به گزارش  فارس، «فرد کاپلان» تحلیلگر آمریکایی معتقد است که در نشست اخیر ورشو، آمریکا منزوی شد نه ایران.

وی در گزارشی که پایگاه «اسلیت» منتشر کرده است نوشت که بین وکلا اصطلاحی متداول است به این مظمون: «پرونده‌ای را به دادگاه نبر مگر اینکه مطمئن باشی که برنده می‌شوی» دیپلمات‌ها هم همین رویکرد را دارند و این یعنی: «هرگز فراخوان برگزاری یک نشست بزرگ جهانی را تا زمانی که در راستای دستور کار تو باشد، صادر نکن.» در مجموع نشست ۶۰ کشور در ورشو یک فاجعه بود و نمونه دیگری از تفکر سطحی و بی‌کفایتی است که از زمان روی کار آمدن «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا بر کاخ سفید حاکم شده است.

 این نشست دو روزه که آمریکا و لهستان به صورت مشترک از آن حمایت مالی می‌کردند، در اصل به عنوان کنفرانسی ضد ایرانی شکل گرفته بود.اما زمانی که بسیاری از کشورهای اروپایی در این نشست شرکت نکردند برنامه نشست به مسایل مربوط به غرب‌آسیا تغییر کرد. اینکه اروپایی‌ها دیپلمات‌های سطح پایین را  به جای سران کشورها و یا وزرای خارجه برای شرکت در این نشست اعزام کرده بودند، پیامی روشن است که آنها قصد نداشتند تصمیم مهمی بگیرند و یا اعلام موضع جدی داشته باشند.

در این نشست، «مایک پامپئو» وزیر خارجه آمریکا به جمع حاضر گفت که «تغییر رژیم» در سیاست آمریکا در برابر ایران نیست اما سخنرانی «رودی جولیانی» وکیل ترامپ در جمع اعضای سازمان مجاهدین (گروهک منافقین)  چیز دیگری را نشان می‌داد. همچنین «جان بولتون» مشاور امنیت ملی هم روز دوشنبه ویدئویی را منتشر کرد و در آن خطاب به سران ایران گفته بود که فکر نمی‌کند که سالگردهای دیگری از انقلاب ایران را ببینند.

شکاف در این زمینه میان آمریکا و اروپا در این مورد است که طرف‌های امضا کننده توافق هسته‌ای با ایران (برجام) بر خلاف ترامپ می‌خواهند که این توافق را حفظ کنند. که شامل آلمان، بریتانیا، فرانسه، اتحادیه اروپا، روسیه و چین می‌شود.

در این راستا، اتحادیه اروپا تلاش می‌کند تا سازوکار مالی که به این کشورها اجازه دهد تا به رابطه بازرگانی با ایران ادامه دهند را با ارز دیگری غیر از دلار اجرایی کند. «مایک پنس» معاون رئیس‌جمهور آمریکا در نشست ورشو از این اقدام با عنوان گامی ناسازگار یاد کرد که تنها به تضعیف اروپا و تقویت ایران منتهی خواهد شد و به شکاف هر چه بیشتر میان اتحادیه اروپا و آمریکا منجر می‌شود. البته این موضعگیری پوچ و بی‌معنی است چرا که ترامپ مسئول فاصله ایجاد شده است.

این ترامپ بود که از توافقی کاملا کارآمد که طبق یک قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل بود بدون هیچ دلیلی و فقط بر مبنای اینکه از ایران خوشش نمی‌آید، بیرون آمد. او از هیچ توافقی که خودش در ایجاد آن نقش نداشته باشد و به خصوص آنهایی که «باراک اوباما» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا آن را ایجاد کرده است را دوست ندارد. حالا ترامپ از دیگر کشورها هم می‌خواهد که از وی پیروی کنند و آنها را تهدید می‌کند که از لحاظ اقتصادی تحت فشار خواهد گذاشت. این یکی از دلایلی است که نشان می‌دهد چرا هم‌پیمانان و مخالفان آمریکا، این کشور را متکبر و خلاف کار می بینند.

در ادامه این گزارش آمده است که لهستان قبول کرد که برای این سیرک (نشست ورشو) چادر تهیه کند. آنها اینکار را کردند چون می‌خواهند که  آمریکا در کشورشان یک پایگاه نظامی دائمی داشته باشد و تمامی تلاش خود را به کار گرفته‌اند تا رئیس‌جمهور آمریکا را راضی کنند. ترامپ کسی است که اهمیت زیادی هم به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نمی‌دهد با این حال، لهستانی‌ها حتی پیشنهاد داده‌اند که اسم ترامپ را روی پایگاه نظامی موردنظر بگذارند. حتی کنسولگری لهستان در نیویورک، زمانی که درباره اینکه آیا ایران تهدیدی برای این کشور محسوب می‌شود  یا خیر گفت: «لهستان هرگز نگفته است که ایران تهدیدی برای این کشور است. لهستان در شمار زیادی از اقدامات چند جانبه مشغول است تا به این وسیله ثبات و صلح را در غرب آسیا و جهان به ارمغان بیاورد.»

در نشست دیروز (پنجشنبه) در ورشو هم «یاک سزاپوتویتس» وزیر خارجه لهستان گفت که در پی نقش غیرسازنده ایران در منطقه، از نتایج احتمالی برنامه هسته‌ای این کشور نگران است. البته اینچنین موضع‌گیری مبهم است و معلوم نیست که منظور از نتایج احتمالی چیست اما به اندازه‌ای ضد ایرانی است که «مایک پامپئو» وزیر خارجه آمریکا و پنس از آن خوششان بیاید.

موضوع این است که مقامات آمریکایی اگر انقدر دربند دستاورد اوباما (توافق هسته‌ای) نبودند، می‌توانستند اقدامات بیشتری را در منطقه صورت دهند اما با تبدیل کردن توافق هسته‌ای به محور اصلی نگرانی‌های خود و نیز با درخواست از اروپایی‌ها به پیروی از چنین روندی و قرار دادن رفتار آنها به عنوان معیاری در سنجش روابط فراآتلانتیک، آنها در واقع هم پیمانان قدیمی آمریکا را از این کشور دور می‌کنند و برای ایران هم فرصت ایجاد می‌کنند....

همچنین پنس و پامپئو از نقش ایران در یمن انتقاد کرده اند اما در عین حال هیچ اشاره‌ای به حملات مرگبار عربستان سعودی نکرده‌اند و این در شرایطی است که چندی پیش مجلس سنای آمریکا دو قطعنامه را علیه عربستان سعودی در ارتباط با جنگ یمن و ترور «جمال خاسقچی» روزنامه‌نگار منتقد سعودی به تصویب رساند.

فرد کاپلان نوشت که ترامپ در حال ایجاد اتحادی است که فقط شامل اسرائیل و برخی کشورهای عربی غرب آسیا به ویژه عربستان سعودی و امارات متحده عربی می‌شود و در واقع جنگی فرقه‌ای را با هزینه بیگانه کردن دیگر کشورها از جمله اروپایی‌ها علیه ایران شکل دهد ما به همکاری اروپایی‌ها فقط در ارتباط با بحران‌ها نیاز نداریم بلکه درباره دیگر مسایل هم ارتباط با آنها بسیار اهمیت دارد. اما ترامپ  رویکرد خود را بدون حمایت کنگره ادامه می‌دهد.

حال این سوال مطرح می‌شود که آیا ترامپ می خواهد با ایران وارد جنگ شود؟ اگر اینچنین باشد، اقدامی احمقانه خواهد بود. ایران دو برابر جمعیت و حدود چهاربرابر مساحت عراق را دارد و بسیاری از مردم این کشور هم با وجودی که با مشکلات فراوانی مواجه هستند اما در برابر اقدام نظامی خارجی با هم متحد می‌شوند.

پامئو گفته است که ترامپ می‌خواهد فشار بر حاکمیت ایران را افزایش دهد تا آنها را وادار کند، درباره توافق هسته‌ای بار دیگر مذاکره کنند اما این دیدگاهی ساده‌لوحانه است. چرا که «حسن روحانی» رئیس‌جمهور ایران با امضای توافقی با غرب به اندازه کافی خطر کرده است و اگر منافع اقتصادی این توافق (به ایران) نرسد، فردی جانشین وی خواهد شد که دیدگاه‌های افراطی دارد و حتی اگر اختیارات روحانی بیشتر هم باشد، چرا ایرانی‌ها باید به ترامپ که از توافق فعلی خارج شد برای توافق دیگری اعتماد کنند؟