در زیرمجموعه وزارت راه و شهرسازی یعنی سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای نیز به نظر می‌رسد جدیت آنچنانی برای حل مشکل کامیون‌داران وجود ندارد؛ گواه این مسئله نیز اظهارات کامیون‌داران در رابطه با محاسبه کرایه حمل بر اساس تن کیلومتر است. آنها می‌گویند اجرای این خواسته کامیون‌داران با توجه به بررسی‌های کارشناسی حدود 3 ساله کاری ندارد، اما سازمان راهداری وعده عملیاتی شدن آنرا طی دو ماه داده است.
یکی از کامیون‌داران با اشاره به عدم تناسب افزایش قیمت‌ها و کرایه حمل ، اظهار کرد: مشکل ما کامیون‌داران این است که لاستیک و قطعات 200 تا 400 درصد گران شده اما کرایه‌ها طی سه سال اخیر تغییری نکرده است.
سید دلاور موسوی با بیان این‌که قبلا یک جفت لاستیک را 2 میلیون و 100 تا 2 میلیون و 200 هزار تومان خریداری می‌کردیم که الان قیمت آن به 10 میلیون تومان افزایش پیدا کرده است، افزود: نیاز سالانه ناوگان حمل‌ونقل بار کشور حدود 5 میلیون حلقه است و 40 یا 50 هزار حلقه لاستیک در شرایط کنونی دردی از کامیون‌داران را درمان نمی‌کند.
وی با بیان این‌که دولت فقط به 10 درصد از ناوگان باری یک جفت لاستیک می‌دهد، تصریح کرد: واقعیت آن است که ناوگان باری کشور به دلیل عدم توجه زمینگیر شده، ضمن این‌که بیشترین حوادث جاده‌ای مربوط به لاستیک صاف است که یا می‌ترکند یا این‌که ترمز مطمئنی ندارند.
وی در ادامه به اظهارات یکی از رانندگان اشاره کرد و گفت: یکی از کامیون‌داران چند پیش می‌گفت هر چه به ماشین می‌گویم مسئولان در حال تلاش برای حل مشکل هستند، اما ماشین جوابی برای گفتن ندارد و به دلیل مشکلات زمنیگیر شده است.
وی در ادامه با تاکید بر این‌که کامیون‌داران ایثارگر و بدهکارترین قشر جامعه هستند، اظهار کرد: رانندگان هیچ تمایلی به توقف نداشته و ناامنی را نیز نمی‌خواهند. سفره مردم به حمل‌ونقل گره خورده و اگر چرخ حمل‌ونقل بار بایستد معیشت مردم نیز به خطر می‌افتد.
موسوی افزود: از سه سال پیش گروهی متشکل از نخبه‌های صنعت حمل‌ونقل را دور هم جمع و طی نامه‌ای به وزیر راه و شهرسازی و سایر مسئولان مربوطه چنین روزی را پیش بینی کردیم. گروه علم و عمل هشدارهای لازم را به موقع به مسئولان داد اما اتفاقی در این رابطه روی نداد. مردادماه سال 95 در اتاق جلسات کمیسیون عمران مجلس رو دررو با وزیر راه وشهرسازی صحبت کرده و نسبت به وضع بد کامیون‌داران هشدار داد.
وی ادامه داد:وزیر راه و شهرسازی در جواب گفت الان عجله دارم و باید به جلسه رئیس‌جمهوری برسم، بعدا پیگیری می‌کنم.
وی یادآور شد: پس از آن تاریخ دیگر وزیر راه و شهرسازی را ندیدیم 5 خرداد ماه امسال یعنی چهار روز بعد از اعتراضات که با آقای آخوندی جلسه رسمی داشتیم و وی بحث مربوط به محاسبه کرایه بر اساس تن بر کیلومتر را پذیرفت.
وی با بیان این‌که قرار بود با اول خردادماه امسال رئیس مجلس درباره مشکلات کامیون‌داران جلسه داشته باشیم که آقای لاریجانی به جلسه نیامدند، گفت: معاون آقای لاریجانی به جای ایشان آمدند و در جلسه عنوان کردیم اگر رانندگان ترمز دستی را بکشند حمل بار در کشور دچار مشکل می‌شود.
موسوی با بیان این‌که تمام خواسته کامیون‌داران این است که کرایه حمل بار بر اساس تن بر کیلومتر محاسبه شود، اظهار کرد: روی این طرح 600 نفر ساعت کار کاشناسی دقیق انجام شده و تمام متخصصان وزارت راه و شهرسازی و معاونان وزیر و شهرسازی آنرا تایید کرده‌اند. مدیران مربوطه می‌گویند این طرح باید به تایید شورایعالی ترابری رسیده و مهر این شورا بر آن زده شود. اما با وجود این‌که اجرایی کردن این طرح کاری ندارد که سازمان راهداری می‌گوید 2 ماه دیگر آنرا عملیاتی می‌کند.
این کامیون‌دار در توضیح محاسبه کرایه حمل بر اساس تن بر کیلیومتر، گفت: قاعده پرداخت در این طرح ساده بوده و باید روی سیستم ثبت شود. در واقع وقتی شرکت حمل‌ونقلی کامپیوتر خود را روشن می‌کند روی سیستم نوع بار، مبداء، مقصد تناز آن، ترافیک، خطرناک بودن و کرایه مشخص و در بارنامه درج می‌شود.
موسوی بیان کرد: سازمان راهداری می‌گوید برای عملیاتی کردن محاسبه کرایه حمل بار بر اساس تن بر کیلومتر با ستاد تنظیم بازار مشکل دارد.
وی با اشاره به این که دولت برای سوخت یارانه می‌دهد که البته به نام راننده و به کام صاحب کالاست، اظهار کرد: مسئله اصلی رانندگان افزایش 200 تا 400 درصدی هزینه‌هاست، هر کاری کنیم نمی‌توانیم قیمت‌ها را به قبل برگردانیم، دولت هم از دلار 16 هزار تومان سود می‌برد. از دولت می‌خواهیم کرایه کامیون‌داران را واقعی کند؛ در این صورت از دولت نه لاستیک می‌خواهیم و نه قطعه.
وی گفت: از دولت می‌خواهیم که کرایه‌ها را 100 درصد افزایش دهد و ملزومات مورد نیاز را خودمان تهیه می‌کنیم و چیزی از دولت نمی‌خواهیم.
وی همچنین از این‌که سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای طی سه سال گذشته (تا قبل از اول خرداد امسال و اعتراض رانندگان) از کامیون‌داران سراغی نگرفته بود، گلایه کرد.
