حق مردم را تایید می‌کنند و خواهان پیگیری مبارزه با فساد هستند و هم هرگونه هرج و مرج و ویرانگری را محکوم می‌کنند. به عبارت دیگر هم از پتانسیل حضور مردم برای مبارزه با فساد استفاده کردند و هم راه هرج و مرج و سوء استفاده را مسدود کردند. با وجود مرجعیت عالی و هوشمند عراق، و هدایت‌های حکیمانه رهبر معظم انقلاب ایران، که پایگاه عظیم مردمی در عراق دارند، طمع ورزان و بدخواهان نخواهند توانست آسیبی به ملت عراق برسانند و ان‌شاالله این کشور مادامی که در خط مرجعیت است و نسبت به توطئه‌ها هوشمندانه عمل می‌کند روز به روز قوی تر خواهد شد.