واردات کالا در اقتصاد هر کشوری امری طبیعی بوده و براساس نیازهای آن کشور و با اولویت بندی صورت می گیرد، در همه کشورها توجه به تولیدات داخلی حتی بالاتر از واردات قرار دارد و رشد تولید که شاخصه رشد اقتصادی است مورد توجه قرار دارد، در کشور ما اما رویه متفاوت است و واردات نه تنها بر اساس نیاز صورت می گیرد بلکه عده ای دلال با توجه به سودکلانی که در واردات وجود دارد دست به این کار می زنند.
واردات میخ و سیخ و پیچ میراث دولت نهم و دهم بود که متاسفانه این میراث نامبارک در دولت یازدهم و دوازدهم حتی در بدترین شرایط اقتصادی باز هم خود را نشان داد، واردات 160 تن کود انسانی از ترکیه، ده ها مورد پتوی معمولی و کرک حیوانات، بیل ، سیگار برگ هر نخ به ارزش 26 هزار و 500 تومان و همچنین چند میلیون دلار لاک آرایش و لیوان های گیلاس، تنباکوی میوه ای و خاکستر برای گلکاری در پشت بام وارد شده است.
اینها نمونه ای از واردات غیرضروری ایست که در رسانه ها مطرح و عموم از آن باخبر می شوند اما موضوع مهمتر مافیای واردات کالاست که سعی می کند به هر ترتیبی دستش در سفره واردات دراز شود، سفره ای که هیچ سودی برای کشور ندارد و به راحتی تولید داخلی را به ورطه نابودی کشانده است. متاسفانه دولت های مختلف میلیون ها دلار برای واردات اختصاص داده اند ارزهایی که می توانست به صورت مدیریت شده به بخش تولید کشور اختصاص یابد تا در این 20 سال به قدرت صنعتی در منطقه و جهان تبدیل شویم، اما یکی از مهمترین سوالاتی که در این باره مطرح می شود این است که چرا مسوولان در دولت علاقه ای به تزریق این سرمایه در جهت رونق تولیدات داخلی، ندارند؟
برنامه ریزی نداریم!
سیدجواد حسینی کیا عضو هیات رییسه کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در واکنش به این سوال که اخبار زیادی درباره اختصاص میلیون ها دلار ارز برای واردات فلان کالا که بعضا حتی ضروری هم نیست می شنویم، چرا این ارز با توجه به اهمیت رشد تولید داخلی به این بخش تعلق نمی گیرد، گفت: «به عنوان مثال تنها 4 تا 6 درصد چادر مشکی مورد نیاز بانوان در کشور تولید می شود، در واقع بخشی از صنایع و تولیدات حمایت نشده اند و بخشی از افراد خودشان برای دریافت تسهیلات اقدام نکردند در حالیکه ظرفیت فراوانی در این کشور وجود دارد و تنها اتفاقی که میفتد خروج منابع ما در وضعیت اقتصادی کنونی است.»
وی اضافه کرد: «برای ساماندهی این وضعیت نیازمند نوعی برنامه ریزی جدی و مدونی در سازمان صنعت، معدن و تجارت است که از این بی برنامگی نجات پیدا کنیم.»
واردات غیر ضروری و خارج از اولویت
حسینی کیا درباره اقدامات لازم برای کنترل واردات غیر ضروری نیز تصریح کرد: «تا امروز کمیسیون در این حوزه توجهاتی را داشته است و اقداماتی را هم انجام داده است و این برنامه ها ادامه دارد و گزارشات این اقدامات هم به نهادهای مرتبط داده شده و اگر جای دیگری هم نیاز باشد ورود خواهیم کرد.»
عضو هیات رییسه کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سوال که آیا واقعا همه واردات جزو نیازهای ضروری و واقعی کشور است، تاکید کرد: «قطعا اینطور نیست و بخش زیادی از واردات به کشور اولویت های درجه یک ما محسوب نمی شود به عنوان نمونه لوازم آرایشی که حجم زیادی ارز از کشور خارج می کند. البته با شرایط ارزی امروز این شرایط کمی تلطیف شده اما همچنان ادامه دارد.»
وی گفت: «با تقسیم بندی تخصیص ارز، واردکننده هایی که می خواهند هنوز وارداتی غیر از اولویت داشته باشند باید ارز با نرخ آزاد تهیه کنند که همین موضوع باعث شده تا شاهد کاهش بخشی از واردات کالاهای غیر اولویت دار درجه پنج و شش شود.»
سودکلان و نبود ممنوعیت
حسینی کیا در پاسخ به اینکه دلیل اصلی علاقه مندی به واردات چیست، تصریح کرد: «کسب سودهای کلان تنها دلیل گرایش به واردات و مقاومت در برابر اصلاح رویه واردات است.»
عضو هیات رییسه کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر اینکه آیا واقعا سیستم دولتی نمی تواند جلوی اینگونه واردات را بگیرد، افزود: «دولت باید ممنوعیت تعیین کند، مثلا هر چیزی که 50 درصد آن در داخل تولید می شود شامل منع واردات شود البته این موضوع از سوی کمیسیون هم به دولت پیشنهاد شده است و الان هم هرچند کم اما اقداماتی در این زمینه صورت گرفته است و امیدواریم زودتر اقدام شود.»
