چند نکته درباره شاهکار دستگاه اطلاعاتی ایران
روزنامه وطنامروز نوشت:
با توجه به توضیحات وزیر اطلاعات درباره شاهکار اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران و نفوذ بزرگ در سرزمینهای اشغالی، چند نکته قابل تامل است.
۱- «اسناد کامل هستهای، به دست آمده و منتقل شده است». این جمله سیداسماعیل خطیب، نشان میدهد ایران اکنون یک گنجینه گرانبها در اختیار دارد؛ گنجینهای که شاید تاکنون هیچ کشوری درباره دشمنان خود در اختیار نداشته است. انتخاب عبارت «اسناد کامل هستهای» توسط وزیر اطلاعات، کاملا حسابشده است؛ عبارتی که مختصات اسناد هستهای را نشان میدهد. اسناد کامل هستهای یعنی همه برنامه هستهای رژیم صهیونیستی؛ چه در حوزه تحقیق و توسعه، چه غنیسازی، چه سلاح هستهای و... . مقامات رژیم صهیونیستی بخوبی میدانند معنی این موضوع، همچنین تبعات آن برای این رژیم و همینطور فواید آن برای ایران چیست.
۲- همه مراکز و تاسیسات هستهای رژیم صهیونیستی در تیررس ایران است. این مجموعه یک بانک اهداف است که ایران در صورت لزوم میتواند آن را مورد هدف قرار دهد. آنچه وزیر اطلاعات تحت عنوان افزایش قدرت آفندی ایران مطرح کرد، در واقع اشاره به همین موضوع است. این خبر برای رژیم صهیونیستی که این روزها دائما بر طبل حمله به تاسیسات هستهای ایران میکوبد، یک کابوس وحشتناک است.
۳- همه آنچه در این عملیات نفوذ بزرگ و پیچیده به دست آمد، به صورت فیزیکی از سرزمینهای اشغالی خارج شد. انتقال این اسناد به اندازه خود موضوع نفوذ، حائز اهمیت است. اینکه در یک منطقه کوچک جغرافیایی که همه نقاط آن در معرض رصد سرویسهای مختلف امنیتی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی قرار دارد، محمولهای بسیار بزرگ جابهجا و خارج شده، یک شاهکار بزرگ امنیتی- اطلاعاتی است. این موضوع نیازمند داشتن یک شبکه بزرگ، بانفوذ و موثر در سرزمینهای اشغالی و مهمتر از آن، درون ساختار امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی است. با توجه به وسعت کم سرزمینهای اشغالی، چنین اقدامی از سوی وزارت اطلاعات ایران، حقیقتا یک شاهکار بینظیر است. وجود چنین شبکهای، یک خطر بزرگ برای رژیم صهیونیستی است. شبکهای که میتواند مهمترین اسناد فوقسری رژیم صهیونیستی را بردارد و در محیط پادگانی سرزمینهای اشغالی، این اسناد را با موفقیت به ایران ارسال کند، میتواند اقدامات بزرگ دیگری را نیز انجام دهد.
******
غنیسازی صفر در برابر دستاورد صفر؟
روزنامه قدس نوشت:
روز گذشته رئیس مجلس بخش دیگری از طرح ترامپ برای توافق هستهای را فاش کرد: «در طرح آمریکا حتی اشارهای هم به رفع تحریمها نشده است!» محمدباقر قالیباف این رویکرد آمریکاییها را متناقض و قلدرمآبانه دانسته و گفته است هیچ منطق عقلانی چنین توافق تحمیلی و یکطرفهای را نمیپذیرد.
پاسخ این طرح را البته رهبر معظم انقلاب به طور واضح دادهاند؛ ۱۰ سال پیش و ۸۰ روز پس از شروع برجام که زمزمه بدعهدیهای آمریکا در رفع تحریمها به گوش میرسید: «اگر قرار است تحریمها برداشته نشود، پس معاملهای هم در کار نخواهد بود... تحریمها باید برداشته شوند و نه تعلیق... ». حالا علاوه بر «غنیسازی صفر» که خط قرمز ایران در مذاکرات هستهای را پشت سر گذاشته، «دستاورد صفر» هم به توقعات طرف آمریکایی اضافه شده و معلوم نیست چه توقعات دیگری دارند.
گویا دونالد ترامپ تعریف معامله را هم فراموش کرده و فقط دادههای یک طرف را فهرست کرده است! اما چنین خطایی از بنگاهدار موفق نیویورکی و نویسنده کتاب «هنر معامله» بعید به نظر میرسد؛ چون او حالا اصل مذاکره و توافق را روی میز گذاشته و قرار است به عنوان دستاورد به ما بفروشد.این زیادهخواهی البته ممکن است ناشی از سهلانگاری ما نیز باشد؛ چراکه در طول مذاکرات مدام از تعهدات طرف ایرانی سخن گفته شد و کمتر سخنی درباره تعهدات طرف آمریکایی و مشخصاً لغو تحریمها شنیده میشد. چنین نگاهی به مذاکرات البته در این سوی میز هم ممکن است طرفدارانی داشته باشد؛ نگاه برونگرایی که حل مسائل کشور را به اصل مذاکره و توافق به هر قیمتی گره میزند و کسب رضایت آمریکا را عامل حل مشکلات کشور میداند!
اما همین نگاه رئیسجمهور آمریکا که حتی وعده رفع تحریم را نیز از مردم ایران دریغ میکند، به قدر کافی فردای چنین توافقی را به تصویر میکشد. ترامپ البته صرفاً مذاکره و توافق را به ما نمیفروشد، بلکه با تهدید چند باره ایران به حمله نظامی، این گزینه را هم روی میز میگذارد تا کفه دادههایش را با رفع ترس از سایه خیالی جنگ، سنگینتر کند. تهدیدهایی که به نظر میرسد به تعبیر رهبر معظم انقلاب از خطای محاسباتی دشمن نسبت به توانمندی امنیتی و نظامی کشور ناشی شده و نشکستن این خطای محاسباتی ممکن است هزینههای گزافی را حتی در مذاکرات برایمان در پی داشته باشد. پیشتر در یادداشتی پرسیده بودم که «چرا روی ترس ما حساب کردهاند؟»؛ پرسشی که همچنان بدون پاسخ باقی مانده است.
******
ابهام استراتژیک در دولت پزشکیان
روزنامه هممیهن نوشت:
دولت پزشکیان تا پایان یکسالگی خود، حدوداً دو ماه زمان دارد و این فرصت مناسبی است تا روالهای پیشروی دولت مورد ارزیابی قرار گیرد. آنچه در این تقریباً یک سال نمایش داده شده، ابهام در گفتار و کردار دولت پزشکیان است. از آنجا که حوزه دولت، حوزه استراتژیک است، بنابراین این ابهام نیز به نظر میرسد که استراتژیک باشد.
منظور از ابهام استراتژیک به طور متعارف این است که دولت از بیان روشن مقاصد و تعهدات خود پرهیز میکند زیرا قصد دارد با پنهان کردن آن از اعمال نفوذ مخالفان جلوگیری نماید تا دولت بهتر بتواند به اهدافی که مدنظر دارد، دست یابد. در واقع، این ابهام استراتژیک، عمدی و هدفمند است. اگر اینطور باشد، نشان از این دارد که دولت آگاه است که باید سه سال آینده از عملکرد خود دفاع کند تا زمینه جذب نیمی از افراد به حاشیه رانده شده جامعه را نیز به تدریج فراهم سازد. اما مرور یکسال گذشته نشان میدهد که پلیتبوروی مخالفان سرسخت و شناسنامهدار دولت، اقدامات کارآمد و مؤثر علیه دولت داشتند.
استیضاح وزیر اقتصاد و هیاهو برای گزینههای پیشنهادی جهت رد آنها، کنار گذاشتن معاون راهبردی رئیسجمهور و ادغام معاونت راهبردی با معاونت پارلمانی که میتوانست نقطه قوت فکری تیم راهبری دولت باشد، در عین غلبه رویکرد پارلمانی بر رویکرد استراتژیک معاون جدید پارلمانی و راهبردی رئیسجمهور، واگذاری سیاست خارجی به سازوکار بیرون از دولت، تعطیلیهای گسترده در زمستان، وجود انواع ناترازی انرژی در تابستان پیشرو، آغاز کشمکشها و مخالفتهای صنفی - اقتصادی نشان میدهد که ابهام استراتژیک دولت، به طور غیرآگاهانه در حال نیل به سمت ناکارآمد نشان دادن کابینه دولت وفاق ملی از درون و بیرون است.
هرچند نقطه قوت دولت پزشکیان در یکسال اخیر، کاستن از وخامت اوضاع در روندهای جاری بود اما آیا جامعه امید دارد که دولت توانایی تحقق بخشهایی از وعدههای خود را دارد؟ شاید زمان مناسبی است تا دولت به قضاوت خود بنشیند اگر تمایل دارد امید دوبارهای برای فرایندهای پیش روی جامعه بیافریند، ابهام استراتژیک غیرآگاهانه موجود که در چنبره مشکلات پیچیده و غرقشده به ابهام استراتژیک آگاهانه تغییر یابد، مفهوم وفاق ملی با بررسی دیدگاههای مختلف مورد بازبینی قرار گیرد و سند راهبردی از آن منتشر شود و با رویکرد جدید به وفاق ملی، کابینه بازسازی و ترمیم شود قبل از اینکه مخالفان دولت سعی کنند که از این نقطه به دولت فشار آورند.
******
احیای احزاب سیاسی با «انتخابات تناسبی»
روزنامه آرمانامروز نوشت:
پس از انتشار خبری مبنی بر اینکه انتخابات آینده شوراهی شهر تهران به صورت انتخابات تناسبی خواهد بود، کارشناسان سیاسی به این موضوع روی خوش نشان دادند و آن را حرکتی برای تقویت احزاب و حیات سیاسی آن ها دانستند. انتخابات تناسبی یا «نظام انتخاباتی تناسبی» یکی از شیوههای رایگیری و تخصیص کرسیهای نمایندگی در نهادهای قانونگذاری (مثل مجلس) است که هدف آن توزیع کرسیها به نسبت آراء احزاب یا فهرستهای انتخاباتی شرکتکننده در انتخابات است.
در نظام تناسبی، هر گروه یا حزبی به اندازه درصدی از رأی مردم که به دست میآورد، کرسی در پارلمان میگیرد. مثلاً اگر یک حزب ۳۰٪ از کل آرا را کسب کند، حدوداً ۳۰٪ از کرسیها را به دست خواهد آورد. در انتخابات اکثریتی (مثل بسیاری از انتخابات ایران)، تنها کسانی به مجلس راه مییابند که بیشترین رأی را در هر حوزه بگیرند، حتی اگر بقیه نامزدها درصد بالایی از آرا داشته باشند اما اول نشوند، هیچ سهمی از کرسی نمیبرند. در نتیجه، بخشی از آرا بیاثر میماند.
کی از اصلیترین مزایای نظام تناسبی، افزایش عدالت انتخاباتی است. در این مدل، درصد بیشتری از آراء مردم در نتیجه نهایی انتخابات بازتاب مییابد و آرای کمتری «هدر» میروند. به باور کارشناسان، همین ویژگی میتواند به افزایش مشارکت سیاسی در انتخابات آینده کمک کند، چراکه گروههای کوچکتر نیز امید بیشتری به نقشآفرینی خواهند داشت. علاوه بر آن، این الگو با افزایش وزن و نقش احزاب در فرآیند سیاسی، به سمت تقویت نهادهای واسط میان مردم و حاکمیت حرکت میکند.
در مقابل، برخی از تحلیلگران نسبت به پیامدهای احتمالی اجرای این مدل در ساختار سیاسی ایران هشدار میدهند. فقدان احزاب ریشهدار و نهادینهشده یکی از چالشهای جدی پیشروی نظام تناسبی در ایران است. در چنین شرایطی، امکان ظهور ائتلافهای شکننده و پارلمانهای چندپاره وجود دارد که میتواند فرآیند قانونگذاری و ثبات سیاسی را دچار مشکل کند.
از دیگر انتقادات مطرحشده، پیچیدگی فرآیند رأیگیری و شمارش آرا در مدل تناسبی است که بهویژه در شرایط اعتماد پایین به نهادهای انتخاباتی، میتواند زمینهساز اختلاف و ابهام در نتایج شود. همچنین، برخی ناظران سیاسی بر این باورند که اجرای نظام تناسبی بدون اصلاح همزمان نهادهای نظارتی، ممکن است به تقویت ظاهری احزاب بدون تحول واقعی در ساخت قدرت بینجامد.
******
سرنخهای خرابکاری هستهای لو رفت/ ردپای عوامل نفوذی در «تورقوزآباد» و «ورامین»
خبرگزاری ایسنا نوشت:
در آخرین سفر «ماسیمو آپارو» معاون مدیرکل آژانس به ایران در چارچوب مذاکرات فنی و کارشناسی برای حل و فصل موضوعات باقیمانده پادمانی، مقامات سازمان انرژی اتمی آثار قابل توجهی از خرابکاری در ۲ مکان ورامین و تورقوزآباد را که توسط مقامات امنیتی کشور یافت شده و احتمال بالای خرابکاری را تأیید میکند، ارائه کرده است.
اطلاعات ارائه شده از سوی ایران به مقامات آژانس با هدف رفع کمبودهای اطلاعاتی که توسط آژانس شرح داده شده، نشان میدهد شبکهای از خرابکاری در این زمینه در جریان است. مقامات ایران تایید کردند، اسناد تکمیلی و پشتیبان در رابطه با شبکه خرابکاری را میتوانند در زمان مناسب در دسترس آژانس قرار دهند.
از آنجایی که دو مکان تورقوزآباد و ورامین، از جمله مکانهای حساس هستهای و امنیتی از نقطه نظر ایران نبودند، طبیعی است که دوربینهای امنیتی در این مکانها تا قبل از موضوعیت یافتن آنها از سوی آژانس و طرح این مساله در فضای عمومی و رسانهای نصب نبوده است، از این رو ثبت وقایع قبل از آن امکان نداشته است. بنابراین هرگونه انتظاری مبنی بر ثبت حادثه قبل از نصب دوربینها و ارائه آنها، غیر واقعی است.
بر اساس یادداشت توضیحی که ایران در پاسخ به گزارش جامع پادمانی آژانس منتشر کرده، در نتیجه حادثه خرابکاری در تورقوزآباد و ورامین، ارزیابی بیان شده در گزارش جامع، فاقد مبنای اساسی است. ایران وجود خرابکاری در رابطه با ارزیابی آژانس در مورد اورانیوم ۲۳۵ غنی شده تا ۱۸ درصد در تورقوزآباد که به نظر به تازگی این ارزیابی به دست آژانس رسیده یا تصمیم گرفته برای جذابیت گزارش خود آن را علنی کند، را وارد دانسته و اذعان کرده است که هیچ سرنخی در مورد منشأ مواد مذکور در دست ندارد، جز اینکه علت احتمالی آن خرابکاری باشد.
شایان ذکر است بخش قابل توجهی از موضوعات مورد اشاره در گزارش جامع آژانس، برای اولین بار بیان شده به طوری که حتی ایران هم در جریان این مطالب تا قبل از این نبوده است.
ایران مستندات و حتی اعترافات قابل توجهی از افرادی که در رابطه با خرابکاری در این دو مکان، دستگیر شدهاند در اختیار دارد و حتی فیلمی شبیهسازی شده از چگونگی فعالیت در تورقوزآباد در رد ادعاهای آژانس را به معاون مدیرکل نشان داده است. با این حال آژانس همچنان بر روی ادعاها و اطلاعاتی که در اختیار دارد، پافشاری میکند.
******
ماجرای جنجالی تابعیت آمریکایی فرزند وزیر پیشنهادی اقتصاد
پس از معرفی علی مدنیزاده از سوی دولت به عنوان وزیر پیشنهادی اقتصاد، برخی از نمایندگان مجلس به دلیل تابعیت آمریکایی فرزند مدنیزاده این انتخاب از سوی دولت را زیر سوال بردند و آن را غیر قانونی دانستند.
حمید رسایی، نماینده مردم تهران در مجلس در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت: «شفاهاً از وزارت اطلاعات پیگیر وضعیت استعلام آقای مدنیزاده و موضوع تابعیت فرزندش شدم. گفتند استعلام مثبت است و برای فرزندش درخواست لغو تابعیت داده ولی هنوز لغو نشده. من البته کتبی هم استعلام کردهام. با فرض پاسخ شفاهی، آقای مدنیزاده بدلیل عدم لغو تابعیت فعلا صلاحیت قانونی ندارد» البته وزارت اطلاعات هم تکلیفش را با خودش و ما مشخص کند. آیا قانون برایش اعتبار ندارد؟! وقتی هنوز فرزندش تابعیت دارد و طبق ضوابط آمریکا هم تا ۱۸سالگی امکان لغو تابعیت نیست، برچه اساسی استعلام وی را مثبت اعلام کرده؟! آیا وضعیت پاسخ به استعلامات دیگر هم همینطور است؟ آقای قالیباف چرا پذیرفته؟»
این انتقادات باعث واکنش مدنیزاده شد و وی در مصاحبه با خبرگزاری فارس اظهار داشت: «موضوع تابعیت فرزند من از همان ابتدا توسط مراجع ذیربط بررسی و تأیید شده و هیچ مغایرت قانونی وجود نداشته. دخترم دو روز پس از دفاع دکترای بنده در خارج از کشور متولد شد و حدود دو ماه بعد نیز به ایران بازگشتیم. به دلیل قانون خاک در کشور محل تولد، به فرزند حق تابعیت داده شده که یک فرآیند قهری و غیرقابل اجتناب است و نه از جانب ما خواسته شده، و نه از سوی او قابل لغو در سنین پایین است. بر اساس قوانین کشور خودمان نیز، در خصوص مشاغل حساس، موضوع وزارت مستثنی شده و تابعیت مضاعف فرزندان مانع قانونی برای تصدی این سمت محسوب نمیشود. به هر حال این موضوع از همان ابتدا شفاف بوده و روندهای قانونی آن طی شده است».
******
ایلان ماسک و ظریف چه شباهتی دارند؟
معاون سیاسی رئیسجمهور، در نخستین کنفرانس بینالمللی مطالعات آمریکا و اروپا، با مقایسه کنارهگیری محمد جواد ظریف و ایلان ماسک، بر وطنپرستی و ازخودگذشتگی ظریف برای منافع کشور تأکید کرد.
مهدی سنایی در نخستین کنفرانس بینالمللی مطالعات آمریکا و اروپا در دانشگاه مطالعات جهان با اشاره به تحلیلهایی که اخیراً در رسانهها مطرح و کنارهگیری محمد جواد ظریف با ایلان ماسک مقایسه و تحلیلهایی ارائه شد، گفت: «البته این مقایسهها بیشباهت هم نیست، ولی واقعیت این است که وطنپرستی آقای ظریف، برخلاف ایلان ماسک اساساً مشهود است و فهم و شناخت عمیق او از سیاست خارجی و مسائل جهانی، مثالزدنی و شگفتانگیز است».
وی افزود: «سرمایه اصلی آقای ظریف از خود گذشتگی وی برای منافع و اهداف کشور است و این مبالغه نیست. کشور هم خادمان خود را، مطمئنم، فراموش نخواهد کرد. این کنارهگیری به خواست رئیسجمهور یا دولت نبوده، بلکه بر دولت تحمیل شد.معاون سیاسی رئیسجمهور ادامه داد: وقتی صحبت از «اروپا و آمریکا» میکنیم، بحث بر سر غرب جمعی است. وقتی آمریکا و اروپا در کنار هم قرار میگیرند، قاعدتاً بحث درباره غرب جمعی و جایگاه و نقش آن در جهان کنونی و در نظم آینده است. اکنون بهطور کلی در دوره بینظمی به سر میبریم».
******
ورود قابل تقدیر اما مبهم برای مقابله با سگ گردانی/ لطفاً به این زوایا توجه کنید
سایت جهاننیوز نوشت:
این روزها شاهد هستیم که دادستانی برخی استانها و شهرها، سگ گردانی در معابر و اماکن عمومی را ممنوع اعلام کرده است و به صورت پیوسته بر تعداد این استان ها افزوده شده است. با توجه به مطالبات مردمی، این احتمال که در کل کشور این ممنوعیت، فراگیر شود، دور از ذهن نیست. بدون تردید، در کنار توجه به هنجارهای دینی، در جهت جلوگیری از اخلال به امنیت و آرامش مردم و همچنین حفظ بهداشت عمومی جامعه و در واقع، صیانت از حقوق عامه این اقدام را می توان یک اقدام قابل تقدیر دانست؛ اما مسأله دارای زوایایی است که باید به این زوایا توجه داشت.
یکی از آفت های همیشگی که همواره در مقابله با ناهنجاری های فرهنگی در کشور مشاهده شده، این است که بعضاً مسئولین برای مقابله با آنها جدیت کافی نشان نمی دهند و صرفاً با برخی تهدیدات و تبلیغات و یا اقدامات گزینشی، در حقیقت، اجازه عرض اندام به هنجارشکنان می دهند. این موضوع، در مسائلی نظیر حجاب، مدیریت فضای مجازی و مانند اینها که مرتبط با فرهنگ هستند نیز وجود داشته و دارد.
به بیان دیگر، از همان ابتدای یک معضل، اقدامات بازدارنده و ورود جدی صورت نمی گیرد و همین موجب جری شدن هنجارشکنان و اشاعه ناهنجاری می شود. در چنین حالتی نیز هر چند ضرورت مقابله با آن ناهنجاری از بین نمی رود، اما قطعاً مقابله با آن سخت تر است و چه بسا برخی آسیب هایش قابل جبران نباشد. بعضاً کار به جایی می رسد که برخی افرادی که انسان از آنها انتظار ندارد هم در دام ناهنجاری ها می افتند. در مقابله با سرگردانی هرچند باید بسیار زودتر از اینها اقدامات بازدارنده و جدی صورت می گرفت، اما حالا که دادستانیهای استانها و شهرها وارد شده اند و به صورت پیوسته خبرهای مربوط به آن منتشر می شود، نباید با تساهل و تسامح نابجا مسأله حالت معلق و سردرگم پیدا کند و یا با اقدامات گزینشی همراه شود.
اساساً دغدغه اصلی مردم در مورد سگ گردانی مربوط به معابر، پارک ها و به طور کلی اماکن عمومی است. فرض کنیم که در مورد خوردو، نهایتاً راننده خودرو جریمه و یا خودرو توقیف شود، اما این، مشکل موجود را درمان نمی کند و اساساً مسأله اصلی مردم در جاهای دیگر است. فرض کنیم که کسی سگ را وارد پارک کند و یا در معابر بگرداند؛ قرار است که چگونه با او برخورد کنند؟ چه کسی باید با او برخورد کند؟ آیا سگ او را می گیرند؟ خود فرد را دستگیر می کنند؟ در مورد آپارتمان ها هم بسیاری از مردم ممکن است از نگهداری سگ ها در فضای آپارتمان – به دلیل صدای واق واق و یا مسائل بهداشتی و ... - ناراضی باشند، اما وقت و حوصله برای شکایت، دادگاه و ... نداشته باشند؛ در اینجا چگونه با افراد برخورد می شود؟
ممکن است برخی افراد اشکال کنند که در زمینه مقابله با سگ گردانی، قانون وجود ندارد و به طور خاص، مجازاتی برای این موضوع در قوانین فعلی وجود ندارد. اگر واقعاً با قوانین فعلی کشور می توان به مقابله جدی با سگ گردانی پرداخت که جای بحث نیست، اما اگر احیاناً در برخی موارد مربوط به این مسأله نیاز به تصویب قانون وجود دارد، هر چه زودتر باید این اقدام صورت گیرد. در این نوع مسائل، جامعه در خلأ زندگی نمی کند و هنجارشکنان هم منتظر تصویب قانون نمی مانند!
******
انتقاد همزمان پزشکیان از حجاب اجباری و برهنگی
رئیسجمهور در جدیدترین موضع خود درباره حجاب طوری سخن گفته که برخی آن را متفاوت و عجیب قلمداد کردهاند؛ انتقاد از حجاب اجباری و مخالفت با برهنگی.
مسعود پزشکیان طی نوشتاری در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
«همانطور که اجبار حجاب منجر به نارضایتی میشود؛ ولنگاری، برهنگی و هنجارشکنی نیز مورد پذیرش عموم مردم نیست. از علی (ع) آموختهایم که رضایت خداوند در گرو جلب رضایت مردم است».
اخیراً خبری منتشر شد که در جلسهای با حضور رئیسجمهور، تصاویری از زنان با پوشش نامتعارف به نمایش گذاشته شد که مسعود پزشکیان ضمن ابراز تاسف شدید خواستار رسیدگی به این ناهنجاری شده و دستوراتی را به دستگاههای ذیربط داده است.
