این کارگردان سینما که تعداد زیادی از آثارش موفق به اکران عمومی در ایران نشده‌اند اما در جشنواره‌های خارجی مورد تقدیر قرار گرفته‌اند، آن هم فیلم‌هایی که بیشتر در حوزه مسائل اجتماعی نوجوانان ساخته شده است، در گفت‌وگویی کوتاه با ایسنا درباره وضعیت و جایگاه سینمای اجتماعی در شرایطی که بیشتر فیلمسازان به دنبال ساخت آثار کمدی هستند، مطالبی را مطرح کرد که ادامه‌اش به موضوعی کلان‌تر در حوزه سینما و هنر رسید.
جلیلی که این روزها فیلمی با همان رویکرد قبلی خود را کارگردانی می‌کند، ابتدا چندان تمایلی به صحبت نداشت چون می‌گوید، ناامیدی زیادی را می‌بیند که هر صحبتی را بی‌فایده می‌کند. با این حال اظهار کرد: اول انقلاب قرارمان چیز دیگری بود. قرار بود کار فرهنگی انجام دهیم و بر همین اساس بنیاد سینمایی فارابی تشکیل و کار فرهنگی شروع شد، اما بعدها افرادی تندرو آمدند و مسئولان فارابی را محکوم کردند و سینمایی کم‌مایه را پیش آوردند.
او ادامه داد: در سال‌های اول انقلاب تا زمان جنگ، شرایط خوب بود ولی بهترین‌های مملکت یا شهید یا جانباز شدند و فرصت‌شناسانی سر کار آمدند که نتیجه‌اش قلع و قمع شدن همه چیز بود و همین سینمای کمدی که در فیلم‌ها می‌بینیم لودگی است.
کارگردان فیلم‌های «گال»، «دان» و «گل یا پوچ» گفت: متاسفانه گاهی فکر می‌کنم اصلا از اول برنامه این بوده که مردم ایران را بی‌فرهنگ کنند و ما هم فریب خوردیم، چون سیستم طوری شد که از معنویت به مادیت صِرف رسید. ببینید در همه‌ی این سال‌ها تاکنون یک نویسنده درجه یک نیامده که جای احمد محمود را بگیرد، یک متفکر نیامده که جای جلال آل‌احمد را بگیرد یا یک مذهبی مبتکر نیامده که جای شهید مطهری را بگیرد. همه چیز پولی شده و روی دلار می چرخد و دیگر فیلمساز فرهنگی اصلا به فرهنگ فکر نمی‌کند.
جلیلی گفت: اصلا بماند که فیلمساز فرهنگی هم نداریم، بیشترشان یا مُردند، یا خانه‌نشین شدند یا رفته‌اند و عده‌ای هم که هستند بیشتر به دنبال ساخت فیلم کمدی‌اند، آن هم نه به خاطر اینکه روحیه مردم را شاد کنند، بلکه می‌خواهند پول در بیاورند و مردم هم متاسفانه شاید برای فرار از مشکلات، به تماشای این فیلم‌ها می‌نشینند که باعث فروش خوب آن‌ها می‌شود. همین اتفاق هم سبب می‌شود تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران به دنبال بازیگرانی باشند که در این فیلم‌ها مخاطب را جذب می‌کنند.
او در پاسخ به اینکه اگر اینقدر ناامید است، پس چطور در حال فیلم ساختن است؟ بیان کرد: من به کسی امید ندارم، به همین دلیل کار خودم را می‌کنم و همین است که دوستانم می‌گویند ابوالفضل در جزیره زندگی می‌کند.
وی گفت: در حال حاضر هم برای من اصلا مهم نیست چه کسی رییس امور سینمایی می‌شود. من هنوز هم عضو خانه سینما نیستم، چون این خانه سینما و حتی معاونت سینمایی را ایده‌آل نمی‌دانم. همین الان یک عده به محمدمهدی حیدریان توهین می‌کنند، درحالی که او کارهای نیست، همان طور که دکتر ایوبی که در زمینه هنر و فرهنگ متفکر بود، کارهای نبود. باید مسائل را با آن کسی که امور را در دست دارد صحبت کرد و الان هم که گروه فشار شانتاژ می‌کند تا کسی مثل فلان مدیر دوران قبل به سازمان سینمایی بیاید، باید بدانیم او هم کارهای نیست، منتها فرقش با بقیه این است که زیر نظر کسانی بوده که قدرت داشتند.
