سطح درآمد مردم ؟؟؟؟ قدرت خرید مردم ؟؟؟؟

رهایی بنزین از دست قاچاق چیان نفت خام و فرآورده های نفتی آن از نعمت های با ارزشی است که باید در استفاده, از آنها نهایت تدبیر و انصاف را در نظر داشت. چرا که این نعمت ها سهم آیندگان نیز است و مصرفی بی رویه و بی هوده آنها موجب سه معضل اساسی: هلاکت جامعه انسانی( در قالب انواع بیماری), تخریب محیط زیست( افزایش اثرات گازهای گلخانه ای, آلودگی هوا و آب و از بین رفتن حیات اکوسیستم ها) و قاچاق وحشتناک به کشورهای همسایه و پیرامونی می شود. به جرات می تواند گفت که تنها راه نجات کشور از سه معضل یاد شده و یک منبع در آمد قوی برای برنامه های دولت, آزاد(جهانی) کردن قیمت آن در کشور و واریز پول سهم هر فرد به قیمت آزاد(جهانی) آن به حساب ایرانیان ساکن کشور به شکل یارانه است. در حال حاضر میزان بنزین تولیدی ادعا می شود که حدود 90 میلیون لیتر در روز است, اگر رقم قطعی تولید روزانه بنزین و میزان مصرف بنزین ( تا حدود زیادی بیهوده) را 80 میلیون لیتر بدانیم و جمعیت ایرانیان ساکن را در کشور را 80 میلیون فرض نماییم, یعنی هر ایرانی متوسط روزانه 1 لیتر بنزین مصرف می کند و عمکردی بدور از عدالت اجتماعی, قاچاق وحشتناک و شرایط بحرانی فعلی نتیجه چنین برنامه ریزی غلطی در مصرف است. عدالت اجتماعی در گرو ایجاد رفاه و سود برای همه ایرانیان و با در نظر گرفتن حقوق معنوی دیگر موجودات است و این امر میسر نمی شود مگر اینکه : یک - قیمت عرضه بنزین در کشور به قیمت روز آزاد(جهانی) آن ( یا حداقل معادل FOB خیلج فارس ) باشد, این امر باعث جلوگیری از قاچاق این فرآورده استراتژیک به کشورهای همسایه و ترحیح مصرف کنندگان در استفاده از خودرو های مصرف بهینه, و رایج تر شدن استفاده از ماشین های گاز سوز و هیبردی و چاره اندیشی خودرو سازان کشور در اصلاح کیفیت خودروهای تولید می شود. دو - اگر نصف تولید( حدود 40 میلیون) را به صورت سهمیه به جمعیت کشور اختصاص یابد, سهم بنزین روزانه هر شخص حدود نیم(0.5) لیتر می شود و مقدار سهمیه ماهیانه هر ایرانی 15 لیتر می شود. دولت محترم می تواند پول 15 لیتر بنزین را به قیمت متوسط آزاد(جهانی) ماه قبل, به صورت یارانه اول هر ماه به حساب همه ایرانیان ساکن کشور واریز کند. سه - وزارت نفت می تواند باقیمانده بنزین تولیدی روزانه( حدود 40 میلیون لیتر) را با قیمت آزاد(جهانی) به صورت ارزی به کشورهای همسایه صادر نمایید و منبع درآمد ارزی حاصل را صرف ایجاد زیر ساخت های حمل و نقل عمومی(مترو در شهرهای بزرگ, اتوبوس های تندرو گاز سوز در شهرهای کوچک و مینی بوس یا ون در روستاها), سرمایه گذاری در صنایع فرسوده بالادستی و پایین دستی صنعت نفت, فرهنگ بهینه کردن مصرف انرژی در مصارف صنعتی, تجاری و خانگی نمایید. در حال هزینه هر لیتر بنزین از مرحله از صفر( دریافت نفت خام از چاه ) تا صد آن(تخلیه بنزین از تانکر در جایگاه) حدود 30000 ریال برای دولت هزینه دارد؛ در حالی که مصرف کننده فقط 10000 ریال برای هر لیتر بنزین می پردازد؛ ارزش آن با دلار دولتی( 42000 ریال) حدود 60000 ریال می باشد و ارزش واقعی آن با دلار آزاد(120000 ریال) حدود 130000 ریال می باشد و قاچاق آن به مرزها حدود 1200 درصد سود دارد. اگر نرخ عرضه بنزین 60000 ریال باشد در این صورت قیمت 30 لیتر آن( با لیتری 60000 ریال) 1800000 ریال می شود, دولت پول 15 لیتر آن یعنی 900000 ریال را به حالت یارانه به حساب هر ایرانی ساکن در ایران، زنده و دارای کارت ملی هوشمند به صورت یارانه در ابتدای هر ماه( اوّل هر ماه) واریز می کند و مصرف کننده واقعی باید پول 15 لیتر دیگر را خود می دهد؛ در این صورت هر لیتر بنزین برای مصرف کننده واقعی 30000 ریال تمام می شود. طراحی بالا بردن قیمت بنزین به لیتری 60000 ریال و اختصاص سهمیه ماهیانه 15 لیتری به هر ایرانی و واریز ارزش ریالی آن به حساب هر ایرانی( زنده و ساکن در کشور)در ابتدای هر ماه : باعث ایجاد عدالت اجتماعی، جلوگیری از قاچاق سوخت، بالا رفتن سلامتی و تندرستی جامعه, مصرف بهینه فرآورده، رایج شدن فرهنگ استفاده از دوچرخه, خودروهای برقی و استفاده از وسائل حمل و نقل عمومی و تا حدود جلوگیری از آلودگی هوا و مهم تر از همه؛ صادرات بنزین به کشورهای همسایه می تواند یک منبع قوی ارزی برای دولت باشد و ایجاد زیر ساخت های حمل و نقل عمومی را باعث شود. تنها راه کنترل میزان مصرف، جلوگیری از قاچاق بنزین و ایجاد عدالت در توزیع منابع برای همه ایرانیان داخل کشور: 1- واقعی( جهانی) کردن قیمت بنزین؛ 2- اختصاص سهیمه سرانه ای روزانه براساس نصف تولید بنزین بر جمعیت کشور 3- واریز کردن معادل ارزش پولی سهمیه سرانه ای روزانه به حساب همه ایرانیان داخل کشور به حالت یارانه است. تنها با این فرآیند سه مرحله ای است که هم مصرف بهینه می شود و هم قاچاق کم و کمتر و عدالت در استفاده از این منبع خدادی بنزین هم تا حد زیادی رعایت می شود. در ضمن دولت می تواند نصف دیگر تولید روزانه بنزین را به کشورهای همسایه صادر و یک منبع در آمد ارزی قوی باشد. با این طرح آلودگی هوای شهر بسیار کمتر و معیار سلامتی و تندرستی جامعه حالت افزایشی و قاچاق بنیزین حداقل می شود. کاش! فقط وفقط این طرح مطرح و نقایص و ضعف های آن به گوش نگارنده برسد. با تشکر - مهرداد رجبی - دکترای تبدیل انرژی