به گزارش ایسنا و به نقل از لایوساینس، هنگامی که یک نوزاد به دنیا می‌آید صدای گریه او نشان دهنده سلامت اوست. گرچه گریه نوزادان برای برخی ناخوشایند است اما والدین هر نوزاد مدت کمی پس از تولد به این صدا عادت می‌کنند اما یک نکته وجود دارد و آن این است که گریه نوزادان با گریه کودکان کمی متفاوت است و آن این است که نوزادان هنگام گریه اشک نمی‌ریزند.
به گفته پژوهشگران اشک برای محافظت از چشم و مرطوب نگه داشتن چشم‌ها لازم است اما این نکته به دلایلی که ذکر خواهد شد در نوزادان رخ نمی‌دهد.
"سیج تیمبرلین"(Sage Timberline) متخصص کودکان در دانشگاه کالیفرنیا گفت: وقتی با احساسات شدید مانند غم، عصبانیت یا حتی خوشبختی مواجه می‌شویم، گریه می‌کنیم. این استرس موقتی باعث ایجاد "پاسخ جنگ یا گریز" و باعث محافظت بیشتر از چشم می‌شود. این اشک‌ها همچنین می‌توانند به ترشح هورمون‌های محرک استرس که ممکن است در زمان‌های سخت ایجاد شده باشند، کمک کنند.
پاسخ جنگ و گریز(Fight-or-Flight Response) یک واکنش فیزیولوژیک است که جانوران در پاسخ به ادراکاتشان نسبت به موقعیت‌های خطرناک، حمله و یا در اقدام برای نجات خود نشان می‌دهند. این واکنش اولین بار توسط والتر برادفورد کانن توصیف شد. در نظریه او، جانداران نسبت به تهدیدات، با مجموعه‌ای از ترشحات در کل دستگاه عصبی سمپاتیک پاسخ می‌دهند که این واکنش دلیل اصلی جنگ یا گریزشان می‌شود.
تیمبرلین در گفتگو با لایوساینس گفت: یکی از مزایای گریه این است که انسان پس از آن احساس آرامش می‌کند. در حالی که نوزاد با مجاری اشک متولد می‌شود اما این مجاری به اندازه کافی رشد نکرده‌اند که اشک از آنها جاری شود. این مجاری به اندازه کافی اشک برای پوشاندن چشم و مرطوب نگه داشتن آن تولید می‌کنند، اما برای تشکیل قطره‌هایی که باعث ریزش بر گونه می‌شوند کافی نیستند.
وی در ادامه افزود: پس از سه یا چهار هفته از تولد، مجاری اشک آور نوزادان به اندازه کافی رشد می‌کنند تا پس از گریه‌های طولانی اشک از چشمانشان بیاید. چشمان و پوست یک نوزاد تمایل به خشکی دارد بنابراین مهم نیست که هوا چه میزان گرم باشد زیرا در هر صورت نوزاد در هفته اول و دوم زندگی خود عرق نمی‌کند و علت این موضوع آن است که غدد عرقی آن نیز رشد نکرده‌اند.
انسانها دارای دو نوع غدد عرق به نام‌های غده "اکرین"(eccrine) و غده "آپوکرین"(apocrine ) هستند که هر دو در نوزادان حتی اگر هنوز تولید عرق نکرده باشند، ایجاد می‌شوند. غدد آپوکرین عرق را از طریق فولیکول‌های مو ترشح می‌کنند، اما تا زمانی که تغییرات هورمونی در دوران بلوغ رخ ندهد، فعال نمی‌شوند.
در حالی که عرق آپوکرین در ابتدا بی‌بو است، اما می‌تواند بودار شود. این عرق پر از آب و الکترولیت و همچنین استروئیدها، لیپیدها و پروتئین‌ها است و باکتری‌ها می‌توانند از آن برای تولید بو استفاده کنند.
غدد اکرین نوزاد در ماه چهارم بارداری شکل می‌گیرند و ابتدا روی کف دست جنین و کف پا قرار می‌گیرند. تا ماه پنجم، غدد اکرین تقریباً کل بدن را تحت پوشش خود قرار می‌دهد به گفته تیمبرلین بعد از به دنیا آمدن نوزاد، فعال‌ترین غدد اکرین، غدد روی پیشانی است و پس از ان غدد عرق روی بالا تنه و اندام حرکتی فعال می‌شوند.
از آنجا که نوزادان نمی‌توانند عرق کنند به پرستاران یا والدین خود تکیه می‌کنند تا خنک شوند.
وی در انتها افزود: از آنجا که نوزادان عرق نمی‌کنند والدین باید بسیار مراقب آنها بوده و بر علائمی مانند پوسته پوسته شده پوست، تنفس سریع، بهانه‌گیری و کمتر تکان دادن دست و پا آنها نظارت کنند زیرا آنها می‌توانند نشانه‌ای از گرمازدگی کودکان و نگه داشتن آنها در محیط گرم باشد. در این مواقع لازم است والدین سریعا آنها را به محیطی خنک برده و تعداد لباس‌های کودک را کم کنند.
