به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، عباسعلی نوبخت در مراسم روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی و خشکسالی که پیش از ظهر امروز در سازمان منابع طبیعی برگزار شد، اظهار کرد: محدوده کانون‌های فرسایش بادی در کشور که به منابع زیستی و اقتصادی آن منطقه خسارت وارد می‌کنند، در کشور 14 میلیون هکتار ارزیابی شده است.

وی ادامه داد: بر اساس مطالعات سال 97 خسارت مستقیم ناشی از هجوم ماسه‌های روان به مناطق زیستی، مسکونی و تأسیسات زیربنایی سالانه بالغ بر 600 میلیون دلار در سال برآورده شده است.

رئیس سازمان منابع طبیعی با اشاره به اقدامات پیشگیرانه در این خصوص گفت: اثربخشی این اقدامات شامل حفاظت از 7026 کیلومتر خطوط مواصلاتی و راه‌ها، 1810 کیلومتر خطوط راه آهن، 23 فرودگاه، 8560 کیلومتر شبکه و کانال‌های انتقال آب و آبیاری، 600 هزار هکتار اراضی کشاورزی، 87 شهر،‌ 4353 روستا، 51 شهرک صنعتی و 20 شهرک صنعتی بوده است. بر اساس مطالعات اطلس مناطق بیابانی ایران، 88.7 درصد مناطق کشور تحت تأثیر بیابان‌زایی و تخریب سرزمین قرار دارد.

نوبخت گفت: بیش از 8.7 میلیون هکتار پروژه‌های اجرایی و 13 میلیون هکتار مطالعات مناطق بیابانی در جهت فعالیت‌های بیابان‌زدایی در کشور انجام شده است و میزان مقابله با بیابان‌زایی سالانه 300 هکتار است اما میزان بیابان‌زایی سالانه یک میلیون هکتار است.

وی بیان کرد: از 165 میلیون هکتار از ‌مساحت ایران، 135 تا 137 میلیون هکتار آن منابع طبیعی است. 32 میلیون هکتار اراضی بیابانی، 125 میلیون هکتار قلمرو فرسایش آبی، 30 میلیون هکتار قلمرو فرسایش بادی، 14 میلیون هکتار کانون بحرانی گروه و غبار است. سالانه به‌طور متوسط 4.2 تن از این نواحی گرد و غبار تولید می‌شود.

رئیس سازمان منابع طبیعی با اشاره به شعار امسال روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی (نقش و حقوق زنان در مدیریت پایدار سرزمین) گفت: امسال بر نقش اصولی زنان در مدیریت پایدار سرزمین و به ضرورت توجه خاص به جامعه زنان به عنوان تربیت‌کننده نسل آینده تأکید شده است. فارغ از جریان اکوفمنیسم معتقدیم عدالت با برابری یکسان نیست. زنان در بسیاری از موقعیت‌ها توانمندتر و متعهدتر از مردان عمل می‌کنند.

نوبخت اضافه کرد: از سوی دیگر آموزش یک مرد، آموزش یک فرد است اما آموزش مادر به عنوان ستون اصلی کانون خانواده، آموزش خانواده به عنوان نهاد بنیادین اجتماع است بنابراین نقش مادر، زن و دختر به عنوان اصلی‌ترین عامل پایداری سرزمین را نمی‌توان نادیده گرفت چراکه آنان حافظ امنیت زیستی و غذایی هستند. استفاده از ظرفیت‌های زنان در قالب تعاونی‌ها، بهبود کمی و کیفی تولید روستایی لازم است مورد توجه قرار گیرد.