فارس نوشت: این روزها یکی از این مهم‌ترین گفت‌وشنودهای سینمایی کشور، تغییر معاون وزیر در امور سینمایی و رفتن محمدمهدی حیدریان از ریاست سازمان سینمایی است. تغییری که به علت اجرایی شدن قانون «منع به کارگیری بازنشستگان» قطعی است و به‌زودی انجام می‌شود. این موضوع را در چند بخش می‌توان بررسی کرد.
نخست؛ چه کسی قرار است رئیس جدید سازمان سینمایی شود؟
نام‌های مختلفی به عنوان نامزد کرسی ریاست سازمان سینمایی شنیده می‌شود؛ اما در این میان افرادی همچون محمد احسانی، محمود اربابی، حسین انتظامی، ابراهیم داروغه‌زاده و مهدی شفیعی از همه مطرح‌تر است.
اما با توجه به این که ابراهیم داروغه‌زاده به تازگی به عنوان دبیر سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر شده است، می‌توان اینگونه برداشت کرد که وی از بین کاندیداهای این سمت از نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خارج شده است. طرح نام محمد احسانی هم قابل تامل است؛ چرا که کمتر از ۳ سال دیگر باز نشسته می‌شود و انتخاب او توجیه چندانی ندارد.
حسین انتظامی همشهری وزیر ارشاد و دستیار ارشد اوست. او گرچه روابط خوبی در وزارتخانه و رسانه‌ها دارد، اما نه در سوابق تحصیلی و نه در سوابق اجرایی خود پیشینه هنری شاخصی ندارد و معمولاً او را به عنوان چهره‌ای مطبوعاتی می‌شناسند.
محمود اربابی عضو هیات علمی دانشگاه و معاون توسعه فناوری و مطالعات سینمایی است و بیشترین فعالیتش در حوزه سینما بوده، از این رو گزینه مناسبی به نظر می‌رسد. اربابی ۵۷ سال سن دارد و مدیر جوانی محسوب نمی‌شود.
جوان‌ترین گزینه جدی ریاست سازمان سینمایی، مهدی شفیعی با ۴۴ سال سن است. او سال‌هاست با وزارت ارشاد به انحاء مختلف همکاری دارد که بارزترین آن‌ها مدیریت اداره هنرهای نمایشی بوده است. شفیعی هم‌اکنون دانشجوی دکتری پژوهش هنر است و اگر مانند معاونت هنری، جوانگرایی همچنان مد نظر وزیر ارشاد باشد، گزینه مناسبی به نظر می‌رسد.
دوم؛ رئیس جدید چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
نکته جالب آن است که برخی نام‌ها که به هیچ عنوان در اندازه ریاست سازمان سینمایی نیستند، سعی می‌کنند با قرار دادن نام خود در کنار گزینه‌های ذکرشده و القای غلط به رسانه‌ها، برای خود رزومه بسازند. در میان این اسامی، از مدیران روابط عمومی جشنواره‌ها تا مدیران جوان برخی مراکز وجود دارند. در حالی که رئیس سازمان سینمایی باید از نظر مطالعات سینمایی، از پختگی کافی برخوردار باشد و همچنین در حوزه سینما مسبوق به سابقه باشد.
با توجه به حساسیت حال حاضر فضای سینمایی کشور، نمی‌توان مدیری را انتخاب کرد که خود نیازمند چندین مشاور برای اداره سینمایی کشور است. شخصی‌که انتخاب می‌شود باید از کسانی باشد که در سینمای ایران ریشه دارد و در میان اهالی هنر ـ‌اعم از بازیگران و کارگردانان ـ شناخته‌شده باشد.
سوم؛ مهترین رکن رئیس جدید سازمان سینمایی
رئیس جدید سازمان سینمایی باید برای سینمای ایران برنامه‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت داشته باشد. سینمای ایران در حال حاضر دیگر گنجایش اشتباهات جدید را ندارد.
رئیس جدید سازمان سینمایی اگر می‌خواهد در این حوزه موثر واقع شود، باید برنامه‌ریزی‌ها و حرکت‌های درستی را که در دوران ریاست گذشته سازمان سینمایی آغاز شده است، ادامه دهد و نقاط ضعف را برطرف سازد. یکی از مشکلات که برخی از مدیران کشور آن را به وجود می‌آورند، این است که بعد از انتخاب به عنوان رئیس جدید، تمام کارهای و اتفاقات خوبی را که در دوران گذشته آغاز شده است، نادیده می‌گیرند و سعی می‌کنند چرخ را از نو اختراع کنند!
چهارم؛ جشنواره‌های فیلم فجر
یکی از نکات مهم درباره رئیس جدیدی سازمان سینمایی، این است که آیا رئیس جدید نیز قائل به برگزاری جداگانه جشنواره ملی و جهانی فیلم فجر است یا این که تصمیم دارد این دو جشنواره را بار دیگر ادغام کند؟
محمدمهدی حیدریان معتقد بود که برگزاری جشنواره به صورت منفصل یا جداگانه، نوعی فرصت برای سینمای ایران است. آیا رئیس جدید نیز به این باور خواهد بود؟
البته می‌توان حدس زد که برای سی‌وهفتمین جشنواره ملی فیلم فجر اتفاق خاصی روی نخواهد داد، چرا که فراخوان این جشنواره به تازگی منتشر شده و این به آن معناست که امسال شاهد جشنواره ملی فیلم فجر خواهیم بود، نه جشنواره بین‌المللی فیلم فجر.
پنج؛ جمع بندی
نکته‌ای که می‌توان آن را پیش‌بینی کرد، این است که آینده سینمای ایران، آینده روشنی است؛ چرا که هر روز جوانانی وارد عرصه سینما می‌شوند که هم کارشناس‌اند و هم دغدغه‌مندی لازم را دارا هستند.
با توجه به پیشینه مثبت سیدعباس صالحی و دقت نظری که در کارهایش تاکنون داشته است، می‌توان پیش‌بینی کرد که بهترین گزینه موجود را برای سینمای ایران انتخاب خواهد کرد.
