در هفته های اخیر همه شاهد افزایش قابل توجه قیمت طلا و ارز بوده ایم. تقریبا بر همه نیز روشن است که افزایش قمیت ارز وقتی در کنار دیگر عوامل نظیر اجرایی شدن نرخ سوم برای بنزین و یا حذف ارز توافقی و البته تشدید تنش های سیاسی در محیط منطقه و جهان قرار گیرد، یک برونداد را تولید می کند و آن هم سختتر شدن زندگی برای طیف های قابل توجهی از مردم کشورمان است.
در حقیقت، مردم روز به روز با کاهش قدرت خرید خود و تضعیف استانداردهای زندگیشان رو به رو می شوند. حال در این میان، یکی از نقدهای جدی که به دولت و تیم اقتصادی آن وارد است ایناست که از اقدامات مقطعی دست بردارند. میانگین دستمزدها در ایران هیچ تناسبی با نرخ تورم ندارد و این موضوع ساده را تاکنون بسیاری از صاحب نظران و اندیشمندان مطرح کردهاند.
بله، مشخص است که دولت هم محدودیت هایی را برای افزایش دستمزدها دارد با این حال، وقتی تورم بالاست و قدرت خرید مردم به نحوی منفی آن هم در طی چند سال تحت تاثیر قرار گرفته، بهتر است که افزایش دستمزدها در بازههای زمانی کوتاهتر نظیر حداقل دو مرتبه در سال مورد توجه باشد. اینکه در سال ما شاهد چند موج تورمی هستیم و تنها یک مرتبه میانگین دستمزدهای پرداختی افزایش پیدا می کند و آن یک مرتبه هم از نرخ تورم کمتر است، دردی از مشکلات مردم دوا نمی کند.
گذری ساده برای خرید گوشت و برنج و مرغ و دیگر مواد غذایی ساده و البته مشاهده نرخ های قالب توجه قیمت مسکن و بازار اجاره و دیگر اقلام مورد نیاز زندگی، این واقعیت که ترمیم دستمزدها آن هم در بازههای زمانی کوتاهتر یک الزام راهبردی برای ایران امروز است را به یک مساله جدی تبدیل کرده است. در این میان، متاسفانه دولت های مختلف صرفا راه انفعال را در پیش گرفتهاند یا بعضا به همدردی کلامی بسنده می کنند.
جای خالی کنش های فعالانه حقیقتا احساسا می شود. نباید سطح مشکلات به نقطه ای برسد که حل شدن آنها با هزینههای گزاف همراه باشد. اندک اقدامات در این زمینه خود می توانند امیدهای جدی را در دل مردم ایجاد کنند و این حس را در آن ها ایجاد کنند که مسوولان واقعا با توجه به شرایط موجود به فکر آن ها هستند و سعی دارند باری را از دوش آن ها بردارند. آیا کارگران یا کسانی که حداقل حقوق را می گیرند و سرپرست خانوارند و تعداد این هموطنان در کشورمان کم هم نیست، می توانند با دستمزدهای فعلی زندگی خود را بچرخانند؟! این سوالی است که همه مسوولان اقتصادی باید هر روز از خود بپرسند.
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.