ناهید شفیعیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: وجود سرب در بدن نه تنها ضروری نیست بلکه یک عنصر سمی برای حیات اعضای بدن محسوب میشود. وی اضافه کرد: این فلز از طریق هوا، غذا و گرد و غبار آلوده وارد بدن شده و در آنجا ذخیره میشود.
شفیعیان اولین عضو محل تجمع سرب را استخوان عنوان کرد و گفت: متاسفانه نیمه عمر بیولوژی سرب در بدن نسبتا طولانی است. مدیر گروه مهندسی بهداشت حرفهای معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی لرستان با اشاره به علائم ناشی از تماس با سرب بیان کرد: درد عضلات، بی اشتهایی، دردهای شکمی و سردرد را میتوان نشانههای تماس با این فلز عنوان کرد.
وی بیان کرد: در تماس با این فلز افزایش معنی داری در سطح بیلی‌روبین سرم خون دیده شده که ممکن است نتیجه همولیز گلبول‌های قرمز خون باشد. شفیعیان خاطرنشان کرد: تماس با سرب سبب ایجاد علائم و بیماریهایی مانند درد مفاصل، خستگی، حساسیت، کاهش حافظه، تمرکز مشکل و سردرد میشود.
این محقق ادامه داد: همچنین در غلظت‌های بالاتر موجب دردهای شکمی، افزایش فشار خون، نفروپاتی، کم خونی، نقرس، معلولیت کلیه و اختلال سیستم عصبی محیطی خواهد شد.
