به گزارش همشهری آنلاین، در بخشی از ویژه برنامه برنامه کات مسعود فراستی و در خلال صحبت از مهم ترین فیلم‌ها و فیلمسازان تاریخ سینمای ایران او نظراتش را در باره بعضی از فیلم‌ها ابراز کرد. از هامون که همچنان معتقد است خوب نیست، اما مهم است تا مسعود کیمیایی و قیصر و گوزن‌ها و دندان مار. آنچه می‌خوانید گزیده ای است از صحبت‌های او در این برنامه:

• «حاجی آقا آکتور سینما» و و «دختر لر» فیلم‌های مهمی‌هستند. هنوز هم به درد بخور هستند و فقط فیلم‌های تاریخی نیستند. فیلم‌هایی هستند که یکی با فکر ساخته شده و دیگری هم یک تکنیک خوب دارد که مال هند است. اوگانیانس در تاریخ سینمای ایران آدم بسیار مهمی ‌است. اردشیر ایرانی هم مهم است.

• اسماعیل کوشان یکی از فیلمسازان مهم سینمای ایران است. مستقل از این که با او موافق باشیم یا مخالف.

• «چهار راه حوادث» ساموئل خاچیکیان بسیار فیلم جدی است و هنوز هم مهم است. البته «ضربت» را بیشتر را دوست دارم. خاچیکیان همچنان از بسیاری از فیلمسازان امروز جلوتر است. اگر انصاف داشته باشیم از بیسیاری از آنها سینماگرتر است.

• فرخ غفاری اولین روشنفکر به معنی درست کلمه است. فیلم‌هایش از جمله «شب قوزی» انتلکت بازی ندارد. کانون فیلم ایران را اصلا فرخ غفاری ایجاد کرد.

• من «قیصر» را از گاو بیشتر می‌پسندم. گاو اساسا ادبیات است. ولی قیصر سینمایی است و شخصیت سینمایی دارد و فیلم است. صحنه حمام قیصر را هنوز به یاد دارم که بسیار خوب است.

• «طوقی» فیلم خوبی است ولی «سوته‌دلان» را دوست ندارم. «حسن کچل» هم موزیکال جالبی است.

• کامران شیردل یکی از مهم ترین مستندسازان ایران است. «صبح روز چهارم» او را بسیار دوست دارم و فیلم خوبی است.

• سبک سهراب شهیدثالث متعلق به خودش است و آدم محترمی ‌است و فیلمساز است.

• گوزن‌ها را دوست دارم. فکر می‌کنم جزو بهترین‌های کیمیایی است. بازی‌ها و حس و حالی که در فیلم هست و عنصر رفاقت باعث می‌شود فیلم با وجود از کار افتادن مضامین سیاسی اش بعد از سال‌ها، ‌ همچنان فیلم خوبی باشد و در صدر فهرست بهترین‌های منتقدان قرار بگیرد.

• حاجی واشنگتن به نظرم از کارهای مهم سینمای ایران است. ولی آنهایی که همچنان طرفدار آن هستند، برایم عجیب است. این که حاجی واشنگتن امروز ایران است، پرت و پلاست. اصلا این تصویر سیاه ایران امروز نیست.

• «مرگ یزدگرد» فیلم مهم بیضایی است، ‌ اما باشو نیست. به نظرم بهترین فیلم بیضایی که سینمایی است، ‌«باشو» است.

• فیلم‌های «بایکوت»، «دستفروش»، «عروسی خوبان» و «بای سیکل ران» هیچکدام فیلم‌های خوبی نیستند، اما تأثیرگذارند و موج می‌سازند.

• «اجاره نشین‌ها» را به «ناخدا خورشید» ترجیح می‌دهم. به نظرم خیلی فیلم سرپایی است. به نظرم بهترین فیلم مهرجویی است.

• برای «خانه دوست کجاست» عباس کیارسمتی یک نقد مثبت نوشتم که بعدها جزو نقدهایی بود که پس گرفتم. به نظرم فیلم خوبی نیست.

• «دندان مار» به نظرم بهترین کار بعد از انقلاب کیمیایی است. فکر می‌کنم خیلی فیلمی‌تازه‌ای است. شخصیت‌پردازی‌اش ملهم از اوضاع است و شخصیت‌ها درآمده اند. تم کیمیایی و بازگشت به جنوب شهر برگشته است.

• حوزه دفاع مقدس به نظرم مهم‌ترین ژانر سینمای پس از انقلاب است. چون پراتیک فیلمسازان سر مسئله جنگ به نظرم خیلی قابل احترام است. جنگ تحمیلی داریم که فیلمسازان در آن بزرگ می‌شوند. مسئله جنگ هم بزرگترین مسئله چند سال ایران است. هشت سال جنگ است و سینمایش جواب می‌دهد. همچنان به نظرم بهترین سینمای ما پس از انقلاب سینمای دفاع مقدس است. از آن آدم‌های حسابی بیرون می‌آیند. از حاتمی‌کیا تا ملاقلی‌پور. به نظرم کاری که بیضایی می‌خواسته در فیلم‌هایش بکند و نتوانسته ملاقلی‌پور در سفر به چذابه کرده است. بدون ادا و اطوار سوررئال می‌سازد. کاملا درک شهودی است و سینمایش اصلا با همین درک شهودی رشد کرد.

• چهره مهم آن دوره و سینمای جنگ حاتمی‌کیاست و تا سال‌ها هم باقی می‌ماند.

• «عروس» به نظرم همچنان بهترین فیلم افخمی ‌است.

• «نرگس» به اعتقاد بسیاری بهترین فیلم رخشان بنی اعتماد است و هیچ هم حرف گزافی نیست.

•  هامون» خیلی فیلم مهمی ‌از فیلم‌های مهرجویی است. من در آن زمان یک نقد بنیان‌کن در باره این فیلم نوشتم. خیلی‌ها فکر می‌کنند ضدروشنفکری من از برنامه هفت شروع می‌شود، ولی از آنجا شروع می‌شود. مهرجویی فقط یک قابل اعتنا دارد و آن هم اجاره نشین‌هاست. ‌هامون یک عرفان مضمحل دارد.

• «بچه‌های آسمان» به نظرم بهترین فیلم مجید مجیدی تا به امروز است.