به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، محققان دانشگاه "کنکوردیا" کانادا، اسکن مغز هر دو گروه افراد چندزبانه و تک‌زبانه که همگی مبتلا به بیماری آلزایمر یا "اختلال شناختی ملایم"(MCI) بودند را مورد بررسی قرار دادند.

نتیجه این بود که دانستن یک زبان دوم ممکن است به کاهش تاثیرات اختلالات مغزی "دژنراتیو"(degenerative) کمک کند.

این پژوهش تحت هدایت پروفسور "ناتالی فیلیپس" انجام شد و این گروه تحقیقاتی ام.آر.آی جامع مغز 94 فرد مورد مطالعه قرار دادند.

از میان این 94 نفر، 34 نفر از آنها تک‌زبانه و مبتلا به MCI بودند، 34 نفر چندزبانه و مبتلا به MCI بودند، 13 بیمار تک‌زبانه و مبتلا به آلزایمر و 13 بیمار نیز چندزبانه و مبتلا به آلزایمر بودند.

دانشمندان توجه ویژه‌ای به مناطق کنترل زبان و شناخت در لوب پیشانی مغز، همراه با ساختارهای محیطی مرتبط با حافظه در لوب پیشانی میانی داشتند، چرا که این مناطق در بیماران MCI و آلزایمر آسیب می‌بیند.

آنچه آنها متوجه شدند این بود که در بیماران چند زبانه ضخامت و چگالی بافت در این مناطق بیشتر از بیماران تک‌زبانه بود.

"فیلیپس" می‌گوید: نتایج تحقیق به ما نشان می‌دهد که صحبت کردن بیش از یک زبان یکی از عوامل متعدد در شیوه زندگی است که به حفظ توانایی‌های شناختی کمک می‌کند.

وی افزود: نتایج از این مفهوم حمایت می‌کنند که چندزبانه بودن و مزایای شناختی و اجتماعی مربوط به آن با انعطاف و سلامت مغز مرتبط است.

یک مقاله در مورد این تحقیق اخیرا در مجله Neuropsychologia منتشر شده است.