داستان نظام ما در حل مشکلات کلیدی کشور بی شباهت به داستان آن پهلوان پنبه ای که بر بازوی خود اراده خالکوبی نقش شیر داشت نیست. پهلوان پنبه ای که با سوزنش هر سوزنی از الگوی بخشی از شیر صرف نظر می کرد تا آنجا که خالکوب بیچاره سوزن خود را به کناری می اندازد و میگویدشیر بی یال و دم و اشکم که دید اینچنین شیری خدا هم نافرید.
سالهاست که ما سرمایه حال و آیندگان کشور یعنی سوخت را به ثمن بخس در داخلی می فروشیم ودود میکنیم و به بمحض اینکه اراده تصحیح و تعدیل قیمت می کنیم، جنجالی بپا می شود و دوباره برمی گردیم سر جای اولمان.
نظام اداری ما به برکت پول بادآورده نفت هر سال از سال پیش متورم تر و ناکارآمدتر می شود و هر بار که طرحی و بخشی در خصوص کوچک کردن و کارآمد کردن دولت پیش می آید، دادوقال عده ای در میآید و دوباره برمیگردیم سر جایی که بوده ایم.
نظام بانکی مان پر از فساد و مسئله است و اراده جراحی در این نظام معیوب هر بار تیرش بر سنگ می خورد. فساد فراگیر شده است و تصمیم گیران و دردمندان دامنه کارشان از حد حرف و طرح مشکل فراتر نمی‌رود. براستی چه باید کرد؟ آیا راه حلی وجود دارد؟
به اعتقاد حقیر مشکلات کلیدی کشور که ام مصائب مشکلات هستند از ۱۰ مورد تجاوز نمیکند. رهبران و مسئولین کشور ابتدا می‌بایست روی این موارد و مشکلات توافق کنند، پس از آن راهکاری های اجرائی و زمان بندی شده برای حل این مشکلات توسط نخبگان و دردمندان تدوین و به تصویب برسد، پس از این مرحله تمامی دستگاه های اعم از نظامی، رسانه ای، اجرائی تقنینی، قضایی و ... می بایست همسو و در کنار هم جهت اجرای آن راهکار های ارائه شده شجاعانه بایستند و بکوشند.
همه اعم از چپ، راست، میانه و... می بایست دریابیم که آینده و بهروزی کشور در گرو حل شجاعانه این مشکلات است.
باید بدانیم که تنها طرح مشکلات و تکرار مصائب مشکلی حل نمیکند بلکه فرصتها را از بین می برد.
بیاییم و بیشتر از این، فرصت های ذی‌قیمت را از دست ندهیم و با مشکلات کلیدی کشور بیش از این شوخی نکنیم.
