دبیر کمیته پیگیری خانه‌های تاریخی تهران، از خریداری کامل خانه‌ی نیما یوشیج توسط سازمان زیباسازی شهری تهران خبر داد؛ تا رسما نیما و خانه‌اش بعد از 19 سال بلاتکلیفی و دربه‌دری سامان یابند.
سجاد عسگری در گفت‌وگو با ایسنا اعلام کرد: مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران دوشنبه ۱۳ خرداد از خرید کامل خانه‌ی نیما یوشیج به صورت رسمی خبر داده بود که «با توجه به صدور دستور خرید خانه نیما یوشیج توسط شهردار تهران و پس از انجام اقدامات کارشناسی و مذاکره با مالک خانه، سازمان زیباسازی شهر تهران به صورت رسمی این خانه را خریداری کرد و سند آن به نام شهرداری تهران ثبت شد.»
او مبلغ خرید این خانه را به نقل از سید حمید موسوی - شهردار منطقه‌ی یک تهران - مبلغ ۱۳ و نیم میلیارد تومان اعلام کرد.
به گزارش ایسنا پیش از این، در ۲۱ فروردین فروردین ماه، قرارداد خرید خانه نیما پس از ۱۹ سال بین شهرداری و مالک امضا و پس از آن امور مربوط به اجرا مفاد قرارداد تا حصول نتیجه پیگیری شد تا بر اساس قول داده شده به شهروندان اکنون سند مالکیت خانه نیما به نام شهرداری تهران شده است.
موسوی نیز در آن زمان اعلام کرده بود: «با هدف فراهم کردن زمینه‌های لازم در آشنایی بیشتر شهروندان با تاریخ ادبیات ایران، حفظ خانه نیما یوشیج "پدر شعر نو"، در دستور کار شهرداری قرار گرفت که با مذاکرات انجام شده مراحل تملک این خانه در حال انجام است تا این مکان به عنوان یک پاتوق فرهنگی در اختیار شهروندان قرار گیرد.»
در طول یکی دو سال گذشته، بی‌توجهی به خانه‌ی نیما، باعث شده بود تا خانه به یک مخروبه‌ی تمام عیار تبدیل شود، مخروبه‌ای که به مرور نه تنها تردد معتادان در خانه‌ای بی‌صاحب مردم محله را عاصی می‌کرد، بلکه راه دزدان برای بردن در و چارچوب‌های خانه هم راه را به ثبت ملی باقی ماندن این بنای ارزشمند می‌بست و به مرور با صدور مجوز ساخت‌وساز - در پی یک مصداق ناهنجاری شدن خانه - لودرها را به جان آن می‌انداخت.
حتی در طول یکی دو سال گذشته نیز با انتشار خبر خروج از ثبت خانه نیما، هر روز رسانه‌ها درخواست‌های دوستداران شعر و ادب و تاریخ و فرهنگ و برخی مسئولان فرهنگی را برای نجات خانه منتشر می‌کردند تا شاید کسی به داد خانه‌ی نیما برسد. خانه‌ای که معتقد بودند چیزی کمتر از «خانه - موزه سیمین و جلال» ندارد و اتفاقاً در همسایگی آن است.
دی ماه سال ۹۶ مالک شخصی خانه برای تخریب و نوسازی خانه‌ی نیما شکایت کرد و به مرور درخواستِ او به دیوان عدالت اداری رفت و حتی خبر خروج از ثبت ملی خانه هم منتشر شد. اما نخست در ۲۳ دی سال قبل، خلیل‌آبادی - رئیس کمیته میراث فرهنگی شورای شهر تهران - از رایزنی شورای شهر تهران با مالک خانه نیما یوشیج برای حفظ این خانه خبر داد تا راهکارهایی برای ماندن خانه نیما یوشیج گرفته شود.
دوم بهمن علی‌اصغر مونسان - معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری - خطاب به محمدحسن طالبیان - معاون میراث فرهنگی - وظیفه سازمان میراث فرهنگی را به وی متذکر شد و خواست تا برای حفظ این بنای ارزشمند که سال ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده تلاش کند.
در این میان، نامه‌نگاری‌ها و درخواست‌های دوستداران ادبیات، تاریخ و فرهنگ گاه و بیگاه برای نجات این خانه منتشر شد اما حرف و حدیث‌ها درست وقتی تمام شدند که میراث فرهنگی اصل ۷۹ را رو کرد تا دیوان عدالت اداری با استفاده از آن اصل قانونی، راه را بر خروج از ثبت این بنای تاریخی و ارزشمند ببندد.
همان‌طور که چهارم بهمن سال ۱۳۹۶ که فرهاد نظری - مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی - به ایسنا اعلام کرد: «"خانه نیما یوشیج" واجد ارزش ثبت شناخته شده اما فعلاً هیچ شماره ثبتی به این بنای تاریخی تعلق نمی‌گیرد.» این صحبت به این دلیل مطرح شده بود چون با استفاده از قانون "۷۹" می‌توان واسطه ماندن این خانه در فهرست آثار ملی شد و درخواست برای خروج از ثبت این خانه، به نتیجه نرسید. حتی در پیگیری‌های دوباره‌ی اداره کل دفتر ثبت آثار تاریخی در همان زمان اعلام شد؛ پرونده «خانه نیما یوشیج» بار دیگر تهیه شد و با برگزاری جلسه چهارشنبه، چهارم بهمن، کمیته ثبت آثار تاریخی این بنا را واجد ارزش ثبت شناخت.» و سکوت در خانه‌ی نیما برقرار شد.
حتی هشتم اردیبهشت امسال هم سرپرست وقت شهرداری تهران - سمیع‌الله مکارم حسینی - در مراسم افتتاحیه خانه - موزه سیمین دانشور و جلال آل احمد اعلام کرد؛ «خرید، مرمت و بازسازی خانه‌ها در تهران یکی از برنامه‌ها و اولویت‌های شهرداری تهران است. در آینده نزدیک خانه نیما یوشیج را خریداری می‌کنیم. بودجه خرید این خانه تأمین شده است و به محض خریداری مرحله مرمت، احیا و حفاظت خانه شروع خواهد شد. تهران مشاهیر بسیاری دارد. می‌خواهیم علاوه بر پایتخت اداری کشور به پایتخت ادبی و هنری تبدیل شود.»
سکوت به مرور باعث فراموشی وضعیت خانه نیما شد تا مرداد ماه سال گذشته خبر رسید «چند وقت است درِ خانه‌ی نیما نیمه باز مانده و هر کس بخواهد، به آن رفت و آمد می‌کند.»
این خبر تیر آخر بود به خانه‌ای که سال‌ها با تلاش دوستداران نیما و درخواست‌هایشان ۱پ ا بر جا مانده بود و سرانجام مسؤولان شهری را به پای میز مذاکره کشاند تا با خرید خانه، بتوان نام نیما را برای همیشه زنده نگه داشت و حالا باید منتظر طرح‌های بعدی سازمان زیباسازی برای استفاده از این بنای تاریخی ماند.
